روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۰۸۶
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسن بن علي عن الحسن بن الجهم عن ابراهيم بن مهزم عن رجل سمع ابا الحسن ع يقول :
الکافی جلد ۲ ش ۲۰۸۵ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۲۰۸۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۴۷
از مردى كه شنيد ابو الحسن (ع) مىفرمود: هر كه هنگام خوابيدنش آية الكرسى را بخواند از درد فلج نترسد ان شاء اللَّه، و هر كه آن را دنبال هر فريضه بخواند هيچ نيشدارِ زهرناكى به او زيان نرساند. و فرمود: هر كه قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را در برابر جبّار و زور گوئى پيش دارد خداى عز و جل او را از وى منع كند، آن را از پيش روى و از پشت سر و از سمت راست و از سمت چپِ خود بخواند و چون چنين كند، خدا عز و جل خير او را بهره وى كند و شرّش را از او باز دارد، و فرمود: چون از امرى بترسى صد آيه از قرآن بخوان از هر كجا خواهى سپس سه بار بگو: خدايا بلا را از من بر طرف كن.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۲۷
ابراهيم بن مهزم از مردى حديث كند كه شنيد از حضرت أبى الحسن عليه السلام كه ميفرمود: هر كس آية الكرسى را در وقت خواب بخواند از درد فلج نترسد ان شاء اللَّه، و هر كه پشت سر هر نماز واجب آن را بخواند هيچ حيوانى كه نيش زهر آگين دارد او را زيان نرساند و فرمود: هر كس قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را بين خود و بين جبار (و ستمگرى كه آهنگ آزار او را دارد) پيش دارد (و در برابر او اين سوره را بخواند) خداى عز و جل او را از آن ستمكار منع كند، (باين ترتيب كه) بخواند آن را از پيش رو و از پشت سر و از راست و چپش، و چون اين كار را كرد خداى عز و جل خير آن ستمكار را باو بهره كند و از شرش او را باز دارد. و فرمود: هر گاه از پيش آمدى ترسيدى صد آيه از قرآن از هر كجاى آن كه خواهى بخوان، سپس سه بار بگو: «اللهم اكشف عنى البلاء»
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۵۵
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد، از حسن بن على، از حسن بن جهم، از ابراهيم بن مهزم، از مردى كه شنيد از امام موسى كاظم عليه السلام كه مىفرمود:
«هر كه در نزد خوابيدنش آية الكرسى را بخواند، از فالج «۴» نترسد، انشاء اللَّه؛ يعنى: «اگر خدا خواهد» «۵». و هر كه بعد از هر نماز فريضه آن را بخواند، هيچ صاحب زهرى او را ضرر نرساند». و فرمود كه: «هر كه سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را پيش دارد در ميانه خود و جبّارى، خداى عز و جل آن جبّار را از او منع كند، و بايد كه اين سوره را از پيش روى و از پشت سر و از طرف راست و از طرف چپ خويش بخواند. پس چون چنين كند، خداى عز و جل خوبى آن جبّار را به او روزى فرمايد، و او را از بديش منع نمايد». و فرمود كه: «چون از امرى بترسى، صد آيه را از قرآن بخوان، از هر جا كه خواهى، بعد از آن، سه مرتبه بگو كه: اللَّهُمَّ اكْشِفْ عَنِّى الْبَلآءَ؛ يعنى: خداوندا! باز بَر از من اين زحمت را». (۴). و فالج، استرخا و سستى است از براى يكى از دو شقّ بدن، به جهت ريختن خلط بلغمى كه سمالك و مجارىروح از آن مفسد و بسته مىشود. (مترجم)
(۵). اين كلمه را در مثل اين مقامات، به جهت تيمّن و تبرّك و حصول مطلب ذكر مىكنند، نه محض تعليق و اشتراط؛ چه ظاهر است كه اگر مراد محض تعليق باشد، ثمرهاى بر خواندن آية الكرسى مترتّب نشود، و ممكن است كه مراد اين باشد كه اين امر، مشروط و معلّق است به اينكه چيزى كه مانع تعلّق مشيّت حق به آن باشد، نباشد، از علم به اصلح و اولى در اثبات خلاف آن. (مترجم)