۱۶٬۳۳۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۲۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱۲۷ - ۱۳۵ سوره طه
| خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
==آيات ۱۲۷ - ۱۳۵ سوره طه == | ==آيات ۱۲۷ - ۱۳۵ سوره طه == | ||
وَ كَذَلِك نجْزِى مَنْ أَسرَف وَ لَمْ يُؤْمِن | وَ كَذَلِك نجْزِى مَنْ أَسرَف وَ لَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ وَ لَعَذَاب الاَخِرَةِ أَشدُّ وَ أَبْقَى (۱۲۷) | ||
وَ | أَفَلَمْ يهْدِ لهَُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ يمْشونَ فى مَساكِنهِمْ إِنَّ فى ذَلِك لآيَاتٍ لاُولى النُّهَى (۱۲۸) | ||
فَاصبرْ عَلى مَا يَقُولُونَ وَ سبِّحْ بحَمْدِ رَبِّك قَبْلَ طلُوع الشمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبهَا وَ مِنْ | |||
وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْك إِلى مَا مَتَّعْنَا بِهِ | وَ لَوْلا كلِمَةٌ سبَقَت مِن رَّبِّك لَكانَ لِزَاماً وَ أَجَلٌ مُّسمًّى (۱۲۹) | ||
وَ أْمُرْ أَهْلَك بِالصلَوةِ وَ | |||
وَ قَالُوا | فَاصبرْ عَلى مَا يَقُولُونَ وَ سبِّحْ بحَمْدِ رَبِّك قَبْلَ طلُوع الشمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبهَا وَ مِنْ آنَاى الَّيْلِ فَسبِّحْ وَ أَطرَاف النهَارِ لَعَلَّك تَرْضى (۱۳۰) | ||
وَ لَوْ أَنَّا | |||
قُلْ | وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْك إِلى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجاً مِّنهُمْ زَهْرَةَ الحَْيَوةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنهُمْ فِيهِ وَ رِزْقُ رَبِّك خَيرٌ وَ أَبْقَى (۱۳۱) | ||
وَ أْمُرْ أَهْلَك بِالصلَوةِ وَ اصطَبرْ عَلَيهَا لا نَسئَلُك رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُك وَ الْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى (۱۳۲) | |||
وَ قَالُوا لَوْلا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ أَوَ لَمْ تَأْتهِم بَيِّنَةُ مَا فى الصُّحُفِ الاُولى (۱۳۳) | |||
وَ لَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُم بِعَذَابٍ مِّن قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلا أَرْسلْت إِلَيْنَا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ آيَاتِك مِن قَبْلِ أَن نَّذِلَّ وَ نخْزَى (۱۳۴) | |||
قُلْ كُلُّ مُّترَبِّصٌ فَترَبَّصُوا فَستَعْلَمُونَ مَنْ أَصحَابُ الصرَاطِ السَّوِىِّ وَ مَنِ اهْتَدَى (۱۳۵) | |||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
و هر كه زياده روى كرده و آيه هاى پروردگارش را باور | و هر كه زياده روى كرده و آيه هاى پروردگارش را باور نكرده، چنين سزايش مى دهيم و عذاب آخرت سخت تر و پايدارتر است. (۱۲۷) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۲۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۲۵ </center> | ||
آيا براى آن ها روشن نشد كه پيش از ايشان چه | آيا براى آن ها روشن نشد كه پيش از ايشان چه نسل هايى را كه در مساكن خود راه مى رفتند، هلاك كرديم، در همين عبرت، براى صاحبان خرد اندرزها است. (۱۲۸) | ||
اگر گفتار پروردگارت بر اين نرفته بود و مدتى معين | اگر گفتار پروردگارت بر اين نرفته بود و مدتى معين نبود، عذاب قرينشان بود. (۱۲۹) | ||
بر آنچه مى | بر آنچه مى گويند، صبر كن و پيش از طلوع خورشيد و پيش از غروب آن به ستايش، پروردگارت را تسبيح گوى و كناره هاى شب و اواخر روز نيز، تسبيح بگوى شايد كه خوشنود شوى. (۱۳۰) | ||
