روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۴۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عنه عن اسماعيل بن مهران عن رجل عن اسحاق بن عمار عن العلا بن كامل قال قال ابو عبد الله ع :

إِنَّ مِنْ اَلدُّعَاءِ مَا يَنْبَغِي لِصَاحِبِهِ إِذَا نَسِيَهُ أَنْ يَقْضِيَهُ يَقُولُ بَعْدَ اَلْغَدَاةِ لاََ إِلََهَ إِلاَّ اَللََّهُ‏ وَحْدَهُ‏ لاََ شَرِيكَ لَهُ‏ لَهُ اَلْمُلْكُ وَ لَهُ اَلْحَمْدُ يُحْيِي وَ يُمِيتُ‏ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي وَ هُوَ حَيٌّ لاَ يَمُوتُ بِيَدِهِ اَلْخَيْرُ كُلُّهُ‏ وَ هُوَ عَلى‏ََ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ عَشْرَ مَرَّاتٍ وَ يَقُولُ أَعُوذُ بِاللَّهِ اَلسَّمِيعِ اَلْعَلِيمِ عَشْرَ مَرَّاتٍ فَإِذَا نَسِيَ مِنْ ذَلِكَ شَيْئاً كَانَ عَلَيْهِ قَضَاؤُهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۹۹

از امام صادق (ع) فرمود: برخى دعاها هست كه اگر فراموش كرد سزاوار است آن را قضا كند، مى‏گويد پس از بامداد ده بار: لا اله وحده لا شريك له، له الملك و له الحمد يحيي و يميت، و يميت و يحيي و هو حيٌّ لا يموت، بيده الخير [كله‏] و هو على كل شى‏ء قدير و مى‏گويد (ده بار):اعوذ باللَّه السميع العليم‏ . و هر گاه چيزى از آن فراموش كرد بر او است كه قضا كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۰۷

حضرت صادق عليه السّلام فرمود: برخى از دعاها است كه سزاوار است اگر صاحبش فراموش كرد آن را قضا كند، پس از بامداد ده بار ميگويد: « لا اله الا اللَّه وحده لا شريك له، له الملك و له الحمد يحيى و يميت و يميت و يحيى و هو حى لا يموت بيده الخير [كله‏] و هو على كل شى‏ء قدير» و ده بار ميگويد: «اعوذ باللَّه السميع العليم» پس هر گاه چيزى از آن را فراموش كرد بر او است كه قضا كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۴۳

از او، از اسماعيل بن مهران، از مردى، از اسحاق بن عمّار، از علاء بن كامل روايت است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود: «به درستى كه از جمله دعاها، دعايى است كه صاحبش را سزاوار است كه آن را قضا كند، هرگاه فراموش كند آن را. بعد از بامداد، ده مرتبه مى‏گويد كه: لَاإِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ ... وَهُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ؛ «نيست خدايى، مگر خدا، در حالتى كه تنها است. نيست شريكى از براى او. او را است پادشاهى و او راست ستايش. زنده مى‏گرداند و مى‏ميراند و مى‏ميراند و زنده مى‏گرداند، و او است زنده‏اى كه نمى‏ميرد. به دست او است خوبى و او بر هر چيزى توانا است»، و ده مرتبه مى‏گويد كه: أَعُوذُ بِاللَّهِ السَّمِيعِ‏ الْعَلِيمِ؛ «پناه مى‏برم به خداى شنواى دانا»، پس هرگاه چيزى از اين را فراموش كند، قضاى آن بر او باشد».