روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۳۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد و علي بن محمد عن سهل بن زياد جميعا عن ابن محبوب عن ابي حمزه عن ابي جعفر ع قال :

لَمَّا قُبِضَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ قَامَ‏ اَلْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ع‏ فِي‏ مَسْجِدِ اَلْكُوفَةِ فَحَمِدَ اَللَّهَ وَ أَثْنَى عَلَيْهِ وَ صَلَّى عَلَى‏ اَلنَّبِيِّ ص‏ ثُمَّ قَالَ أَيُّهَا اَلنَّاسُ إِنَّهُ قَدْ قُبِضَ فِي هَذِهِ اَللَّيْلَةِ رَجُلٌ مَا سَبَقَهُ‏ اَلْأَوَّلُونَ وَ لاَ يُدْرِكُهُ اَلْآخِرُونَ إِنَّهُ كَانَ‏ لَصَاحِبَ رَايَةِ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ عَنْ يَمِينِهِ‏ جَبْرَئِيلُ‏ وَ عَنْ يَسَارِهِ‏ مِيكَائِيلُ‏ لاَ يَنْثَنِي حَتَّى يَفْتَحَ اَللَّهُ لَهُ وَ اَللَّهِ مَا تَرَكَ بَيْضَاءَ وَ لاَ حَمْرَاءَ إِلاَّ سَبْعَمِائَةِ دِرْهَمٍ فَضَلَتْ عَنْ عَطَائِهِ أَرَادَ أَنْ يَشْتَرِيَ بِهَا خَادِماً لِأَهْلِهِ وَ اَللَّهِ لَقَدْ قُبِضَ فِي اَللَّيْلَةِ اَلَّتِي فِيهَا قُبِضَ وَصِيُ‏ مُوسَى‏ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ‏ وَ اَللَّيْلَةِ اَلَّتِي عُرِجَ فِيهَا بِعِيسَى اِبْنِ مَرْيَمَ‏ وَ اَللَّيْلَةِ اَلَّتِي نُزِّلَ فِيهَا اَلْقُرْآنُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۱۷

امام باقر (ع) فرمود: چون امير المؤمنين (ع) از دنيا رفت، حسن بن على (ع) در مسجد كوفه به پا خاست، و سپاس خدا كرد و بر او ستايش نمود و سپس فرمود: أيا مردم، به راستى، امشب مردى در گذشت كه اولين از او پيش نباشند و آخرين به او نرسند، او پرچمدار رسول خدا (ص) بود، جبرئيل در سمت راستش بود و ميكائيل در سمت چپش از ميدان بر نمى‏گشت تا خدا به او پيروزى مى‏داد، به خدا سپيد و سرخى (نقره و طلا) به جاى نگذاشته، جز هفتصد درهم كه از عطاى او فزون از هزينه بوده و مى‏خواست با آن يك خدمتكارى براى خانواده خود بخرد. به خدا در شبى وفات كرد كه وصى موسى يوشع بن نون در آن وفات كرد و در همان شبى كه عيسى بن مريم را به آسمان بر آورند و در شبى كه قرآن در آن فرود آمد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۵۴

امام باقر عليه السلام فرمود: چون امير المؤمنين عليه السلام وفات كرد: حسن بن على عليه السلام در مسجد كوفه بپا خاست و حمد و ثناى خدا گفت و بر پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله درود فرستاد. سپس فرمود: اى مردم در اين شب مردى وفات كرد كه پيشينيان بر او سبقت نگرفتند و پسينيان باو نرسند. او پرچمدار رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله بود كه جبرئيل در طرف راست و ميكائيل در طرف چپش بودند. از ميدان بر نميگشت جز اينكه خدا باو فتح و پيروزى ميداد، بخدا كه او از مال سفيد و سرخ دنيا جز هفتصد درهم كه آن هم از عطايش زياد آمده بود باقى نگذاشت و ميخواست با آن پول خدمتگزارى براى خانواده‏اش بخرد، بخدا كه او در شبى وفات كرد كه يوشع بن نون وصى موسى وفات كرد و همان شبى كه عيسى بن مريم بآسمان بالا رفت و همان شبى كه قرآن فرود آمد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۷۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد و على بن محمد، از سهل بن زياد هر دو روايت كرده‏اند، از ابن محبوب، از ابوحمزه، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «چون روح مطهّر امير المؤمنين عليه السلام قبض شد، حضرت حسن بن على عليه السلام در مسجد كوفه بر پا شد و خدا را حمد كرد و بر او ثنا گفت و بر پيغمبر صلى الله عليه و آله صلوات فرستاد. بعد از آن فرمود كه: اى گروه مردمان، در اين شب مردى وفات فرموده كه پيشينيان در عمل خيرى بر او پيشى نگرفته‏اند، و پسينيان بر او نمى‏توانند رسيد. به درستى كه صاحب رايت و علمدار رسول خدا صلى الله عليه و آله بود و جبرئيل از جانب راست او و ميكائيل از جانب چپ او بودند. بر نمى‏گشت تا آن‏كه خدا از برايش فتح مى‏كرد. به خدا سوگند، كه هيچ سفيد و سرخ (يعنى: نقره و طلا) را وا نگذاشته، مگر هفتصد درم كه از بخشش او زياد آمده بود و مى‏خواست كه به آن خدمت‏كارى از براى زن خويش بخرد. و به خدا سوگند كه در شبى وفات فرمود كه وصىّ موسى-/ يعنى: يوشع بن نون-/ در آن وفات فرمود، و شبى كه عيسى بن مريم را به آسمان بالا بردند، و شبى كه قرآن در آن فرود آمد».