۱۶٬۱۹۷
ویرایش
خط ۲۰۲: | خط ۲۰۲: | ||
==بحث روايتى == | ==بحث روايتى == | ||
در كشاف، در ذيل آيه «أفَرَأيتَ الّذِى تَوَلّى...» روايت كرده كه: عثمان مال خود را در راه خير انفاق مى كرد، عبداللّه بن سعد بن ابى سرح، برادر رضاعی اش به او گفت: اين طور كه تو گرفته اى، بيم آن هست كه مالى برايت نماند. عثمان گفت: من خطايا و گناهانى دارم، مى خواهم با اين عمل خود، رضاى خدا را جلب كنم، اميد عفو او را دارم. عبداللّه گفت: تو اين ماده شتر خود و بارش را به من بده، من همۀ گناهانت را به عهده مى گيرم. عثمان هم همين كار را كرد و چند نفر را شاهد معامله گرفت و از آن پس، ديگر در راه خير چيزى نداد. بدين مناسبت بود كه آيه مورد بحث نازل شد. | در كشاف، در ذيل آيه «أفَرَأيتَ الّذِى تَوَلّى...» روايت كرده كه: عثمان مال خود را در راه خير انفاق مى كرد، عبداللّه بن سعد بن ابى سرح، برادر رضاعی اش به او گفت: اين طور كه تو گرفته اى، بيم آن هست كه مالى برايت نماند. | ||
عثمان گفت: من خطايا و گناهانى دارم، مى خواهم با اين عمل خود، رضاى خدا را جلب كنم، اميد عفو او را دارم. عبداللّه گفت: تو اين ماده شتر خود و بارش را به من بده، من همۀ گناهانت را به عهده مى گيرم. عثمان هم همين كار را كرد و چند نفر را شاهد معامله گرفت و از آن پس، ديگر در راه خير چيزى نداد. بدين مناسبت بود كه آيه مورد بحث نازل شد. | |||
و معناى جملۀ «تَولّى»، اين است كه در روز «اُحُد»، مركز را ترك كرد. بعد از آن كه این آيات نازل شد، عثمان بهتر و بيشتر به عمل خير خود برگشت. | و معناى جملۀ «تَولّى»، اين است كه در روز «اُحُد»، مركز را ترك كرد. بعد از آن كه این آيات نازل شد، عثمان بهتر و بيشتر به عمل خير خود برگشت. |
ویرایش