القمر ٣٥

نِعْمَةً مِنْ‌ عِنْدِنَا کَذٰلِکَ‌ نَجْزِي‌ مَنْ‌ شَکَرَ

ترجمه

این نعمتی بود از ناحیه ما؛ این گونه هر کسی را که شکر کند پاداش می‌دهیم!

|[و اين‌] رحمتى از جانب ما بود. ما اين گونه هر كه را سپاس داشت پاداش مى‌دهيم

[و اين‌] رحمتى از جانب ما بود؛ هر كه سپاس دارد، بدين‌سان [او را] پاداش مى‌دهيم.

نجات اهل بیت لوط هم به نعمت و لطف ما بود، بلی ما چنین شکرگزاران را پاداش می‌دهیم.

[این] نعمت و رحمتی از سوی ما بود، این گونه کسی را که سپاس گزار است، پاداش می دهیم.

نعمتى بود از جانب ما و آنان را كه سپاس گويند چنين پاداش دهيم.

که نعمتی از جانب ما بود، بدین‌سان کسی را که سپاس گزارده است، جزا دهیم‌

تا نعمتى باشد از نزد ما اينگونه هر كه را سپاسدار است پاداش مى‌دهيم.

این نعمتی بود از جانب ما (به آل لوط). ما اینگونه کسی را پاداش می‌دهیم که شکرگزار باشد.

حال آنکه نعمتی از جانب ما بود. هر که پاس و سپاس دارد، بدین‌سان (او را) پاداش می‌دهیم.

نعمتی از نزد ما بدینسان پاداش دهیم آن را که سپاسگزارد

القمر ٣٤	آیه ٣٥	القمر ٣٦
سوره : سوره القمر نزول : ٤ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٧ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«نِعْمَةً»: مفعول له است.

تفسیر

---

• آيات ۹ - ۴۲، سوره قمر
• وجه تكرار تكذيب در آيه : ((كذبت قلبهم قوم نوح فكذبوا عبدنا...))
• بيان چگونگى و فور آب بر سراسر زمين پس از نفرين نوح عليه السلام
• توضيحى درباره اين كه راجع به كشتى نوح (عليه السلام ) فرمود: ((و لقد تركناهاآية ...))
• معناى ((ذكر)) و مقصود از تيسير قرآن براى آن ذكر
• بيان كيفيت عذاب قوم عاد
• ۱ سعادت و نحوست ايام (از نظر عقل ، قرآن و سنت )
• سعادت و نحوست در آيات قرآن كريم
• سعادت و نحوست در احاديث و روايات
• نمونه اى از احاديث ائمه اطهار عليه السلام كه دلالت بر عدم نحوست ذاتى زمان مى كند
• رواج عقيده به سعادت و نحوست ايام در بين اهل سنت وحمل روايات وارده از طرق شيعه در اين باره بر تقيه
• ۲ سعادت و نحوست كواكب (از نظر عقل و شرع )
• اقوال منجمين درباره ارتباط كواكب با حوادث زمينى
• اقسام رواياتى كه در اين باره وارد شده اند
• حمل آن دسته روايات كه بر سعد و نحس بودن بعضى كواكب دلالت دارند بر تقيه ووجوهى ديگر در اين باره
• ۳ تفال خوب و بد
• بيان اينكه تاءثير تفال و تطير مربوط به حالت نفسانى كسى است كهتفال و تطير مى كند
• نهى از فال بد زدن و توصيه توكل بر خدا در موارد تطير
• بحث از ساير امورى كه در نظر عامه مردم شوم و نحس است
• مقصود از تكذيب قوم ثمود به ((نذر))
• ناقه صالح و آزمايش الهى قوم ثمود
• سرگذشت قوم لوط عذابى كه دامنگيرشان شد
• (چند روايت در ذيل برخى آيات گذشته )

---

• تفسیر آیات

تفسیر نور (محسن قرائتی)

---

نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ «35» وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنا فَتَمارَوْا بِالنُّذُرِ «36»

(اين نجات) نعمتى از طرف ما بود، ما اين گونه هر كه را شكر كند، پاداش مى‌دهيم.

لوط، مردم را از قهر ما هشدار داده بود، اما در هشدارها جدل و ستيزه كردند.

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)

---

نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ (35)

نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا: نعمت داديم بر ايشان به نجات آنها و هلاك دشمنان نعمت دادنى. يا نجات دادن ما ايشان را نعمتى بود از جانب ما، كَذلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ: چنانچه انعام فرموديم بر حضرت لوط و دختران او، همچنين پاداش دهيم به مزيت نعمت و رحمت هر كه سپاسدارى و شكرگزار نعمت ما باشد كه آن ارسال رسل و انزال كتب باشد، يعنى به آن ايمان آورد و اطاعت امر ايشان نمايد.

