تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها

نور ماه، از خودش نيست، بلكه از خورشيد است. و به همين جهت (مانند هر كره اى ديگر، هميشه) تقريبا نصف آن روشن است، و قريب به نصف ديگرش - كه روبروى خورشيد نيست - تاريك است. و اين دگرگونى، همچنان هست تا دوباره به وضع اولش برگردد. اگر ماه را در صورت هلالى اش فرض كنيم، روز به روز، قسمت بيشترى از سطح آن - كه در برابر آفتاب است - به طرف زمين قرار مى گيرد، تا برسد به جايى كه تقريبا، تمامى يك طرف ماه كه مقابل خورشيد قرار گرفته، به طرف زمين هم قرار گيرد. (ماه شب چهارده). از آن شب به بعد، دوباره رو به نقصان نهاده، تا برسد به حالت اولش، كه هلال بود.