روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۳۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن علي بن اسباط عن ابراهيم بن ابي اسراييل عن الرضا ع قال :

خَرَجَ بِجَارِيَةٍ لَنَا خَنَازِيرُ فِي عُنُقِهَا فَأَتَانِي آتٍ فَقَالَ يَا عَلِيُ‏ قُلْ لَهَا فَلْتَقُلْ‏ يَا رَءُوفُ يَا رَحِيمُ يَا رَبِّ يَا سَيِّدِي تُكَرِّرُهُ قَالَ فَقَالَتْهُ فَأَذْهَبَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنْهَا قَالَ وَ قَالَ هَذَا اَلدُّعَاءُ اَلَّذِي دَعَا بِهِ‏ جَعْفَرُ بْنُ سُلَيْمَانَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۷۹

از ابراهيم بن ابى اسرائيل از امام رضا (ع) كه فرمود: يك دختركى از ما بود كه در گردنش خنازير بر آمد و كس نزد من آمد و گفت: اى على (نام امام رضا است) به آن دخترك بگو تا بگويد: يا رءوف يا رحيم يا رب يا سيدى‏ ، آن را تكرار كند. فرمود: آن را گفت و خدا عز و جل بيمارى او را از ميان برد. گويد: فرمود: اين دعائى است كه جعفر بن سليمان با آن دعا كرد (شايد جعفر بن سليمان هم به اين بيمارى گرفتار شده و به وسيله اين دعا شفا يافته است- از مجلسى ره).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۴۶

حضرت رضا عليه السّلام فرمود: دختركى از ما (يا كنيزكى) در گردنش خنازيرى بيرون آمد (خنازير غده‏هائى است كه در زير گلو و گردن پيدا شود و از آن چرك مى‏آيد) پس كسى نزد من آمد و گفت: اى على (بن موسى الرضا) باو بگو: (اين دعا را) بخواند: «يا رؤف يا رحيم يا رب يا سيدى» و آن را تكرار كند، فرمود: پس اين كلمات را گفت و خداى عز و جل آن خنازير را از او برطرف كرد (راوى) گويد: فرمود: و اين دعا همانست كه جعفر بن سليمان با آن دعا كرد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۱۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از على بن اسباط، از. ابراهيم بن ابى‏اسرائيل، از حضرت امام رضا عليه السلام كه فرمود: «كنيزكى از ما خنازير «۱» در گردنش بيرون آمد؛ پس كسى به نزد من آمد (- يعنى در خواب-) و گفت: يا على! به او بگو كه بگويد: يَا رَؤُوفُ يَا رَحِيمُ، يَا رَبِّ يَا سَيِّدِي؛ «اى مهربان! اى بخشاينده! اى پروردگار! اى آقاى من!»، و اين را تكرار كند. حضرت فرمود كه: «پس كنيزك اين را گفت، و خداى عز و جل خنازير را از او برد». راوى گفت كه: حضرت فرمود كه: «اين دعا همان است كه جعفر بن سليمان به آن دعا كرد». «۲» ( ۱). خنازير، به زخم هايى در گردن مى‏گويند كه گاه به مرگ مى‏انجامد. ( ۲). ذكر اين حديث در اين باب مناسب نيست، و مناسب آن بود كه در باب بعد از اين ذكر شود.( مترجم)