روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۴۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن الحسين بن اسحاق عن علي بن مهزيار عن الحسين بن سعيد عن النضر بن سويد عن عبد الله بن سنان عمن سمع ابا جعفر ع يقول :

لَمَّا حَضَرَتِ‏ اَلْحَسَنَ ع‏ اَلْوَفَاةُ بَكَى فَقِيلَ لَهُ يَا اِبْنَ رَسُولِ اَللَّهِ‏ تَبْكِي وَ مَكَانُكَ مِنْ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ اَلَّذِي أَنْتَ بِهِ وَ قَدْ قَالَ فِيكَ مَا قَالَ وَ قَدْ حَجَجْتَ عِشْرِينَ حَجَّةً مَاشِياً وَ قَدْ قَاسَمْتَ مَالَكَ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ حَتَّى اَلنَّعْلَ بِالنَّعْلِ فَقَالَ إِنَّمَا أَبْكِي لِخَصْلَتَيْنِ لِهَوْلِ اَلْمُطَّلَعِ‏ وَ فِرَاقِ اَلْأَحِبَّةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۳۱

از قول كسى كه از امام باقر (ع) شنيده كه مى‏فرمود: چون مرگ حسن (ع) در رسيد گريست، به او عرض شد: يا بن رسول الله، تو با اين مقامى كه نسبت به رسول خدا (ص) دارى گريه مى‏كنى؟ با آنچه رسول خدا (ص) در باره تو گفته و با اينكه بيست بار پياده به مكه رفتى و سه بار هر چه داشتى در راه خدا دو نيمه كردى تا برسد به كفش پا، فرمود: من از دو خصلت مى‏گريم: ۱- از هراس موقف روز قيامت (از هراس آنچه پس از من به امت گذرد، از هراس حادثه ناگوار كربلا خ ل). ۲- از جدائى دوستان.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۶۰

امام باقر عليه السلام مى‏فرمود: چون وفات امام حسن عليه السلام در رسيد، گريه كرد، باو عرض شد، پسر پيغمبر! گريه ميكنى: در صورتى كه نزد رسول خدا چنان مقامى دارى؟! و پيغمبر در باره تو چنين و چنان فرموده، و بيست بار پياده بحج رفته‏اى، و سه بار تمام دارائيت را نصف كرده‏ئى حتى كفشت را (و در راه خدا بفقرا داده‏ئى). فرمود: من تنها براى دو مطلب ميگريم: بيم موقف (حساب روز قيامت يا از بيم خدا) و از جدائى دوستان.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۸۷

محمد بن يحيى، از حسين بن اسحاق، از على بن مهزيار، از حسين بن سعيد، از نَضر بن سُويد، از عبداللَّه بن سنان روايت كرده است از آن كس كه شنيد از امام محمد باقر عليه السلام كه مى‏فرمود: «چون حضرت امام حسن عليه السلام را هنگام وفات رسيد، گريست. به آن حضرت عرض شد كه: يا ابن رسول اللَّه، آيا گريه مى‏كنى با آن‏كه مكان و منزلت و خويشى و قرابت تو نسبت به رسول خدا آن است كه تو خود به آن دانا يا داناترى، و رسول خدا در شأن تو فرمود، و بيست حجّ پياده به جا آورده‏اى، و مال خود را سه مرتبه با فقرا بخش كرده‏اى، تا آن‏كه كفش را به كفش برابر نموده‏اى (كه يكى را خود برداشته و ديگرى را به ديگرى داده‏اى)؟ فرمود: جز اين نيست كه براى دو خصلت مى‏گريم: يكى براى ترس و هول موضع اطلاع و مشرف شدن بر امور آخرت، و يكى به جهت جدايى دوستان».