يس ١٤

إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ‌ اثْنَيْنِ‌ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ‌ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْکُمْ‌ مُرْسَلُونَ‌

کپی متن آیه
إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ‌ اثْنَيْنِ‌ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ‌ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْکُمْ‌ مُرْسَلُونَ‌

ترجمه

هنگامی که دو نفر از رسولان را بسوی آنها فرستادیم، امّا آنان رسولان (ما) را تکذیب کردند؛ پس برای تقویت آن دو، شخص سوّمی فرستادیم، آنها همگی گفتند: «ما فرستادگان (خدا) به سوی شما هستیم!»

|آن‌گاه كه دو تن را به سويشان فرستاديم، ولى تكذيبشان كردند و [آنها را] با سومى تقويت نموديم، پس گفتند: ما به سوى شما فرستاده شده‌ايم

آنگاه كه دو تن سوى آنان فرستاديم، و[لى‌] آن دو را دروغزن پنداشتند، تا با [فرستاده‌] سومين [آنان را] تأييد كرديم، پس [رسولان‌] گفتند: «ما به سوى شما به پيامبرى فرستاده شده‌ايم.»

که نخست دو تن از رسولان را فرستادیم و چون تکذیب کردند باز رسول سومی برای مدد و نصرت مأمور کردیم، و همه گفتند: ما (از جانب خدا) به رسالت برای هدایت شما آمده‌ایم.

زمانی که دو پیامبر را به سوی آنان فرستادیم، پس آن دو را انکار کردند و با پیامبر سومی آنان را تقویت کردیم، پس [همگی] گفتند: ما را به سوی شما فرستاده اند.

نخست دو تن را به نزدشان فرستاديم و تكذيبشان كردند؛ پس با سومى نيروشان داديم و گفتند: ما به سوى شما فرستاده شده‌ايم.

آنگاه که به نزد آنان دو تن را فرستادیم، و آنان را دروغگو شمردند، سپس جانب آنان را با [فرستادن‌] سومین فرد استوار داشتیم، آنگاه [همگی‌] گفتند ما به سوی شما [به رسالت‌] فرستاده شده‌ایم‌

آنگاه كه دو تن به سوى آنان فرستاديم و ايشان را دروغزن خواندند، پس ايشان را به فرستاده سومى نيرومند كرديم و گفتند: همانا ما به سوى شما فرستاده شده‌ايم.

وقتی (از اوقات) دو نفر (از فرستادگان خود) را به سوی ایشان روانه کردیم و آنان آن دو را تکذیب کردند. سپس آنان را (با ارسال فرد) سومی تقویت نمودیم. آنان (سه نفری بدیشان) گفتند: ما فرستادگانی هستیم که به سوی شما روانه شده‌ایم.

چون دو تن از ایشان را سوی آنان فرستادیم، پس آن دو را دروغگو پنداشتند. پس با (فرستاده‌ی) سوّمین تأیید(شان) کردیم. پس (رسولان) گفتند: «ما همواره سوی شما فرستاده‌شدگانیم.»

هنگامی که فرستادیم بسوی آنان دو تن پس تکذیبشان کردند پس تقویت کردیم آنان را به سیمینی پس گفتند همانا مائیم بسوی شما فرستادگان‌

We sent them two messengers, but they denied them both, so We reinforced them with a third. They said, “We are messengers to you.”

ترتیل:

ترجمه:

يس ١٣	آیه ١٤	يس ١٥
سوره : سوره يس نزول : ٥ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١١ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«فَعَزَّزْنَا»: تقویت کردیم. تأیید کردیم.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ مَا أَنْزَلْنَا عَلَى‌ قَوْمِهِ‌... (۰)

تفسیر

---

• آيات ۱۳ - ۳۲ سوره «يس»
• انذار و تبشير سیه دلان، برای اتمام حجت است
• وجه اين كه مشرکان در تكذيب پيامبران گفتند: «شما بشری مانند ما هستید»؟
• معناى جملۀ: «طَائِرُكُم مَعَكُم»، كه رسولان «ع»، به مكذّبان خود گفتند
• استدلال تفصيلى بر توحيد و نفى آلهه، در اين دو آيه
• مقصود از «جنت» در آيه، بهشت برزخی است، نه بهشت آخرت
• موارد استعمال وصف «اكرام شده»، در آيات قرآن
• حسرت بر مردمى است، كه رسولان الهى را استهزاء كردند
• بحث روايتى: روایاتی پیرامون فرستادگان حضرت عیسی«ع»

