نَسْفا: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(Added word proximity by QBot)
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
__TOC__
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/نَسْفا | آیات شامل این کلمه ]]'''
''' [[ویژه:پیوند_به_این_صفحه/نَسْفا | آیات شامل این کلمه ]]'''
مادّه «نَسْف» در لغت از ریشه در آوردن و به معناى ریختن دانه هاى غذایى در غربال و تکان دادن و باد دادن آن است تا پوست از دانه جدا شود و در اینجا اشاره به متلاشى شدن و خرد شدن کوه ها و سپس بر باد رفتن آنها است.


=== ریشه کلمه ===
=== ریشه کلمه ===
*[[ریشه نسف‌ | نسف‌]] (۵ بار) [[کلمه با ریشه:: نسف‌| ]]
*[[ریشه نسف‌ | نسف‌]] (۵ بار) [[کلمه با ریشه:: نسف‌| ]]


=== قاموس قرآن ===
كندن. پراكندن. «نَسَفَ الرّيحُ التُّرابَ: فَرَّقَهُّ وَ ذَرَّهُ» باد خاك را پراكند. «نَسَفَ اِلْبناء نَسْفاً: قَلَعَهُ مَنْ اَصْلِهِ» [طه:97]. آن را ريز ريز كرده سپس بطور كامل در دريا مى‏پراكنيم. * [طه:105]. [مرسلات:10]. آيات در باره ريزريز و پراكنده شدن كوهها در قيامت است كه در «جبل» بطور مشروح گفته‏ايم.
===کلمات [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]===
<qcloud>
لا:100, إِنّمَا:70, فَيَذَرُهَا:70, رَبّي:63, قَاعا:63, الْيَم:63, إِلٰهُکُم:63, صَفْصَفا:55, يَنْسِفُهَا:55, اللّه:55, فِي:55, الّذِي:55, تَرَى:48, فَقُل:48, لَنَنْسِفَنّه:48, الْجِبَال:40, ثُم:40, فِيهَا:40, عَن:33, عِوَجا:33, لَنُحَرّقَنّه:33, إِلٰه:33, إِلاّ:25, يَسْأَلُونَک:25, عَاکِفا:25, عَلَيْه:18, هُو:18, وَ:18, يَوْما:18, ظَلْت:10
</qcloud>
===تکرار در هر سال نزول===
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::نَسْفا]]
|?نازل شده در سال
|mainlabel=-
|headers=show
|limit=2000
|format=jqplotchart
|charttype=line
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول
|labelaxislabel=سال نزول
|smoothlines=yes
|numbersaxislabel=دفعات تکرار
|distribution=yes
|min=0
|datalabels=value
|distributionsort=none
|ticklabels=yes
|colorscheme=rdbu
|chartlegend=none
}}
[[رده:كلمات قرآن]]
[[رده:كلمات قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ دی ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۱۶

آیات شامل این کلمه

مادّه «نَسْف» در لغت از ریشه در آوردن و به معناى ریختن دانه هاى غذایى در غربال و تکان دادن و باد دادن آن است تا پوست از دانه جدا شود و در اینجا اشاره به متلاشى شدن و خرد شدن کوه ها و سپس بر باد رفتن آنها است.

ریشه کلمه

قاموس قرآن

كندن. پراكندن. «نَسَفَ الرّيحُ التُّرابَ: فَرَّقَهُّ وَ ذَرَّهُ» باد خاك را پراكند. «نَسَفَ اِلْبناء نَسْفاً: قَلَعَهُ مَنْ اَصْلِهِ» [طه:97]. آن را ريز ريز كرده سپس بطور كامل در دريا مى‏پراكنيم. * [طه:105]. [مرسلات:10]. آيات در باره ريزريز و پراكنده شدن كوهها در قيامت است كه در «جبل» بطور مشروح گفته‏ايم.


کلمات نزدیک مکانی

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...