روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۸۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسن بن علي عن الحسن بن الجهم عن ابراهيم بن مهزم عن رجل سمع ابا الحسن ع يقول :

مَنْ قَرَأَ آيَةَ اَلْكُرْسِيِ‏ عِنْدَ مَنَامِهِ لَمْ يَخَفِ اَلْفَالِجَ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ وَ مَنْ قَرَأَهَا فِي دُبُرِ كُلِّ فَرِيضَةٍ لَمْ يَضُرَّهُ ذُو حُمَةٍ وَ قَالَ مَنْ قَدَّمَ‏ قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ جَبَّارٍ مَنَعَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهُ يَقْرَأُهَا مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ فَإِذَا فَعَلَ ذَلِكَ رَزَقَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ خَيْرَهُ وَ مَنَعَهُ مِنْ شَرِّهِ وَ قَالَ إِذَا خِفْتَ أَمْراً فَاقْرَأْ مِائَةَ آيَةٍ مِنَ‏ اَلْقُرْآنِ‏ مِنْ حَيْثُ شِئْتَ ثُمَّ قُلِ اَللَّهُمَّ اِكْشِفْ عَنِّي اَلْبَلاَءَ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۴۷

از مردى كه شنيد ابو الحسن (ع) مى‏فرمود: هر كه هنگام خوابيدنش آية الكرسى را بخواند از درد فلج نترسد ان شاء اللَّه، و هر كه آن را دنبال هر فريضه بخواند هيچ نيشدارِ زهرناكى به او زيان نرساند. و فرمود: هر كه قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را در برابر جبّار و زور گوئى پيش دارد خداى عز و جل او را از وى منع كند، آن را از پيش روى‏ و از پشت سر و از سمت راست و از سمت چپِ خود بخواند و چون چنين كند، خدا عز و جل خير او را بهره وى كند و شرّش را از او باز دارد، و فرمود: چون از امرى بترسى صد آيه از قرآن بخوان از هر كجا خواهى سپس سه بار بگو: خدايا بلا را از من بر طرف كن.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۷

ابراهيم بن مهزم از مردى حديث كند كه شنيد از حضرت أبى الحسن عليه السلام كه ميفرمود: هر كس آية الكرسى را در وقت خواب بخواند از درد فلج نترسد ان شاء اللَّه، و هر كه پشت سر هر نماز واجب آن را بخواند هيچ حيوانى كه نيش زهر آگين دارد او را زيان نرساند و فرمود: هر كس‏ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را بين خود و بين جبار (و ستمگرى كه آهنگ آزار او را دارد) پيش دارد (و در برابر او اين سوره را بخواند) خداى عز و جل او را از آن ستمكار منع كند، (باين ترتيب كه) بخواند آن را از پيش رو و از پشت سر و از راست و چپش، و چون اين كار را كرد خداى عز و جل خير آن ستمكار را باو بهره كند و از شرش او را باز دارد. و فرمود: هر گاه از پيش آمدى ترسيدى صد آيه از قرآن از هر كجاى آن كه‏ خواهى بخوان، سپس سه بار بگو: «اللهم اكشف عنى البلاء»

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۵۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از حسن بن على، از حسن بن جهم، از ابراهيم بن مهزم، از مردى كه شنيد از امام موسى كاظم عليه السلام كه مى‏فرمود:

«هر كه در نزد خوابيدنش آية الكرسى را بخواند، از فالج «۴» نترسد، انشاء اللَّه؛ يعنى: «اگر خدا خواهد» «۵». و هر كه بعد از هر نماز فريضه آن را بخواند، هيچ صاحب زهرى او را ضرر  نرساند». و فرمود كه: «هر كه سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را پيش دارد در ميانه خود و جبّارى، خداى عز و جل آن جبّار را از او منع كند، و بايد كه اين سوره را از پيش روى و از پشت سر و از طرف راست و از طرف چپ خويش بخواند. پس چون چنين كند، خداى عز و جل خوبى آن جبّار را به او روزى فرمايد، و او را از بديش منع نمايد». و فرمود كه: «چون از امرى بترسى، صد آيه را از قرآن بخوان، از هر جا كه خواهى، بعد از آن، سه مرتبه بگو كه: اللَّهُمَّ اكْشِفْ عَنِّى الْبَلآءَ؛ يعنى: خداوندا! باز بَر از من اين زحمت را».                                                                                                                     (۴). و فالج، استرخا و سستى است از براى يكى از دو شقّ بدن، به جهت ريختن خلط بلغمى كه سمالك و مجارى‏روح از آن مفسد و بسته مى‏شود. (مترجم)

(۵). اين كلمه را در مثل اين مقامات، به جهت تيمّن و تبرّك و حصول مطلب ذكر مى‏كنند، نه محض تعليق و اشتراط؛ چه ظاهر است كه اگر مراد محض تعليق باشد، ثمره‏اى بر خواندن آية الكرسى مترتّب نشود، و ممكن است كه مراد اين باشد كه اين امر، مشروط و معلّق است به اينكه چيزى كه مانع تعلّق مشيّت حق به آن باشد، نباشد، از علم به اصلح و اولى در اثبات خلاف آن. (مترجم)