ديدگان خويش را به آن چيزهايى كه رونق زندگى دنيا است و بعضى از دسته هاى آدميان را از آن بهره داده ايم تا درباره آن عذابشان | ديدگان خويش را به آن چيزهايى كه رونق زندگى دنيا است و بعضى از دسته هاى آدميان را از آن بهره داده ايم تا درباره آن عذابشان كنيم، نگران و خيره مساز، كه روزى پروردگارت، بهتر و پايدارتر است. (۱۳۱) | ||
كسان خويش را به نماز خواندن وادار كن و به كار نماز شكيبايى به خرج | كسان خويش را به نماز خواندن وادار كن و به كار نماز شكيبايى به خرج ده، ما روزى دادن كسى را به عهده تو نمى گذاريم، كه تو خود نيز، روزى خور مایى و سرانجام نيك مخصوص پرهيزكارى است. (۱۳۲) | ||
گويند: چرا معجزه اى از جانب پروردگارش سوى ما | گويند: چرا معجزه اى از جانب پروردگارش سوى ما نياورد، مگر توضيح آن چيزها كه در كتاب هاى گذشته هست، سوى ايشان نيامد. (۱۳۳) | ||
اگر پيش از نزول قرآن به عذابى هلاكشان كرده | اگر پيش از نزول قرآن به عذابى هلاكشان كرده بوديم، مى گفتند: پروردگارا! چرا پيغمبرى به ما نفرستى تا پيش از آن كه ذليل و رسوا شويم، آيه هاى تو را پيروى كنيم؟ (۱۳۴) | ||
بگو همه | بگو همه منتظرند، شما نيز انتظار بريد كه به زودى خواهيد فهميد كه رهروان طريقه راست، كيانند و هدايت يافته كيست؟! (۱۳۵) | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
اين | اين آيات، متفرقاتى است از وعد و وعيد، حجت و حكمت، و تسليت خاطر رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم»، كه همه آن ها مربوط به آيات گذشته در اين سوره و نتيجه آن ها است. | ||
«'''وَ كَذَلِك | «'''وَ كَذَلِك نَجْزِى مَنْ أَسرَف وَ لَمْ يُؤْمِن بِآيَاتِ رَبِّهِ وَ لَعَذَاب الآخِرَةِ أَشدُّ وَ أَبْقَى'''»: | ||
كلمۀ «اسراف»، به معناى تجاوز از حد است، و ظاهرا «واو» در «وَ كَذَلِكَ» براى استيناف و از سر گرفتن سخن است، نه عطف به ماقبل، و اشاره (كَذَلِكَ) به گذشته است كه كسانى را كه از ذكر خدا اعراض نموده، آيات او را فراموش كردند، مؤاخذه مى كرد. چون عمل آنان نيز يكى از مصادق تجاوز از حد، يعنى تجاوز از حد عبوديت و كفر به آيات پروردگار است، كه كيفرش، كيفر همان كسى است كه آيات پروردگار خود را فراموش كند، با اين كه خدا با وى عهد آن را بسته بود و عمدا از ياد او اعراض نمايد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۲۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۳۲۶ </center> | ||
«''' | «'''وَ لَعَذَابُ الآخِرَةِ أشَدُّ وَ أبقَى'''» - يعنى: عذاب آخرت از عذاب دنيا، شديدتر و دائمى تر است. براى اين كه عذاب آخرت، محيط به باطن آدمى است، آن طور كه محيط به ظاهر اوست، و نيز به خاطر اين كه براى آن آخرى نيست و دائمى است. | ||
«'''أَفَلَمْ يهْدِ لهَُمْ كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فى مَساكِنهِمْ...'''»: | |||
از ظاهر آيه چنين فهميده مى شود كه كلمۀ «يَهدِ»، معناى «يُبَيِّنُ» را متضمن باشد، و معنايش اين باشد كه: «آيا طريق عبرت گرفتن و ايمان به آيات خداى را كثرت هلاكت ما برايشان بيان نكرد و اين همه قرون گذشته كه در آبادى هاى خود آمد و شد مى كردند، و اهل مكه در سفرهاى خود به مساكن عاد كه در «احقاف» يمن است، و مساكن ثمود، و اصحاب «أيكه»، كه در شام است، و مساكن قوم لوط كه در فلسطين است، عبور كرده، همه را ديده اند، كه چگونه هلاك كرديم. اين همه صحنه ها، طريق عبرت گيرى را براى آنان بيان ننمود؟ با اين كه «إنَّ فِى ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِأُولِى النُّهَى»، در اين صحنه ها آيت هايى است براى صاحبان عقل». | |||
==توضيح مراد از آيه: «و لولا كلمة سبقت من ربك...»== | ==توضيح مراد از آيه: «و لولا كلمة سبقت من ربك...»== | ||
