النجم ٥

عَلَّمَهُ‌ شَدِيدُ الْقُوَى‌

کپی متن آیه
عَلَّمَهُ‌ شَدِيدُ الْقُوَى‌

ترجمه

آن کس که قدرت عظیمی دارد [= جبرئیل امین‌] او را تعلیم داده است؛

او را [آن فرشته‌ى‌] بس نيرومند آموخت

آن را [فرشته‌] شديدالقوى به او فرا آموخت،

او را (جبرئیل) همان (فرشته) بسیار توانا (به وحی خدا) علم آموخته است.

[فرشته] بسیار نیرومند به او تعلیم داده است.

او را آن فرشته بس نيرومند تعليم داده است:

[فرشته‌] نیرومند او را آموخته است‌

او را آن [فرشته‌] بس نيرومند- جبرئيل- آموخته است.

(جبرئیل، فرشته‌ی) بس نیرومند آن را بدو آموخته است.

آن را (خدای) شدیدالقُوا به او آموخت.

بیاموختش کسی که سخت‌نیروها است‌

Taught to him by the Extremely Powerful.

ترتیل:

ترجمه:

النجم ٤	آیه ٥	النجم ٦
سوره : سوره النجم نزول : ٢ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٣ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«شَدِیدُ الْقُوی»: دارای نیروهای شگفت و قدرتهای عظیم. مراد جبرئیل، فرشته وحی است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

ذِي‌ قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي‌ الْعَرْشِ‌... (۱) ذِي‌ قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي‌ الْعَرْشِ‌... (۱)

إِنَّهُ‌ لَقَوْلُ‌ رَسُولٍ‌ کَرِيمٍ‌ (۰) مُطَاعٍ‌ ثَمَ‌ أَمِينٍ‌ (۰)

تفسیر

---

• آيات ۱ - ۱۸ سوره نجم
• اشاره به غرض و محتويات سوره مباركه نجم
• مقصور از «نَجم»، در آيه: «وَ النّجمِ إذَا هَوَى»
• مقصود از اين كه فرمود: «وَ مَا يَنطِقُ عَنِ الهَوى...»
• توضیحی پیرامون آيه: «مَا كَذَبَ الفُؤادُ مَا رَأى»
• گفتار بعضى مفسران در تفسير آیه: «مَا كَذَبَ الفُؤادُ مَا رَأى»
• «سِدرَةُ المُنتَهى» چيست؟
• بحث روايتی
• رواياتى درباره رؤيت قلبى رسول الله «ص»، خداوند سبحان را
• آیا معراج پيامبر «ص»، جسمانى بوده، يا فقط روحانى بوده

---

• تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

---

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوى‌ «5» ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوى‌ «6»

(وحى را خداوندِ) قوى قدرت به او آموخت. (خداوندِ) صاحب صلابت كه سلطه يافت.

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

---

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوى‌ «5»

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوى‌: بياموزانيد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله را، يعنى نازل نمود از جانب خدا ملكى كه سخت است قوت او؛ مراد جبرئيل عليه السّلام باشد كه در نهايت شدت و قوت است، و از شدت قوت او آنكه هفت شهر لوط را از زمين بركنده به شهپر خود گرفت و چندان به آسمان نزديك رسانيد كه آواز سگان بلد را ملائكه آسمان شنيدند و تا طليعه صبح نگهداشته طلوع صبح آن را سرنگون نمود و قوم ثمود را بيك صيحه هلاك گردانيد. و نيز به جهت شدت قوت اوست كه هبوط و صعود بر انبياء سريعتر بود از چشم به هم زدن. و مروى است كه در زمين مقدسه، ابليس را ديد كه با حضرت عيسى عليه السّلام تكلم مى‌نمود. بال خود را متحرك ساخت، بادى كه از آن حركت متموج شد او را به اقصاى جبل هند انداخت‌ «1».

