الْحِکْمَة: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(Added word proximity by QBot)
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
__TOC__
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الْحِکْمَة | آیات شامل این کلمه ]]'''
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/الْحِکْمَة | آیات شامل این کلمه ]]'''


=== ریشه کلمه ===
=== ریشه کلمه ===
*[[ریشه حکم‌ | حکم‌]] (۲۱۰ بار) [[کلمه با ریشه:: حکم‌| ]]
*[[ریشه حکم‌ | حکم‌]] (۲۱۰ بار) [[کلمه با ریشه:: حکم‌| ]]
=== قاموس قرآن ===
با مراجعه به اصل معنى كلمة مى‏توان بدست آورد كه حكمت يك حالت و خصيصه درك و تشخيص است كه شخص به وسيله آن مى‏تواند حق و واقعيّت را درك كند و مانع از فساد شود و كار را متقن و محكم انجام دهد على هذا حكمت حالت نفسانى و صفت روحى است نه شى‏ء خارجى بلكه شى‏ء محكم خارجى از نتايج حكمت است راغب گويد: حكمت رسيدن به حق به واسطه علم و عقل است. در مجمع ذيل آيه 32 بقره گويد: حكمت آن است كه تو را بر امر حق كه باطلى در آن نيست واقف كند. [بقره:129]، [بقره:151]، [بقره:269]. اين كلمه بيست بار در قرآن مجيد تكرار شده و در بيشتر موارد توأم با «كتاب» است و تعليم و انزال آن از جانب خداوند و از جانب پيامبران نسبت به مردم است. مراد از كتاب در آن موارد احكام شريعت و كلمات دين و مراد از حكمت همان محكم كارى و تشخيص است. در بعضى از آيات به تكاليف نيز حكمت گفته شده است چنانكه در سوره اسراء بعد از شمردن عدّه‏اى از واجبات و محرمات فرموده: [اسراء:39] شايد اين اطلاق بجهة آن باشد كه تكاليف سبب حكمت اند. همچنين است آيه [احزاب:34] و شايد در آيه [زخرف:63] مراد تعليمات و احكام عيسى باشد و در آيه [لقمان:12] به شكر حكمت گفته شده بنا بر انكه «ان» تفسيريّه است. و شايد علّت، آن باشد كه شكر از نتائج حكمت است.


