روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۸۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

روي ابان عن ابي اسحاق ابراهيم الصيقل قال قال لي ابو عبد الله ع :

وُجِدَ فِي ذُؤَابَةِ سَيْفِ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ صَحِيفَةٌ فَإِذَا فِيهَا مَكْتُوبٌ‏ بِسْمِ اَللََّهِ اَلرَّحْمََنِ اَلرَّحِيمِ‏ إِنَّ أَعْتَى اَلنَّاسِ عَلَى اَللَّهِ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ مَنْ قَتَلَ غَيْرَ قَاتِلِهِ وَ ضَرَبَ غَيْرَ ضَارِبِهِ وَ مَنْ تَوَلَّى غَيْرَ مَوَالِيهِ فَهُوَ كَافِرٌ بِمَا أَنْزَلَ اَللَّهُ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ مَنْ أَحْدَثَ حَدَثاً أَوْ آوَى مُحْدِثاً لَمْ يَقْبَلِ اَللَّهُ تَعَالَى مِنْهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ صَرْفاً وَ لاَ عَدْلاً قَالَ ثُمَّ قَالَ أَ تَدْرِي مَا يَعْنِي بِقَوْلِهِ مَنْ تَوَلَّى غَيْرَ مَوَالِيهِ قُلْتُ مَا يَعْنِي بِهِ قَالَ يَعْنِي أَهْلَ اَلدِّينِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۵۲

ابو اسحاق ابراهيم صيقل گويد: امام صادق عليه السّلام بمن فرمود: نامه‏اى در ذؤابه (كيسه چرمى كوچك كه بر بند دسته شمشير مى‏آويزند) شمشير رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله يافتند كه در آن چنين نوشته بود: «بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم، متجاوزترين مردم بر خداوند در روز قيامت كسى باشد كه بى‏گناهى را كه قصد سوئى باو نداشته بكشد، يا بزند، و هر كس غير از اوليايى كه خداوند براى او تعيين كرده مولا گزيند پس او بآنچه خداوند بر محمّد فرو فرستاده كفر ورزيده، و هر كس بدعتى گزارد، يا بدعت‏گزارى را در منزل بپذيرد، خداوند متعال در روز قيامت نه از او توبه پذيرد و نه جريمه و فديه». سپس امام‏ فرمود: آيا ميدانى منظور او از جمله من تولّى غير مواليه. چيست؟ عرض كردم: چه معنائى منظورش بود؟ فرمود: اهل اين دين. و در اكثر نسخه‏ها «اهل البيت» را نسخه بدل گذارده است. راوى گويد: در گفتار امام صادق عليه السّلام مراد از «صرف» توبه است، و مراد از «عدل» فديه است.