و نيز در قوت او مى‌فرمايد:

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

---

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‌ «1» ما ضَلَّ صاحِبُكُمْ وَ ما غَوى‌ «2» وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‌ «3» إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحى‌ «4»

عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوى‌ «5» ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوى‌ «6» وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلى‌ «7» ثُمَّ دَنا فَتَدَلَّى «8» فَكانَ قابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنى‌ «9»

فَأَوْحى‌ إِلى‌ عَبْدِهِ ما أَوْحى‌ «10»

ترجمه‌

سوگند به ستاره وقتى كه فرود آيد

گمراه نشد مصاحب شما و خطا نكرد

و سخن نميگويد از روى دلخواه‌

نيست آن سخن مگر وحى الهى كه باو فرود آورده ميشود

تعليم داد باو آنكه شديد و استوار است قواى او

صاحب عقل كامل و توانائى است پس استقامت و استقرار يافت‌

با آنكه در جانب بالاتر بود

پس نزديك شد پس نزديكتر گرديد

پس بود بمقدار نيمى از دو كمان بلكه نزديكتر

پس وحى كرد و خبر داد به بنده‌اش آنچه را كه وحى كرد.

تفسير

خداوند متعال در اينسوره مباركه قسم ياد فرموده بستاره ثريّا كه گفته‌اند عرب از ستاره مطلق آنرا اراده ميكند چون راهنماى آشكار خالى از اشتباه است يا بمطلق ستاره و جنس آن چون همه راهنمايان خلقند بمقاصدشان در دريا و صحرا در وقتى كه افول و غروب نمايد ستاره چون بآن استدلال ميشود بر نفى ستاره پرستى و اثبات خداوند ثابت باقى چنانچه حضرت ابراهيم فرمود لا احبّ الآفلين يا چون آن وقت طلوع فجر و نافله صبح و افضل اوقات شبانه روز است و در ذيل سوره قبل اشاره بآن شده بود يا در وقتى كه بكلّى آنها زائل و فانى شوند كه علامت قيامت است چنانچه خداوند فرموده فاذا النّجوم طمست اين بر حسب ظاهر آيه و اقوال مفسّرين است ولى در مجالس از ابن عبّاس نقل نموده كه ما يك شب نماز عشا را با پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم بجا آورديم پس چون آنحضرت سلام نماز

---

جلد 5 صفحه 83

را داد روى بما نمود و فرمود امشب وقت طلوع فجر ستاره‌اى از آسمان فرود ميآيد و در خانه يكى از شما مى‌افتد هر كس آن ستاره در خانه‌اش افتد او وصى من و جانشين من و امام بعد از من است و چون نزديك طلوع فجر شد هر يك از ما در خانه خود نشسته منتظر افتادن ستاره بوديم و طمع پدر من عبّاس از همه بيشتر بود پس چون فجر طالع شد ستاره‌اى از آسمان فرود آمد و در خانه على بن أبي طالب افتاد پس پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم فرمود بامير المؤمنين يا على قسم بخداونديكه مرا به نبوت مبعوث فرمود واجب شد براى تو وصايت و خلافت و امامت بعد از من پس منافقين از قبيل عبد اللّه بن ابىّ و يارانش گفتند گمراه شد محمّد در محبّت پسر عمّش و خطا كرد و سخن نگفت در شأن او مگر بدلخواه خود پس خداوند نازل فرمود و النّجم اذا هوى يعنى قسم بخالق ستاره وقتى كه فرود آيد گمراه نشد مصاحب و معاشر شما در محبّت على بن ابى طالب و خطا نكرد و سخن نميگويد در شأن او بدلخواه خود نيست آن مگر وحى الهى كه باو ميرسد و از امام صادق عليه السّلام نيز قريب به اين معنى نقل شده و علّامه حلّى ره خلاصه اين روايت را باهل سنّت نسبت داده و در چند روايت معتبر نفى ضلالت و غوايت و سخن بدلخواه از مقام رسالت راجع بذكر فضائل امير المؤمنين و اهل بيت اطهار شده و شأن نزول آيه را باين تقريب بيان فرموده‌اند و ظاهرا غوايت گمراهى مقرون بنااميدى است و غالبا در گمراهى معنوى استعمال ميشود نه صورى ظاهرى و مسلّم است كه ساحت مقدّس نبوى منزه از اين امور است در كلّيه نصوص و احكام و معارفيكه از آنحضرت رسيده است تعليم نموده او را در ظاهر جبرئيل كه قواء او در نهايت شدّت است و لذا قراء قوم لوط را از زمين كند و بآسمان برد و وارونه نمود چنانچه جمعى از مفسّرين فرموده‌اند و در واقع خداوند عليم كه قواء او بينهايت است در شدّت چنانچه قمّى ره فرموده چون جبرئيل واسطه ابلاغ معارف و احكام از طرف خداوند در عالم ظاهر بوده و در عالم معنى او خوشه چين خرمن اينخاندان است پس معلّم حقيقى حقّ است كه معطى علم است نه حامل آن كه جبرئيل است در ظاهر و حضرت ختمى مرتبت داراى قوّت و قدرت و عقل سليم و رأى ثابت مستقيم است پس مستولى و

