يس ٣٠: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۵۲
ترجمه
| يس ٢٩ | آیه ٣٠ | يس ٣١ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«یَا حَسْرَةً»: دردا و فسوسا! این عبارت بیانگر تعجّب از کار بندگان است. آن بندگان تیره‌روزی که نه تنها گوش هوش به ندای پیغمبران و رهبران آسمانی نمی‌دهند، بلکه ایشان را به تمسخر می‌گیرند.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
ثُمَ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَى... (۳)
فَلَوْ لاَ کَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ... (۱) وَ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنَ... (۲)
تفسیر
- آيات ۱۳ - ۳۲ سوره يس
- انذار و تبشير كسانى كه سواء عليهم ءانذرتهم ام لم تنذرهم به منظور اتمام حجت ورسيدن آنان به كمال شقاوت است
- وجه اينكه در نقل تكذيب پيامبران توسط مشركين فرمود: قالوا ما انتم الا بشر مثلنا و ماانزل الرحمن من شى ء
- معناى جمله : طائركم معكم كه رسولان ع به مكذبان خود گفتند
- سخن درباره مردى كه جاء من اءقصى المدينه
- استدلال تفصيلى بر توحيد و نفى آلهه در اين دو آيه
- دو حجت و برهان عليه مشركين ، در سخن مردى كه اقصاى مدينه آمد: و مالى لا اعبد الذىفطرنى ...
- توضيحى راجع به جنت در آيه قيلادخل الجنة و اينكه خطاب كننده كيست
- موارد استعمال وصف مكرم اكرام شده در آيات قرآن
- هلاك شدن قوم مكذب با صيحه اى واحده
- حسرت و ندامت بر مردى است كه رسولان الهى را استهزاء كرده اند
- رواياتى درباره داستان فرستادگان عيسى ع و مؤ منى كه مردم را به پيروى آن رسولان دعوتت كرد و...
- رواياتى كه مى گويد صديقين سه افضل وافضل آنان على بن ابى طالب ع است
نکات آیه
۱ - تمامى رسولان الهى در آغاز دعوت خود، مورد تمسخر مردمشان قرار گرفته بودند. (یحسرة على العباد ما یأتیهم من رسول إلاّ کانوا به یستهزءون) تردیدى نیست که بسیارى از مردم اقوام گذشته، به پیامبران ایمان آورده بودند. بنابراین استناد استهزا به «عباد» یا از باب تغلیب است و یا به جهت بیان این نکته است که مردم در آغاز رسالت، با پیامبران چنین برخوردى داشتند; ولى پس از مدتى به آنان ایمان مى آوردند.
۲ - برخورد استهزاگرانه مردم با پیامبران الهى، بس حسرت آور و اندوه بار بود. (یحسرة على العباد ما یأتیهم من رسول إلاّ کانوا به یستهزءون)
۳ - تمسخر و استهزا، از روش هاى مبارزاتى و حربه هاى تبلیغى کافران علیه رسولان الهى بود. (یحسرة على العباد ما یأتیهم من رسول إلاّ کانوا به یستهزءون)
۴ - همه انسان ها، عبد و بنده خدایند. (یحسرة على العباد)
۵ - استهزاى رسولان الهى، رفتارى بس حسرت آور و اندوه بار است. (یحسرة على العباد ما یأتیهم من رسول إلاّ کانوا به یستهزءون) تنوین «حسرة» بر تکثیر دلالت مى کند.
۶ - برخورد استهزاآمیز مردم انطاکیه با پیامبران خود، سبب عذاب و نابودى آنان بود. (إن کانت إلاّ صیحة وحدة فإذا هم خمدون . یحسرة على العباد ما یأتیهم من رسول إلاّ کانوا به یستهزءون)
موضوعات مرتبط
- انبیا: آثار استهزاى انبیا ۲، ۵; آثار استهزاى انبیاى انطاکیه ۶; استهزاى انبیا ۱، ۳; تاریخ انبیا ۱; روش مبارزه با انبیا ۳
- اندوه: عوامل اندوه ۲، ۵
- انسان: عبودیت انسان ۴
- انطاکیه: استهزاهاى اهل انطاکیه ۶; تاریخ انطاکیه ۶; زمینه عذاب اهل انطاکیه ۶; زمینه هلاکت اهل انطاکیه ۶
- بندگان خدا :۴
- حسرت: عوامل حسرت ۲، ۵
- کافران: استهزاهاى کافران ۳; روش مبارزه کافران ۳