---

• تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

---

إِذْ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ فَقالُوا إِنَّا إِلَيْكُمْ مُرْسَلُونَ «14»

آن گاه كه دو نفر (از پيامبران خود) را به سوى آنان فرستاديم، پس تكذيبشان كردند، سپس با شخص سوّمى (آن دو را) تأييد كرديم، پس گفتند: همانا ما (از طرف خدا) به سوى شما فرستاده شده‌ايم.

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

---

إِذْ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ فَقالُوا إِنَّا إِلَيْكُمْ مُرْسَلُونَ «14»

إِذْ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ‌: چون فرستاديم بسوى شهر انطاكيه دو نفر را، فَكَذَّبُوهُما: پس تكذيب كردند اهل شهر آن دو نفر را و به زندان محبوس ساختند، فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ‌: پس غالب گردانيديم ايشان را به فرستادن سيمى كه شمعون الصفا بود.

چون شمعون مقرب سلطان و با او به بتخانه مى‌آمد و خدا را سجده مى‌كرد، مردم به گمان آنكه بت را سجده نمايد. روزى از شاه پرسيد: شنيده‌ام دو نفر را حبس نمودى به جهت آنكه ادعاى ديگر و مردم را از اين منع كنند؟ گفت:

آرى. شمعون گفت: بفرما ايشان را حاضر كنند، گفتار ايشان عجيب است.

ملك امر به احضار آنها، چون شمعون را ديدند خوشحال و دليروار نشستند.

---

«1» منهج الصادقين، ج 7، ص 473- 475. و با اندكى تفاوت در مجمع البيان، ط مكتبة الحياة جزء 22، ص 14- 15.

جلد 11 - صفحه 65

شمعون پرسيد: كيستيد و براى چه آمديد؟ گفتند: آمده‌ايم تا ملك و قوم را از بت‌پرستى باز داريم و به پرستش خداى آسمان و زمين دعوت كنيم. شمعون گفت: حجتى داريد؟ گفتند: بيماران و ابرص و اكمه را به اذن خدا شفا دهيم.

ملك امر كرد كودكى را كه چشم او مساوى پيشانى او بود حاضر، ايشان دعا كردند فورا هر دو چشم شكافته شد، بعد دو مهره از گل ساختند و به آن موضع نهادند حدقه شده بينا گرديد.

ملك متعجب شد، شمعون گفت: ما نيز از اين خدايان بخواهيم تا اين كار كنند. ملك آهسته گفت: تو مى‌دانى اينها نمى‌بينند، نمى‌شنوند و قدرت بر چيزى ندارند، شمعون گفت: اى جوانان، خداى شما ديگر چه مى‌كند؟ گفتند:

مرده را زنده مى‌فرمايد: شمعون گفت: اگر چنين كارى شود ما همه ايمان مى‌آوريم. پسر ملك هفت روز بود كه مرده بود حاضر ساختند، شمعون در خفيه دعا و آن دو نفر هم تبعيت نمودند، دعا مستجاب، پسر فورا زنده و از جا برخاست، گفت: اى قوم از خدا بترسيد و به او ايمان آريد كه مرا در اين هفت روز به هفت طبقه آتش بردند و عذاب نمودند، امروز درب آسمان گشوده جوانى نيكو صورت را ديدم براى هر سه شفاعت مى‌نمود. گفتند: سه كيستند؟ گفت:

شمعون وصى حضرت عيسى، و آن دو نفر؛ و آن جوان كه براى آن دو نفر دعا مى‌نمود حضرت عيسى عليه السلام بود. «1» عياشى از حضرت باقر و صادق عليهما السلام روايت نموده كه ميت پسر شاه بود، بعد از زنده شدن خاك از سر او مى‌ريخت و مى‌دويد. ملك از عقب سر او با سرعت بدو رسيد، پرسيد: اى فرزند چيست حال تو؟ گفت: در حال موت دو مرد را ديدم در سجده افتاده حيات مرا از خداى خود خواستند. ملك گفت: اگر آن دو را بينى مى‌شناسى؟ گفت: آرى. امر نمود مردم به صحرا و تعيين نمود كه يكى از رسولان پيشتر بيايد و بعد مردم بسيار و پس از آن ديگرى بيايد تا بداند پسرش ايشان را مى‌شناسد يا نه، اول كه رسول آمد پسر گفت اين يكى از ايشان‌

---

«1» مدرك ياد شده.