---

جلد 5 صفحه 84

مستقرّ و مستقيم شد با آنكه در افق و جانب اعلاى آسمان جاى داشت پس از آن نزديك شد بحق پس نزديكتر شد پس بود فاصله ما بين او و خداوند بمقدار دو طرف كمان وقتى نزديك بيكديگر شوند كه شبيه بدائره گردد و منقسم بدو قوس شود كه آنرا قوس حلقه نامند چون قاب در لغت اگر چه بمعناى مقدار شى‌ء آمده ولى اصل معناى لغوى آن از اعلاى كمان تا يكى از دو طرف آنست و اينمعنى را قمّى ره از امام نقل نموده و فاصله بين حبيب و محبوب را بآن تقدير فرموده و نيز در كافى از امام صادق عليه السّلام در تفسير قاب قوسين او ادنى به اين معنى تصريح شده و بنابراين محتمل است مراد قابى قوس بوده و در كلام قلب شده براى آنكه دو قاب از يك قوس مساوى است در صورت حلقه شدن با دو قوس تا اشاره باشد بحلقه هستى و تقسيم آن بدو قوس نزول و صعود كه سايرين من اللّه الى اللّه في اللّه و باللّه و مع اللّه بايد آنرا بپيمايند چنانچه فيض ره تحقيق فرموده و بعضى از لغويّون هم تصريح به قلب نموده‌اند و حقير در اوائل سوره بقره ذيل آيه الّذين يؤمنون بالغيب اشاره بمراتب اين دو قوس نموده‌ام و اسفار اربعه صدر المتألّهين ره كه مهمّ‌ترين كتب حكمت متعاليه است راجع بمراتب اين سير است خداوند ميفرمايد حبيب من سفر خود را بجانب من بپايان رساند پس فاصله ميان من و او همان دو قوس بود بلكه كمتر چون بپايان رسيد ولى مفسّرين ذو مرّة فاستوى را از اوصاف جبرئيل قرار داده‌اند و گفته‌اند استقامت نمود او بر صورت اصليّه خود براى مشاهده پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم دو مرتبه بخواهش او يكمرتبه در افق اعلاى از زمين كه جانب مشرق است پس مسدود نمود تمام افق را تا مغرب و ديگر در آسمان و براى هيچ پيغمبرى اين مشاهده روى نداده بود و در بقيّه مفاد آيات اختلاف نموده‌اند كه راجع بجبرئيل است كه نزديك به پيغمبر شده يا راجع بآنحضرت است كه نزديك بخدا گشته با آنكه در آسمان جاى داشته در شب معراج و در معناى قاب قوسين او ادنى اختلاف را زيادتر نموده بعضى آنرا بمقدار دو كمان متّصل بهم يا كمتر در نظر بيننده چنانچه بدوا بنظر ميرسد تفسير نموده‌اند و بعضى بمقدار دو ذراع يا كمتر و بعضى بمقدار فاصله زه كمان و كمان بلكه نزديكتر و اقوال ديگرى كه حاجت‌

