روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۶۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن عمرو بن عثمان عن محمد بن عذافر عن بعض اصحابه عن محمد بن مسلم او ابي حمزه عن ابي عبد الله عن ابيه ع قال قال لي علي بن الحسين ص :

يَا بُنَيَّ اُنْظُرْ خَمْسَةً فَلاَ تُصَاحِبْهُمْ وَ لاَ تُحَادِثْهُمْ وَ لاَ تُرَافِقْهُمْ فِي طَرِيقٍ فَقُلْتُ يَا أَبَهْ مَنْ هُمْ قَالَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْكَذَّابِ فَإِنَّهُ‏ بِمَنْزِلَةِ اَلسَّرَابِ يُقَرِّبُ لَكَ اَلْبَعِيدَ وَ يُبَاعِدُ لَكَ اَلْقَرِيبَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْفَاسِقِ فَإِنَّهُ بَائِعُكَ بِأُكْلَةٍ أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذَلِكَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْبَخِيلِ فَإِنَّهُ يَخْذُلُكَ فِي مَالِهِ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْأَحْمَقِ فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرُّكَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْقَاطِعِ لِرَحِمِهِ فَإِنِّي وَجَدْتُهُ مَلْعُوناً فِي‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ فِي ثَلاَثَةِ مَوَاضِعَ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ‏ أَنْ تُفْسِدُوا فِي اَلْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحََامَكُمْ‏ `أُولََئِكَ اَلَّذِينَ لَعَنَهُمُ اَللََّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى‏ََ أَبْصََارَهُمْ‏ وَ قَالَ‏ اَلَّذِينَ يَنْقُضُونَ‏ عَهْدَ اَللََّهِ‏ مِنْ بَعْدِ مِيثََاقِهِ‏ وَ يَقْطَعُونَ مََا أَمَرَ اَللََّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي اَلْأَرْضِ أُولََئِكَ لَهُمُ اَللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ اَلدََّارِ وَ قَالَ فِي‏ اَلْبَقَرَةِ اَلَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اَللََّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثََاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ مََا أَمَرَ اَللََّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي اَلْأَرْضِ أُولََئِكَ هُمُ اَلْخََاسِرُونَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۸۱

از امام باقر (ع) كه پدرم فرمود: على بن الحسين (ع) به من فرمود: پسر جانم! پنج كس را در نظر دار و به آنها همراه و هم سخن و رفيق راه مشو، گفتم: پدر جان! چه كسانند؟ فرمود: بپرهيز از همراهى با كذّاب، زيرا كه او به مانند سراب است، نزديك كند به تو دور را و دور كند از تو نزديك را، بپرهيز از همراهى فاسق و بدكار، زيرا او است كه تو را به يك خوراكى بفروشد يا به كمتر از آن، مبادا با بخيل رفاقت كنى، زيرا او مالش را از تو دريغ دارد، به تو كمك مالى ندهد در آنگاه كه بينهايت بدان نيازمندى، مبادا با احمق رفاقت كنى، زيرا او مى‏خواهد به تو سود رساند و از نفهمى به تو زيان رساند. مبادا با كسى كه قاطع رحم است رفاقت كنى، زيرا من او را در سه موضع از قرآن خدا عز و جل يافتم كه به او لعن شده است: خدا عز و جل فرمايد (۲۳ سوره محمد): «بسا باشد كه اگر پشت داديد در زمين تباهى به بار آوريد و قطع رحم كنيد (۲۴) آنهايند آن كسانى كه خدا لعنتشان كرده است و آنها را از گوش و چشم‏هايشان كور نموده است» و فرموده است (۲۴ سوره رعد): «آن كسانى كه بشكنند پيمان خدا را پس از بستن آن و ببرند از آنچه خدا فرمان داده كه پيوست باشد و فساد كنند در زمين، آنانند كه لعنت از آن آنها است و بد خانمانى» و در بقره فرموده است (۲۷): «آن كسانى كه بشكنند عهد و پيمان خدا را پس از بستن آن و ببرند آنچه را خدا فرمان داده كه پيوست شود و فساد كنند در زمين هم آنانند زيان‏كاران».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۸۵

