روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۸۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-صَلَاةٌ أُخْرَى لِلْحَاجَة

روي سماعه عن ابي عبد الله ع انه قال :

إِنَّ أَحَدَكُمْ إِذَا مَرِضَ‏ دَعَا اَلطَّبِيبَ وَ أَعْطَاهُ وَ إِذَا كَانَتْ لَهُ حَاجَةٌ إِلَى سُلْطَانٍ رَشَا اَلْبَوَّابَ وَ أَعْطَاهُ وَ لَوْ أَنَّ أَحَدَكُمْ إِذَا فَدَحَهُ أَمْرٌ فَزِعَ إِلَى اَللَّهِ تَعَالَى فَتَطَهَّرَ وَ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ قَلَّتْ أَوْ كَثُرَتْ ثُمَّ دَخَلَ اَلْمَسْجِدَ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ فَحَمِدَ اَللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى‏ اَلنَّبِيِ‏ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ ع‏ ثُمَّ قَالَ‏ اَللَّهُمَّ إِنْ عَافَيْتَنِي مِنْ مَرَضِي أَوْ رَدَدْتَنِي مِنْ سَفَرِي أَوْ عَافَيْتَنِي مِمَّا أَخَافُ مِنْ كَذَا وَ كَذَا إِلاَّ آتَاهُ اَللَّهُ ذَلِكَ‏ وَ هِيَ اَلْيَمِينُ اَلْوَاجِبَةُ وَ مَا جَعَلَ اَللَّهُ‏ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَيْهِ فِي اَلشُّكْرِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۱

سماعة از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: معمولا وقتى يكى از شما بيمار مى‏شود طبيبى را ميخواند و باو پولى يا چيزى ميدهد (تا او را درمان كند) و هر گاه كارى با سلطان داشته باشد دربان مخصوص را رشوه‏اى ميدهد و او خواسته‏اش را برآورده مى‏كند، حال هر گاه يكى از شما را گرفتارى و كار سختى پيش آمد اگر بخداوند عزّ و جلّ پناه برد و توسّل جويد و باين منظور خود را پاك سازد (طاهرا يعنى وضو يا غسل كند) و صدقه‏اى بدهد كم يازياد (بسته بميل و توانائيش) آنگاه به مسجد رود، و دو ركعت نماز كند و حمد و ثناى الهى بجا آورد و بر پيامبر و اهل بيت آن حضرت عليهم السلام درود و صلوات فرستد، آنگاه چنين دعا كند: «اللّهمّ إن عافيتني من مرضي، أو رددتني من سفري، أو عافيتني ممّا أخاف ....- بدنبال اين دعا كسى يا چيزى را كه از آن مى‏ترسد نام ببرد-».

(ترجمه دعا اينست: بار خدايا اگر مرا از بيماريم شفا دهى (يا اميد آن دارم و يا تو سزاوارى به انجام اين خواهش كه همواره تفضل فرموده‏اى، بهر حال جزاى إن محذوف است و اغلب در اين قبيل جملات شرطيّه معنى اينست كه اگر چنين و چنان ميشد به منتهاى خواسته‏ام رسيده بودم و ديگر انديشه‏اى و خواسته‏اى نداشتم يا مرا از اين سفر بسلامت برگردانى اگر براى سفر دعا مى‏كند يا مرا حفظ كنى از شرّ و آسيب دشمنان كه بيمناكم از فلان و بهمان (كه نام آن شخص يا چيزى را مى‏برد) چنانچه بترتيبى كه گذشت عمل كند موردى نباشد مگر آنكه خداوند متعال خواسته او را به او اعطا فرمايد و اين استجابت بسبب وعده او است كه بپاس آن وعد واجب است كه خداوند متعال حاجت او را بر آورده سازد و نيز اينكه خدا اين عمل را بشكر نعمت او قبول مى‏فرمايد (يا شايد اين عمل شكر نعمت بر آورده شدن حاجت است).