جلد 11 - صفحه 66

است، بعد از جمعيت، ديگرى آمد، پسر گفت: اين دومى است. اين سخن در ملك تأثير نمود، نزد اين حال شمعون با آن دو نفر زبان به دعوت گشودند. «1» فَقالُوا إِنَّا إِلَيْكُمْ مُرْسَلُونَ‌: پس گفتند بدرستى كه ما بسوى شما فرستاده شدگانيم از جانب عيسى روح اللّه و به قصد هدايت شما آمده‌ايم. ملك با قوم ايمان آوردند لكن بقيه ايمان نياوردند و در مقام خصومت برآمدند.

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

---

وَ اضْرِبْ لَهُمْ مَثَلاً أَصْحابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جاءَهَا الْمُرْسَلُونَ «13» إِذْ أَرْسَلْنا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ فَقالُوا إِنَّا إِلَيْكُمْ مُرْسَلُونَ «14» قالُوا ما أَنْتُمْ إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُنا وَ ما أَنْزَلَ الرَّحْمنُ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ تَكْذِبُونَ «15» قالُوا رَبُّنا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ «16» وَ ما عَلَيْنا إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِينُ «17»

قالُوا إِنَّا تَطَيَّرْنا بِكُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَ لَيَمَسَّنَّكُمْ مِنَّا عَذابٌ أَلِيمٌ «18» قالُوا طائِرُكُمْ مَعَكُمْ أَ إِنْ ذُكِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ «19»

ترجمه‌

و بزن براى آنها مثلى مثل اهل آن بلد هنگاميكه آمدند آنها را فرستادگان‌

هنگاميكه فرستاديم بسوى آنها دو تن پس تكذيب كردند آن دو را پس تقويت نموديم به سومى پس گفتند همانا ما بسوى شما فرستادگانيم‌

گفتند نيستيد شما مگر انسانى مانند ما و فرو نفرستاده خداى بخشنده چيزى نيستيد شما مگر آنكه دروغ ميگوئيد

گفتند پروردگار ما ميداند كه همانا ما بسوى شما هر آينه فرستاده شدگانيم‌

و نيست بر ما مگر رسانيدن آشكار

گفتند همانا ما فال بد زديم بشما هر آينه اگر باز نه ايستاديد سنگسار ميكنيم البته شما را و هر آينه ميرسد البته شما را از ما عذابى دردناك‌

گفتند منشأ فال بد شما با شما است آيا اگر پند داده شويد فال ميزنيد بلكه شما گروهى باشيد تجاوز كنندگان.

تفسير

خداوند سبحان براى تذكر و تنبّه كفار مكّه به پيغمبر خود دستور فرمود كه براى آنها قصّه شگفت‌آورى را كه از آن تعبير بمثل ميشود نقل فرمايد و آن حكايت اهل شهر انطاكيه است و خلاصه مستفاد از روايات متعدّده در اينمقام آنستكه دو نفر از حواريّون حضرت عيسى مأمور شدند از جانب خداوند كه بشهر انطاكيّه روند و آنها را دعوت بدين حقّ نمايند و آن دو بوظيفه خود عمل نمودند و مغضوب پادشاه شدند و او آن دو را حبس نمود و چون اينخبر بسمع حضرت عيسى رسيد وصى خود شمعون الصّفا را در پى آن دو روانه فرمود و او با خواصّ پادشاه آشنا شد و آنها او را نزد شاه بردند و او مايل بصحبت با شمعون گرديد و مقرّب پيش شاه شد تا روزى باو گفت شنيده‌ام چندى قبل دو نفر را حبس فرموديد چون دعوت بدين تازه‌اى مينمودند با آنكه با آن دو صحبت نفرموديد خوب است مقرّر فرمائيد آن دو را بياورند با آنها مذاكراتى شود كه كشف گردد حالشان‌