از حضرت صادق عليه السلام از پدرش حديث شده كه فرمود: پدرم على بن الحسين (عليهما السلام) بمن فرمود: پنج كس را در نظر داشته باش و با آنها همراه و هم صحبت و رفيق راه مشو، من گفتم: پدر جان‏ آنها چه كسانند؟ فرمود: بپرهيز از همراهى و رفاقت با دروغگو زيرا او بمنزله سرابى است كه دور را بتو نزديك و نزديك را بتو دور سازد، و بپرهيز از رفاقت با فاسق زيرا او ترا بفروشد بلقمه‏اى از خوراكى يا كمتر از آن، و بپرهيز از رفاقت با بخيل زيرا او دست از كمك بتو بوسيله مالش بردارد آنگاه كه تو بينهايت بدان نيازمندى، و بپرهيز از رفاقت با احمق زيرا او ميخواهد بتو سود رساند (و بواسطه حماقتش) بتو زيان رساند، و بپرهيز از رفاقت با قاطع رحم زيرا من يافتم او را كه در سه جاى قرآن باو لعن شده است: خداى عز و جل فرموده است: «پس آيا اميد داريد كه هر گاه بسرپرستى گمارده شديد آنكه تبهكارى كنيد در زمين و قطع رحم كنيد، آنانند كه خداوند لعنتشان كرده پس كرشان ساخت و چشم‏هاى آنها را كور كرد» (سوره محمد آيه ۲۳) و نيز فرموده است: «آنان كه مى‏شكنند پيمان خدا را پس از بستنش و ميبرند آنچه خداوند دستور داده كه پيوند باشد، و تبهكارى كنند در زمين آنان را است لعنت و براى ايشان است بدى آن سراى» (سوره رعد آيه ۲۴) و در سوره بقره (آيه ۲۷) فرموده است: «آنان كه پيمان خدا را پس از بستنش بشكنند و ببرند آنچه را خداوند دستور پيوندش داده و فساد كنند در زمين همانا آنانند زيان‏كاران».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۰۹

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از سهل بن زياد، از عمرو بن عثمان، از محمد بن عذافر، از بعضى از اصحاب خويش، از محمد بن مسلم و ابو حمزه، از امام جعفر صادق، از پدرش عليهما السلام كه فرمود: «حضرت على بن الحسين عليه السلام به من فرمود كه:اى فرزند دلبند من! بنگر و با پنج‏كس مصاحبت و همزبانى مكن، و در راهى با ايشان رفاقت مكن. عرض كردم كه: اى پدر بزرگوار! ايشان كيانند؟ فرمود كه: از مصاحبت با دروغگو بپرهيز؛ زيرا كه او به منزله سراب است در فريب دادن، دور را از برايت نزديك مى‏گرداند، و نزديك را از برايت دور مى‏گرداند. و بپرهيز از مصاحبت با فاسق؛ زيرا كه او تو را به يك لقمه يا كمتر از آن مى‏فروشد. و بپرهيز از مصاحبت با بخيل؛ زيرا كه او تو را در مال خود فرو مى‏گذارد، و يارى نمى‏كند در هنگامى كه نهايت احتياج دارى (و در زمانى كه از هر وقتى به سوى آن محتاج‏تر باشى). و بپرهيز از مصاحبت با احمق؛ زيرا كه او مى‏خواهد كه به تو نفع رساند، و تو را ضرر مى‏رساند. و بپرهيز از مصاحبت با آنكه رحِم خويش را قطع مى‏كند؛ زيرا كه من او را در كتاب خداى عز و جل ملعون يافتم در سه جا. خداى عز و جل فرموده است كه: «فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ* أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى‏ أَبْصارَهُمْ» «۱»؛ يعنى: «پس آيا متوقّع است از شما اى اهل نفاق! و مراد اين است كه، __________________________________________________

(۱). محمد، ۲۲ و ۲۳.

البتّه چنين است كه اگر متولّى و متوجّه امور مردمان شويد، و حاكم ايشان گرديد، آنكه فساد كنيد و تباهى جوييد در زمين، و ببُريد از خويشان خويش. آن گروه مفسد و قاطع، آنانند كه خدا ايشان را لعنت كرده؛ يعنى رانده و از رحمت خود دور كرده؛ پس ايشان را كر گردانيده و ديده‏هاى ايشان را كور ساخته، كه حق را نبينند و نشوند». و فرموده است كه: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ» «۱»- كه ترجمه آن گذشت-. و در سوره بقره فرموده است كه: «الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ» «۲» (و صدر آيه با صدر آيه پيش يكى است، و ترجمه تتمّه آن، اين است كه): و فساد مى‏كنند در زمين (به اين معنى كه منع مردمان مى‏كنند از ايمان، و به حق استهزا و ريشخند مى‏نمايند، و راهزنى مى‏كنند، و مردمان را مى‏ترسانند، و به مؤمنان ضرر مى‏رسانند، و مانند آن). آن گروه كه اين صفت دارند، ايشانند زيانكاران در هر دو جهان» (و در آيه اخير، صريح لفظ لعنت مذكور نيست). __________________________________________________

(۱). رعد، ۲۵.
(۲). بقره، ۲۷.