۱۶٬۲۹۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۲۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بيان اينكه مراجعه كنندگان نزد داوود، ملائكه بوده اند و داستان مرافعه تمثل بوده
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۳۳: | خط ۱۳۳: | ||
دليل بر اينكه بايد كلام داوود (عليه السلام ) را فرضى گرفت ، اين است كه عقل و نقل حكم مى كنند بر اينكه انبياء (عليهم السلام ) به عصمت خدايى معصوم از گناه و خطا هستند. چه گناه بزرگ و چه كوچك . علاوه بر اين ، خداى سبحان در خصوص داوود (عليه السلام ) قبلا تصريح كرده بود به اينكه حكمت و فصل خطابش داده و چنين مقامى با خطاى در حكم نمى سازد. | دليل بر اينكه بايد كلام داوود (عليه السلام ) را فرضى گرفت ، اين است كه عقل و نقل حكم مى كنند بر اينكه انبياء (عليهم السلام ) به عصمت خدايى معصوم از گناه و خطا هستند. چه گناه بزرگ و چه كوچك . علاوه بر اين ، خداى سبحان در خصوص داوود (عليه السلام ) قبلا تصريح كرده بود به اينكه حكمت و فصل خطابش داده و چنين مقامى با خطاى در حكم نمى سازد. | ||
إِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَى وَ حُسنَ مَئَابٍ | «'''إِنَّ لَهُ عِندَنَا لَزُلْفَى وَ حُسنَ مَئَابٍ'''»: | ||
كلمه ((زلفى (( و ((زلفه (( به معناى مقام و منزلت است . و كلمه ماب به معناى مرجع است و كلمه ((زلفى (( و ((ماب (( را نكره (يعنى بدون الف و لام ) آورد تا بر عظمت مقام و مرجع دلالت كند. و بقيه الفاظ آيه روشن است . | كلمه ((زلفى (( و ((زلفه (( به معناى مقام و منزلت است . و كلمه ماب به معناى مرجع است و كلمه ((زلفى (( و ((ماب (( را نكره (يعنى بدون الف و لام ) آورد تا بر عظمت مقام و مرجع دلالت كند. و بقيه الفاظ آيه روشن است . | ||
«'''يَا دَاوُدُ إِنَّا جَعَلْنَاك خَلِيفَةً فى الاَرْضِ ...'''»: | |||
ظاهرا در اين كلام ، كلمه ((قلنا(( در تقدير است ، و تقدير آن ((فغفرنا له و قلنا يا داود...(( است . | ظاهرا در اين كلام ، كلمه ((قلنا(( در تقدير است ، و تقدير آن ((فغفرنا له و قلنا يا داود...(( است . | ||
<span id='link189'><span> | <span id='link189'><span> | ||
==مقصود از اينكه خداوند داوود «ع» را خليفه در زمين قرار داد == | ==مقصود از اينكه خداوند داوود «ع» را خليفه در زمين قرار داد == | ||
و ظاهر كلمه ((خلافت (( اين است كه : مراد از آن خلافت خدايى است ، و در نتيجه با خلافتى كه در آيه ((و اذ قال ربك للملائكه انى جاعل فى الاءرض خليفة (( آمده منطبق است ، و يكى از شؤ ون خلافت اين است كه : صفات و اعمال مستخلف را نشان دهد، و آينده صفات او باشد. كار او را بكند. پس در نتيجه خليفه خدا در زمين بايد متخلق به اخلاق خدا باشد، و آنچه خدا اراده مى كند او اراده كند، و آنچه خدا حكم مى كند او همان را حكم كند و چون خدا همواره به حق حكم مى كند ((و اللّه يقضى بالحق (( او نيز جز به حق حكم نكند و جز راه خدا راهى نرود، و از آن راه تجاوز و تعدى نكند. | و ظاهر كلمه ((خلافت (( اين است كه : مراد از آن خلافت خدايى است ، و در نتيجه با خلافتى كه در آيه ((و اذ قال ربك للملائكه انى جاعل فى الاءرض خليفة (( آمده منطبق است ، و يكى از شؤ ون خلافت اين است كه : صفات و اعمال مستخلف را نشان دهد، و آينده صفات او باشد. كار او را بكند. پس در نتيجه خليفه خدا در زمين بايد متخلق به اخلاق خدا باشد، و آنچه خدا اراده مى كند او اراده كند، و آنچه خدا حكم مى كند او همان را حكم كند و چون خدا همواره به حق حكم مى كند ((و اللّه يقضى بالحق (( او نيز جز به حق حكم نكند و جز راه خدا راهى نرود، و از آن راه تجاوز و تعدى نكند. | ||