---

جلد 5 صفحه 85

بذكر آنها نيست و در هر حال مسلّم است كه مقصود تمثيل و تشبيه قرب روحانى و معنوى است بقرب جسمانى و صورى براى تصوير و تمثّل معنى در خارج و اذهان ساده مأنوس بامور حسّيّه تعالى اللّه عمّا يقول المشبّهون علوّا كبيرا و مؤيّد مختار حقير در مفاد آيات شريفه علاوه بر اخبار مستفيضه معراجيّه آنستكه آيات اوليّه اين سوره مسلّما راجع بپيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم است و اسمى از جبرئيل در ميان نيست و در آيه اخيره كه نتيجه آيات سابقه است خداوند فرموده پس وحى فرمود خدا به بنده خود آنچه را وحى فرمود و از اينجا معلوم ميشود آنچه بوده ميان حبيب و محبوب بوده و واسطه‌اى در بين نبوده از امام صادق عليه السّلام روايت شده كه اوّل كسيكه سبقت به بلى نمود در جواب خدا پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم بود و اين براى آن بود كه نزديكتر بحق بود از تمام خلق و بود در مكانيكه گفت باو جبرئيل چون سير داد او را بآسمان مقدّم شو اى محمّد صلى اللّه عليه و آله و سلّم بتحقيق گام نهادى در موضعيكه گام ننهاده است در آن هيچ ملك مقرّب و نه نبى مرسلى و اگر نبود روح و جانش از آنمكان قادر نميشد كه برسد بآنمقام و باشد از خدا چنانچه فرموده قاب قوسين او أدنى يعنى بل أدنى و از امام سجّاد عليه السّلام نقل شده كه پرسيدند آيا خدا بمكان توصيف ميشود فرمود خداوند اجلّ از آنست گفتند پس چرا پيغمبر خود را بآسمان سير داد فرمود براى آنكه بنماياند باو حقايق آسمانها و عجائب صنع و بدايع خلق خود را كه در آنها است و از روايت كافى از امام صادق عليه السّلام كه در تفسير قاب قوسين او أدنى اشاره بآنشد استفاده ميشود كه بعد از رسيدن حضرت بآن مقام و بازماندن جبرئيل از رفتار پيغمبر مشاهده نمود از پس پرده درخشانى مانند زبرجد از روزنه‌اى مانند ته سوزن نور عظمت الهى را بقدريكه خدا خواست پس خدا فرمود يا محمد پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم عرض كرد لبّيك ربى خدا فرمود اختيار امّت تو بعد از تو با كيست حضرت عرض كرد خدا بهتر ميداند خداوند فرمود على بن ابى طالب امير المؤمنين و سيّد المسلمين و قائد الغرّ المحجّلين پس حضرت صادق عليه السّلام فرمود و اللّه ولايت على عليه السّلام از زمين نبود ولى از آسمان بمشافهه آمد و قمّى ره در ذيل فأوحى الى عبده ما أوحى نقل فرموده كه وحى مشافهة بود و از ابهام وحى شده كه دلالت بر اهميّت‌

---

جلد 5 صفحه 86

آن دارد و ساير روايات باب كه در بعضى تصريح و در بعضى اشاره شده معلوم ميشود كه مراد از ما أوحى امر ولايت است كه اهمّ امور دينى است و بايد از طرف خداوند اعلام شود و مفسّرين باز در اينمقام اختلاف نموده‌اند و ما بحمد اللّه تعالى مؤيّد بنصوص ائمه اطهار و منزّه از فسوس مخالفين و اغياريم.

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

---

عَلَّمَه‌ُ شَدِيدُ القُوي‌ «5» ذُو مِرَّةٍ فَاستَوي‌ «6» وَ هُوَ بِالأُفُق‌ِ الأَعلي‌ «7»

تعليم‌ كرد ‌او‌ ‌را‌ شديد القوي‌ ‌که‌ صاحب‌ قوّه شديده‌ ‌بود‌ صاحب‌ مرّه‌ ‌پس‌ استوي‌ نمود.