---

جلد 4 صفحه 401

شاه گفت آنروز غضب بر من مستولى شد و بدون استنطاق آنها را حبس نمودم و امر باحضارشان نمود و چون حاضر شدند و مقصد خودشان را كه دعوت به توحيد بود اظهار داشتند شمعون از آن دو طلب معجزه نمود ايشان گفتند هرچه بخواهيد ما انجام ميدهيم پادشاه امر كرد كور مادرزادى آوردند كه جاى چشمش مانند پيشانى صاف بود و آن دو دعا نمودند جاى دو چشمش شكافته شد و دو گلوله از گل گذاردند در جاى دو چشمش و دعا نمودند دو چشم بينا شد و پادشاه تعجّب نمود و شمعون باو گفت معبود شما چنين كارى ميتواند بكند پادشاه آهسته گفت من از تو چيزيرا پنهان نميكنم معبود ما هيچ كار نميتواند بكند و بآن دو گفت اگر مرده‌اى را كه هفت روز است مرده زنده كنيد من بشما و خدايتان ايمان ميآورم و مرده‌اى را كه هفت روز بود مرده بود و دفنش نكرده بودند براى آنكه پدرش حاضر نبود و جسدش متغيّر شده و بو گرفته بود حاضر كردند و آن دو دعا نمودند و شمعون هم با آنها موافقت در دعاء كرد ولى در خفاء و آنمرده زنده شد و گفت هفت روز من در هفت وادى آتش بودم شما بخداى ناديده ايمان بياوريد و دست از پرستش بت برداريد و چون شمعون ديد كه اين مشاهده در پادشاه مؤثر شد او را دعوت بتوحيد نمود و پادشاه ايمان آورد و اهل مملكت بعضى ايمان آوردند و بعضى بر كفر باقى ماندند و در بعضى از روايات آنمرده پسر پادشاه معرّفى شده كه از قبر بيرون آمد و خاك را از سر خود پاك ميكرد و شاه از او پرسيد پسر جان حالت چگونه است گفت مرده بودم دو نفر را ديدم دعا ميكنند خدا مرا زنده كند شاه گفت اگر آن دو نفر را به بينى ميشناسى گفت بلى پس شاه امر نمود كه مردم از مقابل او عبور نمايند و آن دو نفر هم در رديف آنها باشند و چون عدّه‌ئى عبور نمودند او اوّل يكى از آن دو و بعدا ديگرى را شناخت و با انگشت بجانب هر يك از آن دو اشاره نمود پس شمعون گفت من بخداى شما دو نفر ايمان آوردم و بعد شاه گفت منهم ايمان آوردم و بعد تمام اهل مملكت ايمان آوردند و حاصل مفاد آيات شريفه آنستكه بدوا ما دو نفر را برسالت نزد آنها فرستاديم و بعدا تقويت نموديم آن دو را بسومى و آنها دعوى رسالت نمودند و قوم نپذيرفتند و منكر فضل و مزيّت ايشان شدند و ايشان دعوى خودشان را مؤكّد بقسم نمودند چون شاهد گرفتن خدا در حكم‌

---

جلد 4 صفحه 402

قسم است و گفتند وظيفه ما فقط اداء رسالت است واضح و آشكار و بآن عمل نموديم ديگر تكليفى نداريم شما اگر قبول نمائيد از نفع آن بهره‌مند خواهيد شد و الّا بعذاب الهى گرفتار خواهيد گشت و گفته‌اند اين سخن را بعد از اظهار معجزه گفته بودند و آنها در جواب گفتند از وقتى شما بشهر ما آمديد ما در عسرت و مشقّت افتاديم يا دست برداشتن از دين آباء و اجداد براى ما ميمنت ندارد لذا ما بوجود يا دعوت شما فال بد ميزنيم و اگر دست از عقيده خود بر نداريد شما را سنگسار ميكنيم و از طرف ما بسياست و عقوبت شديدى گرفتار خواهيد شد و ايشان در جواب گفتند افعال و اعمال بد شما موجب فال بد است آيا اگر كسانى شما را نصيحت كنند و متذكّر بدبختى خود شويد براى آنها فال بد ميزنيد يا تهديدشان ميكنيد و بنابراين جواب شرط در آيه شريفه براى دلالت كلام بر آن حذف شده و اگر ان ذكّرتم بدون همزه باشد چنانچه بعضى قرائت نمودند محتمل است مراد آن باشد كه منشأ فال بد شما با شما است اگر متذكر شده باشيد كه عيب در خودتان است بلى شما متعدّى و متجاوز از حقّ و حدّ خودتانيد كه بايد به پيام خدا گوش بدهيد و نميدهيد و ظاهرا منافات ندارد اين گفتگو با آنچه ذكر شد كه بر حسب بعضى از روايات همه ايمان آوردند چون ممكن است بعد از آنكه پاى عمل بتكاليف ميان آمده باشد مرتدّ شده باشند چنانچه غالبا معمول است كه براى فرار از تكليف مردم كافر ميشوند.

