۱۶٬۳۴۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←دستورات مربوط به نماز جمعه و شتاب در انجام آن
| خط ۱۵۳: | خط ۱۵۳: | ||
جملۀ «فَانتَشِرُوا فِى الأرض» امرى است كه بعد از نهى قرار گرفته، و از نظر ادبى و قواعد علم اصول، تنها جواز و اباحه را افاده مى كند. هرچند كه امر هميشه براى افادۀ وجوب است، و همچنين جملۀ «وَ ابتَغُوا» و جملۀ «وَ اذكُرُوا». | جملۀ «فَانتَشِرُوا فِى الأرض» امرى است كه بعد از نهى قرار گرفته، و از نظر ادبى و قواعد علم اصول، تنها جواز و اباحه را افاده مى كند. هرچند كه امر هميشه براى افادۀ وجوب است، و همچنين جملۀ «وَ ابتَغُوا» و جملۀ «وَ اذكُرُوا». | ||
«'''وَ اذكُرُوا اللّهَ كَثِيراً لَعَلّكُم | «'''وَ اذكُرُوا اللّهَ كَثِيراً لَعَلّكُم تُفلِحُون'''» - منظور از ذكر در اين جا اعم از ذكر زبانى و قلبى است. در نتيجه، شامل توجه باطنى به خدا نيز مى شود. و كلمۀ «فَلاح» به معناى نجات از هر نوع بدبختى و شقاء است كه در مورد آيه - با در نظر گرفتن مطالب قبلى، يعنى مسأله تزكيه و تعليم، و مطالب بعدى، يعنى توبيخ و عتاب شديد - منظور همان زكات و علم خواهد بود. چون وقتى انسان زياد به ياد خدا باشد، اين ياد خدا در نفس آدمى رسوخ مى كند، و در ذهن نقش مى بندد، و عوامل غفلت را از دل ريشه كن ساخته، باعث تقواى دينى مى شود كه خود مظنّۀ فلاح است. همچنان كه فرموده: «وَ اتّقُوا اللّهَ لَعَلّكُم تُفلِحُون». | ||
«'''وَ إِذَا رَأَوْا تجَارَةً أَوْ لهَْواً انفَضوا إِلَيهَا وَ تَرَكُوك قَائماً ...'''»: | «'''وَ إِذَا رَأَوْا تجَارَةً أَوْ لهَْواً انفَضوا إِلَيهَا وَ تَرَكُوك قَائماً ...'''»: | ||