عَلَّمَه‌ُ شَدِيدُ القُوي‌ نوع‌ مفسّرين‌ شديد القوي‌ ‌را‌ جبرئيل‌ گفتند: چنانچه‌ آيات‌ ‌بعد‌ ‌را‌ ‌هم‌ ‌بر‌ جبرئيل‌ حمل‌ كردند ‌که‌ ‌او‌.

ذُو مِرَّةٍ فَاستَوي‌ بوده‌ و ‌هم‌ چنين‌ آيات‌ ‌بعد‌ ‌را‌ ‌که‌ شرحش‌ ميآيد و ‌اينکه‌ تفسير خلاف‌ ظاهر ‌آيه‌ بلكه‌ نص‌ّ ‌آيه‌ و خلاف‌ صريح‌ اخبار بسياري‌ ‌از‌ ائمه اطهار ‌است‌، بلكه‌ خلاف‌ ضرورة مذهب‌، بلكه‌ ضرورة دين‌ ‌است‌.

توضيح‌ ‌ذلک‌ اينكه‌ ‌اگر‌ شديد القوي‌ جبرئيل‌ ‌باشد‌ ‌که‌ بيان‌ ميكنند ‌که‌ هفت‌ شهر لوط ‌را‌ ‌از‌ جا كند و روي‌ بال‌ ‌خود‌ قرار داد و بيك‌ صيحه‌ ثمود ‌را‌ هلاك‌ كرد ‌ما مي‌گوييم‌:

لازمه‌ ‌اينکه‌ قول‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ جبرئيل‌ افضل‌ ‌از‌ حضرت‌ ‌رسول‌ ‌باشد‌، زيرا معلم‌ افضل‌ ‌از‌ متعلم‌ ‌است‌ بالضرورة ‌که‌ عالم‌ افضل‌ ‌از‌ جاهل‌ ‌است‌ و ‌اينکه‌ ‌با‌ صريح‌ قرآن‌ مخالف‌

جلد 16 - صفحه 324

‌است‌ ‌که‌ خداوند امر فرمود بجميع‌ ملائكه‌ ‌که‌ سجده‌ كنند بآدم‌ و ميفرمايد فَسَجَدَ المَلائِكَةُ كُلُّهُم‌ أَجمَعُون‌َ حجر آيه 30 ‌با‌ سه‌ تأكيد جمع‌ محلي‌ بالف‌ و لام‌ كلمه كلهم‌ كلمه اجمعون‌، و ‌اينکه‌ البته‌ دلالت‌ دارد ‌که‌ آدم‌ افضل‌ ‌از‌ جميع‌ ملائكه‌ بوده‌ و جبرئيل‌ ‌هم‌ جزو ملائكه‌ ‌است‌ و ‌از‌ ‌اينکه‌ جهة شيطان‌ زير بار نرفت‌ و ‌گفت‌: أَنَا خَيرٌ مِنه‌ُ خَلَقتَنِي‌ مِن‌ نارٍ وَ خَلَقتَه‌ُ مِن‌ طِين‌ٍ اعراف‌ آيه 11 و البته‌ پيغمبر اكرم‌ افضل‌ ‌از‌ آدم‌ بلكه‌ همه انبياء بوده‌ جبرئيل‌ بزرگترين‌ مقامش‌ امين‌ وحي‌ الهي‌ ‌است‌ قاصديست‌ و پستي‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌که‌ وحي‌ ميآورد ‌بين‌ ‌خدا‌ و انبياء جايي‌ ‌که‌ ميفرمايند

الملائكة خدّام‌ شيعتنا

‌پس‌ مي‌گوييم‌ شديد القوي‌ ذات‌ اقدس‌ ربوبي‌ ‌است‌ چنانچه‌ ميفرمايد: إِن‌َّ اللّه‌َ هُوَ الرَّزّاق‌ُ ذُو القُوَّةِ المَتِين‌ُ ذاريات‌ آيه 58 و صريح‌ اخبار ‌است‌.

