الرحمن ٢٢: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۰۴:۰۰

يَخْرُجُ‌ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَانُ‌

کپی متن آیه
يَخْرُجُ‌ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَانُ‌

ترجمه

از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج می‌شود.

|از آن دو لؤلؤ و مرجان بيرون مى‌آيد

از هر دو [دريا] مرواريد و مرجان برآيد.

از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان گرانبها بیرون آید.

از آن دو دریا لؤلؤ و مرجان بیرون می آید.

از آن دو، مرواريد و مرجان بيرون مى‌آيد.

از آن دو در و مرجان بیرون می‌آید

از آن دو [دريا] مرواريد درشت و خرد بيرون مى‌آيد.

از آن دو، مروارید و مرجان بیرون می‌آید.

از هر دو (دریا) مروارید و مرجان برآید.

برون آید از آنها مروارید و مرجان‌

From them emerge pearls and coral.

ترتیل:

ترجمه:

الرحمن ٢١

آیه ٢٢

الرحمن ٢٣


سوره :	سوره الرحمن
نزول :	٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات :	٥
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«لُؤْلُؤ»: مروارید. «مَرْجَان»: بُسَّد، بُسَّدین، گوهر سرخ رنگی که از جانوری دریازی به نام مرجان بدست می‌آید.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ مَا يَسْتَوِي‌ الْبَحْرَانِ‌ هٰذَا... (۱)

وَ مَا يَسْتَوِي‌ الْبَحْرَانِ‌ هٰذَا... (۱) يَا مَعْشَرَ الْجِنِ‌ وَ الْإِنْسِ‌ أَ... (۰) فَوَجَدَا عَبْداً مِنْ‌ عِبَادِنَا... (۰) وَ إِذْ صَرَفْنَا إِلَيْکَ‌ نَفَراً مِنَ‌... (۰) يَا مَعْشَرَ الْجِنِ‌ وَ الْإِنْسِ‌ أَ... (۰)

تفسیر

تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ «22» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «23»

«1». تفسير نمونه.

«2». تفسير نورالثقلين.

جلد 9 - صفحه 389

از هر دو (دريا)، مرواريد و مرجان بيرون مى‌آيد، پس كدام يك از نعمت‌هاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ «22»

نعمت 15: يَخْرُجُ مِنْهُمَا: بيرون مى‌آيند از اين دو دريا، اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ‌: مرواريد بزرگ و مرواريد ريزه. گويند لؤلؤ و مرجان از درياى شور حاصل شود نه درياى شيرين، يا آنكه چون هر دو مجتمع‌اند پس مخرج يكى از اين دو مثل مخرج ديگرى است. ابن عباس بحرين را تفسير به بحر آسمان و بحر زمين، و برزخ بين اين دو ابر باشد. بنابراين قطرات باران در دهن صدف آيد و از آن لئالى منعقد گردد، وقت باران صدف از دريا بيرون مى‌آيد و دهن باز مى‌كند، هر قطره باران كه در او افتد مرواريد شود. ابن جريح روايت نموده كه از بعضى ثقات شنيدم كه هسته خرمائى در صدف بود. قطره باران بر آن آمد، آن مقدار باران كه بر آن رسيده بود مرواريد شد و باقى هسته بر آن بماند. و از بعضى‌

جلد 12 - صفحه 410

غواصان نقل شده كه لؤلؤ حاصل نمى‌شود مگر نزد ملاقات درياى شيرين و شور بيكديگر. و خلق اين جواهر براى آنست كه مردمان از آن آرايش كنند و از خريد و فروش آن انتفاع برند.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

خَلَقَ الْإِنْسانَ مِنْ صَلْصالٍ كَالْفَخَّارِ «14» وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مارِجٍ مِنْ نارٍ «15» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «16» رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ «17» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «18»

مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيانِ «19» بَيْنَهُما بَرْزَخٌ لا يَبْغِيانِ «20» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «21» يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ «22» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «23»

وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلامِ «24» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «25» كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ «26» وَ يَبْقى‌ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ «27» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ «28»

يَسْئَلُهُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ «29» فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ (30)

ترجمه‌

خداوند آفريد انسان را از گل خشكيده مانند خزف شده‌

و آفريد جن را از شعله بيدودى از آتش‌