تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۱۲: تفاوت میان نسخه‌ها

و در تفسير قمى در ذيل آيه «ان الّذين جاءوا بالافك عصبه منكم ...» گفته كه : عامه روايت كرده اند كه اين آيات درباره عايشه نازل شد، كه در جنگ بنى المصطلق از قبيله خزاعه نسبت ناروا به او دادند، ولى شيعه روايت كرده اند كه درباره ماريه قبطيه نازل شده ، كه عايشه نسبت ناروا به او داد.

بر مرگ اين كودك مى گريى ؟ او كه فرزند تو نبود، بلكه فرزند جريح بود، پس رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله) على (عليه السلام) را فرستاد تا جريح را به قتل برساند،

على (عليه السلام) با شمشير حركت كرد، و جريح مردى قبطى بود كه در باغى زندگى مى كرد، على (عليه السلام) در باغ را كوبيد، جريح پشت در آمد كه آن را باز كند، همين كه على را غضبناك ديد، به داخل باغ گريخت ، و در را باز نكرد، على (عليه السلام) از ديوار پريد و وارد باغ شد و او را دنبال كرد، وقتى ديد نزديك است خونش ريخته شود، به بالاى درختى رفت ،

على (عليه السلام) هم به دنبالش بالا رفت، او خود را از درخت پرت كرد، و در نتيجه عورتش ‍ نمايان شد، و على (عليه السلام) ديد كه او اصلا هيچيك از آلت تناسلى مردان و زنان را ندارد، پس نزد رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله) برگشت و عرضه داشت يا رسول اللّه! هر وقت به من فرمانى مى دهى كه من مانند سيخ داغ در داخل كرك باشم و يا آنكه با احتياط اقدام كنم؟ حضرت فرمود: نه البته بايد كه با احتياط باشى، عرضه داشت به آن خدايى كه تو را به حق مبعوث فرموده جريح نه از مردان را دارد، و نه اززنان را، حضرت فرمود: الحمد لله شكر خدايى را كه اين سوء را از ما اهل بيت بگردانيد.

و در همان كتاب در روايت عبيداللّه بن موسى ، از احمد بن راشد، از مروان بن مسلم ، از عبداللّه بن بكير، روايت شده كه گفت : به امام صادق (عليه السلام) عرض كردم : فدايت شوم ، اينكه رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله) دستور داد مرد قبطى را بكشد، آيا مى دانست كه عايشه دروغ مى گويد، يا نمى دانست ؟ و خدا خون قبطى را به خاطر احتياط على (عليه السلام) حفظ كرد؟  

فرمود: نه ، به خدا سوگند مى دانست ، و اگر دستور رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله) به على از باب عزيمت و تكليف حتمى بود، على بر نمى گشت ، مگر بعد از كشتن او و ليكن رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله) اين دستور را طورى داد كه هم او كشته نشود و هم عايشه از گناهش برگردد، ولى از گناهش برنگشت ، و از اينكه خون مسلمان بى گناهى ريخته مى شود هيچ باكى نكرد.

مؤلف: البته در اين ميان روايات ديگرى هست كه غير عايشه را هم شريك عايشه در اين نسبت ناروا دانسته، و جريح نامبرده خادم ماريه قبطيه و مردى خواجه بوده كه مقوقس بزرگ مصر او را با ماريه نزد رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله ) هديه فرستاده بود، تا ماريه را خدمت كند.

ولى اين روايات هم خالى از اشكال نيست: