روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۳۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و روي حماد عن الحلبي عن ابي عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ أَتَى رَجُلاً فَقَالَ أَرْسَلَنِي فُلاَنٌ إِلَيْكَ لِتُرْسِلَ إِلَيْهِ بِكَذَا وَ كَذَا فَأَعْطَاهُ وَ صَدَّقَهُ فَلَقِيَ صَاحِبَهُ فَقَالَ لَهُ إِنَّ رَسُولَكَ أَتَانِي فَبَعَثْتُ إِلَيْكَ مَعَهُ بِكَذَا وَ كَذَا فَقَالَ مَا أَرْسَلْتُهُ إِلَيْكَ وَ لاَ أَتَانِي أَحَدٌ بِشَيْ‏ءٍ فَزَعَمَ اَلرَّسُولُ‏ أَنَّهُ قَدْ أَرْسَلَهُ وَ قَدْ دَفَعَهُ إِلَيْهِ قَالَ إِنْ وَجَدَ عَلَيْهِ بَيِّنَةً أَنَّهُ لَمْ يُرْسِلْهُ قُطِعَتْ يَدُهُ وَ إِنْ لَمْ يَجِدْ عَلَيْهِ بَيِّنَةً فَيَمِينُهُ بِاللَّهِ مَا أَرْسَلَهُ وَ يَسْتَوْفِي اَلْآخَرُ مِنَ اَلرَّسُولِ اَلْمَالَ قُلْتُ فَإِنْ زَعَمَ أَنَّهُ حَمَلَهُ عَلَى ذَلِكَ اَلْحَاجَةُ قَالَ يُقْطَعُ لِأَنَّهُ سَرَقَ مَالَ اَلرَّجُلِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۹

و عبيد اللَّه حلبى گويد: در باره مرديكه نزد شخصى آمده گفت: مرا دوستت فلانى فرستاده و گفته است كه فلان چيز و فلان مال را بمن بدهى تا براى او ببرم مرد او را تصديق كرده آنچه خواسته بود بوى تسليم كرد، بعد مرد آن دوست را ديد و گفت: فرستاده‏ات آمد و آنچه خواسته بودى برايت فرستادم آن مرد گفت: من كسى را نزد تو نفرستادم و كسى براى من چيزى نياورده است، در حالى كه فرستاده مدّعى بود كه فرستاده اوست و نيز مال را باو تحويل داده است، امام صادق عليه السّلام فرمود: اگر آن شخص دليلى دارد كه او را نفرستاده است دست فرستاده را ميبرند، و اگر دليلى ندارد بايد سوگند خورد بخدا كه او را نفرستاده است و آن دهنده مال هر چه داده است از آن واسطه ميستاند. عرضكردم اگر واسطه گويد: بدبختى و نياز مرا بدين كار واداشت و چاره نداشتم چه؟ فرمود: دست او را قطع مى‏كنند چون مال ديگرى را بسرقت برده است‏