*[[ال]]
*[[ال]]
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]===
<qcloud>
وَ:100, الْکِتَاب:27, اللّه:22, مَن:20, مِن:19, إِن:17, مَا:16, يُعَلّمُهُم:15, يَشَاء:15, يُزَکّيهِم:14, فَقَد:14, التّوْرَاة:14, يُعَلّمُکُم:13, کَانُوا:13, يُؤْت:13, آتَيْنَا:13, مِمّا:13, لَم:13, عَلِيم:13, الْإِنْجِيل:13, يُؤْتِي:13, بِه:12, ضَلاَل:12, لا:12, أَن:12, رَبّک:12, إِذ:12, عَلَيْکُم:12, أَنْزَل:12, أُوتِي:12, مُبِين:12, فِي:12, قَبْل:12, کَان:12, آتَيْنَاه:12, يَعِظُکُم:12, لُقْمَان:12, آتَيْنَاهُم:12, اشْکُر:12, الْحِکْمَة:12, لَه:12, فَصْل:12, عَلَيْهِم:12, عَلّمَک:12, لَفِي:12, خَيْرا:12, عَلّمَه:12, الْمُلْک:12, وَاسِع:12, إِنّک:11, لَقَد:11, إِبْرَاهِيم:11, لِلّه:11, إِلَيْک:11, يُعَلّمُه:11, الْخِطَاب:11, عَلّمْتُک:11, آيَات:11, مُلْکَه:11, تَجْعَل:11, مُلْکا:11, عَلَيْک:11, هَل:11, لَطِيفا:11, عَظِيما:11, فَمِنْهُم:11, مَع:11, آل:11, يَشْکُر:11, أَوْحَى:11, شَدَدْنَا:11, آيَاتِه:11, رَسُولا:11, کَثِيرا:11, يَتْلُو:11, فَيَکُون:11, آتَاه:11, اتّقُوا:11, أَنْت:11, تَکُن:11, فَضْلا:11, بُيُوتِکُن:11, تَکُونُوا:11, يُزَکّيکُم:11, خَبِيرا:11, الْعَزِيز:11, أَوّاب:11, کُن:11, آيَاتِک:11, أَتَاک:11, مَکْرُوها:11, ذٰلِک:11, تَعْلَمُون:11, تَعْلَم:11, إِلٰها:11, فَاذْکُرُونِي:11, إِلَى:11, جَالُوت:11, نَبَأ:11, کَهْلا:11, الْمُسْلِمِين:11, آمَن:11, الْحَکِيم:11, لَو:11, آيَاتِنَا:10, الْخَصْم:10, يُتْلَى:10, کُل:10, فَإِنّمَا:10, اعْلَمُوا:10, يَذّکّر:10, تَخْلُق:10, الظّالِمُون:10, شَيْء:10, مِنْه:10, دَاوُد:10, يَقُول:10, أَذْکُرْکُم:10, بَنِي:10, آخَر:10, فَضْلِه:10, إِلاّ:10, مِنْهُم:10, الْمَهْد:10, قَتَل:10, دَفْع:10, فَتُلْقَى:10, لِنَفْسِه:10, أُولُوا:10, اذْکُرْن:10, يَضُرّونَک:10, فَضْل:10, الطّين:10
</qcloud>
===تکرار در هر سال نزول===
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::الْحِکْمَة]]
|?نازل شده در سال
|mainlabel=-
|headers=show
|limit=2000
|format=jqplotchart
|charttype=line
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول
|labelaxislabel=سال نزول
|smoothlines=yes
|numbersaxislabel=دفعات تکرار
|distribution=yes
|min=0
|datalabels=value
|distributionsort=none
|ticklabels=yes
|colorscheme=rdbu
|chartlegend=none
}}
[[رده:كلمات قرآن]]
[[رده:كلمات قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۳

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

قاموس قرآن

با مراجعه به اصل معنى كلمة مى‏توان بدست آورد كه حكمت يك حالت و خصيصه درك و تشخيص است كه شخص به وسيله آن مى‏تواند حق و واقعيّت را درك كند و مانع از فساد شود و كار را متقن و محكم انجام دهد على هذا حكمت حالت نفسانى و صفت روحى است نه شى‏ء خارجى بلكه شى‏ء محكم خارجى از نتايج حكمت است راغب گويد: حكمت رسيدن به حق به واسطه علم و عقل است. در مجمع ذيل آيه 32 بقره گويد: حكمت آن است كه تو را بر امر حق كه باطلى در آن نيست واقف كند. [بقره:129]، [بقره:151]، [بقره:269]. اين كلمه بيست بار در قرآن مجيد تكرار شده و در بيشتر موارد توأم با «كتاب» است و تعليم و انزال آن از جانب خداوند و از جانب پيامبران نسبت به مردم است. مراد از كتاب در آن موارد احكام شريعت و كلمات دين و مراد از حكمت همان محكم كارى و تشخيص است. در بعضى از آيات به تكاليف نيز حكمت گفته شده است چنانكه در سوره اسراء بعد از شمردن عدّه‏اى از واجبات و محرمات فرموده: [اسراء:39] شايد اين اطلاق بجهة آن باشد كه تكاليف سبب حكمت اند. همچنين است آيه [احزاب:34] و شايد در آيه [زخرف:63] مراد تعليمات و احكام عيسى باشد و در آيه [لقمان:12] به شكر حكمت گفته شده بنا بر انكه «ان» تفسيريّه است. و شايد علّت، آن باشد كه شكر از نتائج حكمت است.

کلمات نزدیک مکانی

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...