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

---

إِذ أَرسَلنا إِلَيهِم‌ُ اثنَين‌ِ فَكَذَّبُوهُما فَعَزَّزنا بِثالِث‌ٍ فَقالُوا إِنّا إِلَيكُم‌ مُرسَلُون‌َ «14»

إِذ أَرسَلنا إِلَيهِم‌ُ اثنَين‌ِ ابتدا دو نفر ‌آنها‌ ‌را‌ فرستاديم‌ بسوي‌ ‌آنها‌ ‌اينکه‌ دو نفر آمدند و ‌آنها‌ ‌را‌ دعوت‌ بتوحيد كردند و اينكه‌ نسبت‌ ارسال‌ ‌را‌ خداوند ‌به‌ ‌خود‌ ميدهد ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ البته‌ ‌رسول‌ مقام‌ نبوّت‌ ‌هم‌ داشته‌ و مورد وحي‌ الهي‌ ‌هم‌ بوده‌ و ‌بر‌ حسب‌ امر الهي‌ آمدند و ‌لو‌ عيسي‌ ‌هم‌ مأمور ‌بود‌ ‌که‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ارسال‌ كند و مانعة الجمع‌ نيست‌ ‌هم‌ صدق‌ ميكند ‌که‌ خداوند ارسال‌ فرموده‌ و ‌هم‌ صدق‌ ميكند ‌که‌ عيسي‌ فرستاده‌ چنانچه‌ مقام‌ ولايت‌ و امامت‌ و خلافت‌ ائمه اطهار بنصب‌ الهي‌ و افاضه حق‌ بوده‌ ‌که‌ اينها اولياء اللّه‌ و حجج‌ اللّه‌ و خلفاء اللّه‌ بودند و ‌هم‌ ‌بر‌ حسب‌ امر الهي‌ پيغمبر نصب‌ فرمود و صدق‌ ميكند خلفاء ‌رسول‌ اللّه‌.

فَكَذَّبُوهُما ‌آنها‌ ‌را‌ تكذيب‌ كردند و تازيانه‌ زدند و حبس‌ كردند چنانچه‌ شرحش‌ گذشت‌.

فَعَزَّزنا بِثالِث‌ٍ ‌يعني‌ قوّه‌ و قدرت‌ و عزّت‌ و شوكت‌ داديم‌ ‌به‌ سيّمي‌ ‌که‌ شمعون‌

جلد 15 - صفحه 56

الصّفا وصي‌ّ حضرت‌ عيسي‌ و رئيس‌ حواريّون‌ ‌بود‌.

فَقالُوا إِنّا إِلَيكُم‌ مُرسَلُون‌َ ‌پس‌ ‌از‌ اقامه حجّت‌ و اتيان‌ معجزات‌ مذكوره‌ ‌از‌:

شفاء كور و زمينگير و احياء مرده‌ معذلك‌ جماعت‌ كثيري‌ ايمان‌ نياوردند و احتراز جستند.

برگزیده تفسیر نمونه

---

(آیه 14)- سپس قرآن بعد از این بیان اجمالی و سر بسته، به شرح ماجرا پرداخته، چنین می‌گوید: «در آن زمان که دو نفر از رسولان را به سوی آنها فرستادیم، اما آنها رسولان ما را تکذیب کردند، لذا برای تقویت آن دو، شخص سومی ارسال نمودیم، آنها همگی گفتند: ما فرستادگان به سوی شما از طرف پروردگاریم» (إِذْ أَرْسَلْنا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُما فَعَزَّزْنا بِثالِثٍ فَقالُوا إِنَّا إِلَیْکُمْ مُرْسَلُونَ).

