روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۰۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

و سيل ابو الحسن موسي بن جعفر ع :

عَنِ اَلرَّجُلِ يَقُولُ لاِبْنِهِ أَوْ لاِبْنَتِهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي أَوْ بِأَبَوَيَّ أَنْتَ أَ تَرَى بِذَلِكَ بَأْساً فَقَالَ إِنْ كَانَ أَبَوَاهُ حَيَّيْنِ فَأَرَى ذَلِكَ عُقُوقاً وَ إِنْ كَانَ قَدْ مَاتَا فَلاَ بَأْسَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۷۱

از امام موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال كردند در باره شخصى كه به پسر يا دختر خود (بعنوان كلمات ناشى از احساسات محبت آميز و صرفا از روى عطوفت و مهر قلبى) ميگويد: پدرم و مادرم بفدايت يا پدر و مادرم فداى تو شود، آيا بكار بردن اين گونه عبارات بنظر شما اشكال دارد؟ آن حضرت پاسخ فرمودند: اگر پدر و مادرش زنده و در قيد حيات‏اند من بكار بردن اين نوع سخنان را كه خود نوعى بيحرمتى به ايشانست عقوق ميدانم، و اگر آن دو وفات يافته‏اند اشكالى ندارد.