تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۱۷: تفاوت میان نسخه‌ها

مردمى از اصحاب رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم»، از تورات چيزهايى مى نوشتند. اين خبر به رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» رسيد، فرمود: احمق ترين احمقان، و گمراه ترين گمراهان، مردمى هستند كه از كتابى كه خداوند بر پيغمبرشان نازل كرده، روى گردان شوند، و علاقمند به كتابى شوند كه خدا بر غير پيغمبر آنان نازل كرده، و براى امتى غير از آنان فرستاده. در همين جريان بود كه آيه شريفه «أوَ لَم يَكفِهِم أنَّا أنزَلنَا عَلَيكَ الكِتَابَ يُتلَى عَلَيهِم...» نازل شد.

و در همان كتاب است كه ابن عساكر، از ابى مليكه روايت كرده كه گفت: عبدالله بن عامر بن كريز، هديه اى براى عايشه فرستاد. عايشه خيال كرد فرستنده آن، عبدالله عمر است. لذا هديه را برگردانيد و گفت: اين پسر عمر، قرآن كريم را رها كرده، و كتاب هاى ديگر را تتبع مى كند، با اين كه خداى تعالى فرمود: «أوَ لَم يَكفِهِم أنَّا أنزَلنَا عَلَيكَ الكِتَابَ يُتلَى عَلَيهِم». اطرافيان به او گفتند: هديه از عبدالله بن عامر است. آن وقت هديه را پذيرفت.