ذُو مِرَّةٍ فَاستَوي‌ مرّة ‌در‌ لغت‌ بمعني‌ قوة ‌في‌ عقله‌ و رايه‌ و متانة ‌في‌ دينه‌ و صحة ‌في‌ جسمه‌ مفسّرين‌ صفت‌ جبرئيل‌ گفتند: ‌که‌ بقول‌ ‌آنها‌ صفت‌ شديد القوي‌ ‌است‌ و لكن‌ چون‌ ‌ما شديد القوي‌ ‌را‌ ذات‌ اقدس‌ حق‌ گفتيم‌ ذو مرّة صفت‌ صاحبكم‌ ‌است‌ ‌است‌ ‌که‌ پيغمبر اكرم‌ ‌باشد‌ و استوي‌ بمعني‌ استقامت‌ ‌است‌ ‌بر‌ دين‌ و عقل‌ و رأي‌ و نيز مفسّرين‌ مرجع‌ ‌هو‌ ‌را‌ جبرئيل‌ گفتند: ‌که‌ ‌در‌ افق‌ اعلي‌ ‌است‌ و لكن‌ همان‌ وجود مقدّس‌ نبويست‌ ‌که‌ ‌در‌ ليلة المعراج‌ رفت‌ بجايي‌ ‌که‌ هيچ‌ ملك‌ مقرّبي‌ و نبي‌ مرسلي‌ راه‌ ندارد ‌که‌ گفتيم‌: ‌ما فوق‌ العرش‌، زيرا ‌در‌ عرش‌ حمله عرش‌ هستند و ‌در‌ خبر داريم‌ ‌که‌ جبرئيل‌ عرض‌ كرد

(‌لو‌ دنوت‌ انملة لاحترقت‌)

و پيغمبر تنها رفت‌ باندازه‌اي‌ ‌که‌ قرب‌ بمقام‌ ربوبي‌ و عنايات‌ ‌او‌ ‌از‌ همه‌ بيشتر و بالاتر شد.

برگزیده تفسیر نمونه

---

]

(آیه 5)- نخستین دیدار دوست! در تعقیب آیات گذشته که سخن از نزول وحی بر پیامبر اسلام صلّی اللّه علیه و آله می‌گفت در اینجا سخن از معلم وحی است.

می‌فرماید: «آن کس که قدرت عظیمی دارد او را تعلیم داده است» (عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوی).

---

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - قرآن، تعلیم داده شده به پیامبر(ص)، به وسیله جبرئیل (علّمه شدید القوى) به گفته عموم مفسران، مراد از «شدیدالقوى» جبرئیل است; گرچه برخى نیز این احتمال را مطرح کرده اند که مراد از آن خداوند است. به نظر مى رسد تعبیرهاى «فاستوى، دنا، تدلّى و ...» با این احتمال سازگار نیست.

۲ - جبرئیل، فرشته اى بس مقتدر و نیرومند (علّمه شدید القوى)

۳ - مفاهیم وحى و قرآن، متکى به مبدأى مقتدر و بس نیرومند (علّمه شدید القوى)

۴ - اتکاى پیامبر(ص) به مبدأ مقتدر وحى، بازدارنده آن حضرت از هر انحراف و هواپرستى * (و ما ینطق عن الهوى ... علّمه شدیدالقوى) با توجه به ارتباط این آیه با آیات پیشین احتمال مى رود کهوصف «شدیدالقوى» در تأکید عدم گرایش پیامبر(ص)، به هواى نفس آمده باشد.

۵ - جبرئیل، داراى توانایى هاى بى شمار و در حد اعلا (علّمه شدیدالقوى) «القوى» جمع همراه با «ال» است و افاده عموم مى کند. بنابراین «شدیدالقوى»; یعنى، کسى که در او همه توانایى ها، در حدى شدید وجود دارد.

موضوعات مرتبط

• جبرئیل: قدرت جبرئیل ۲، ۵; نقش جبرئیل ۱
• قرآن: منشأ قرآن ۳
• محمد(ص): تعلیم قرآن به محمد(ص) ۱; معلم محمد(ص) ۱; موانع گمراهى محمد(ص) ۴; موانع هواپرستى محمد(ص) ۴
• وحى: منشأ وحى ۳; نقش وحى ۴