---

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - خداوند، دو پیامبر را هم زمان به سوى مردم انطاکیه گسیل داشت. (إذ أرسلنا إلیهم اثنین)

۲ - مردم انطاکیه، هر دو پیامبر خویش را تکذیب کردند. (إذ أرسلنا إلیهم اثنین فکذّبوهما)

۳ - خداوند پس از این که مردم انطاکیه دو پیامبر را تکذیب کردند، پیامبر سومى را براى تقویت آن دو فرستاد. (فکذّبوهما فعزّزنا بثالث) «عزة» ریشه فعل «عزّزنا» به معناى «قوّة» است.

۴ - تعداد رسولان الهى، به میزان نیاز جبهه حق و دین الهى و به مقدار تأثیرپذیرى مردم هر جامعه اى بستگى داشت. (إذ أرسلنا إلیهم اثنین فکذّبوهما فعزّزنا بثالث)

۵ - تبلیغ دین و حرکت در راه حق، نباید به سبب رو به رو شدن با مخالفت ها و تکذیب ها، متوقف شود; بلکه باید با تقویت مبلغان و حق مداران، ادامه یابد. (فکذّبوهما فعزّزنا بثالث)

۶ - مردم انطاکیه، مردمى لجوج و حق ناپذیر بودند. (فکذّبوهما فعزّزنا بثالث) فرستاده شدن دو پیامبر - در یک زمان - در میان مردم انطاکیه و تکذیب آن دو از سوى آنان و نیز فرستاده شدن پیامبر سوم براى تقویت دو فرستاده پیشین، بیانگر لجاجت و سرسختى چنین مردمى در برابر حق است.

۷ - تأکید سه رسول الهى، بر رسالت و درستى ادعاهاى خویش براى مردم انطاکیه (فکذّبوهما فعزّزنا بثالث فقالوا إنّا إلیکم مرسلون)

۸ - رسولان فرستاده شده به سوى مردم انطاکیه، به شدت از سوى آنان، مورد تکذیب قرار گرفتند. (فکذّبوهما فعزّزنا بثالث فقالوا إنّا إلیکم مرسلون) تأکید رسولان بر رسالت و درستى ادعاهاى شان، بیانگر مخالفت شدید مردم و تکذیب سخت آنان است.

۹ - پس از تکذیب دو رسول از سوى مردم انطاکیه و فرستاده شدن سومین رسول الهى، آنان یک صدا و به صورت دسته جمعى، به رسالت خویش ادامه دادند. (فکذّبوهما فعزّزنا بثالث فقالوا إنّا إلیکم مرسلون)

۱۰ - لزوم حرکت دسته جمعى براى تقویت جبهه حق و دین الهى و صف آرایى در برابر جبهه باطل و کفر، به هنگام ضرورت و نیاز (فکذّبوهما فعزّزنا بثالث فقالوا إنّا إلیکم مرسلون)

موضوعات مرتبط

• انبیا: انبیاى انطاکیه ۱; بعثت انبیا ى انطاکیه ۳; تکذیب انبیاى انطاکیه ۲، ۳، ۸; حقانیت انبیاى انطاکیه ۷; رسالت انبیا ى انطاکیه ۷; زمینه بعثت انبیا ۴; هماهنگى انبیاى انطاکیه ۷، ۹; همزمانى انبیا ۱
• انطاکیه: تاریخ انطاکیه ۲، ۳، ۸، ۹; تکذیبگرى اهل انطاکیه ۲، ۸; حق ناپذیرى اهل انطاکیه ۶; لجاجت اهل انطاکیه ۶
• باطل: مبارزه اجتماعى با باطل ۱۰
• تبلیغ: استقامت در تبلیغ ۵
• دین: اهمیت تقویت دین ۱۰; روش تقویت دین ۱۰
• کفر: مبارزه اجتماعى با کفر ۱۰
• نیازها: نیاز به انبیا ۴