جلد 12 - صفحه 385

تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)

---

وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (32) كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ (33) إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلاَّ آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ (34) نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ (35) وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنا فَتَمارَوْا بِالنُّذُرِ (36)

وَ لَقَدْ راوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ (37) وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذابٌ مُسْتَقِرٌّ (38) فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ (39) وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (40) وَ لَقَدْ جاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ (41)

كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها فَأَخَذْناهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ (42)

ترجمه‌

و بتحقيق آسان نموديم قرآن را براى پند گرفتن پس آيا پند گيرنده‌اى هست‌

تكذيب كردند قوم لوط بيم دهندگان را

همانا ما فرستاديم بر آنها باد ريزنده سنگ‌ريزه را مگر كسان لوط كه نجات داديمشان سحرگاه‌

براى نعمت دادن از قبل خودمان اين چنين پاداش ميدهيم كسى را كه شكرگزارى نمود

و بتحقيق ترساند آنها را از گرفتن ما آنانرا بعذاب پس تشكيك و ترديد نمودند در بيم‌دهندگان‌

و بتحقيق خواستند از او كام گرفتن از ميهمانانش را پس محو كرديم چشمهاشان را پس بچشيد عذاب من و بيم دادن مرا

و بتحقيق وارد شد بر آنها در اول روز عذابى برقرار

پس بچشيد عذاب و بيم دادن مرا

و بتحقيق آسان نموديم قرآن را براى پند پس آيا پندگيرنده‌اى هست‌

و بتحقيق آمدند آل فرعون را بيم‌دهندگان‌

تكذيب كردند نشانه‌هاى قدرت ما را بتمامى پس گرفتيمشان مانند گرفتن توانائى با اقتدار.

تفسير

نكته تكرار آيه اولى در آيات سابقه گذشت و قوم لوط پيغمبر هم تكذيب نمودند بنوبه خود پيغمبران خدا را كه منذرين مردم از عذاب اويند بتقريبى كه ذكر شد قبلا يا انذار الهى را اگر نذر مصدر باشد و اينجا آن معنى آكد است چون حضرت لوط ظاهرا از طرف حضرت ابراهيم عليه السّلام هم مبعوث بوده و تكذيب او تكذيب آنحضرت هم محسوب ميشود و تكذيب آن حضرت چون پايه گذار توحيد در عالم بوده مسلّما تكذيب تمام اتباع و مروّجين آن مسلك است و خداوند علاوه بر آنكه قراء آنها را زير و زبر فرمود بباديكه سنگ‌ريزه بر سر

---

جلد 5 صفحه 106

آنها ميزد معذّب نمود و حضرت لوط و دو دختر او را نجات داد از آن عذاب در سحرگاه براى انعام بايشان و پاداش شكر نعمتى كه بجا آورده بودند و اين اختصاص بآنها ندارد خداوند هر شاكر نعمتى را جزاى خير ميدهد و آن حضرت قبلا آنها را از مؤاخذه و انتقام الهى و عذاب ناگهانى او ترسانده بود ولى آنها تشكيك و ترديد نموده يا مجادله بباطل با آن حضرت كرده بودند و اخيرا بى‌شرمى را از حدّ گذرانده ميخواستند با ملائكه‌ئى كه بصورت جوانان نيكو منظر در آمده بودند و ميهمان حضرت شده بودند عمل بدى انجام دهند پس جبرئيل كه يكى از آنها بود باشاره يا مشتى سنگ‌ريزه همه را كور كرد و شرح اين قصه در سوره هود گذشت و خداوند باقتضاء حال يا لسان ملائكه بآنها فرمود پس بچشيد عذاب مرا در نتيجه انذارات من و بتحقيق نازل شد صبح بر آنها اوّل وقت عذابى كه باقى و برقرار بود تا همه مردند و بجهنّم رفتند و فيض ره در اينمقام فرموده تكرار اين آيات بعد از هر قصه‌اى براى اشعار بآنست كه تكذيب هر پيغمبرى مقتضى نزول عذاب و استماع هر قصه‌اى مستدعى تذكّر و اتّعاظ است و براى اعاده آگاه نمودن و بيدار كردن است تا غلبه ننمايد بر آنها سهو و غفلت و همچنين است تكرار قول خداوند فبأى آلاء ربّكما تكذّبان و ويل للمكذّبين و مانند آن دو و خداوند فرعون و فرعونيان را بانذار يا انذاراتى تهديد فرمود بتوسط حضرت موسى و آنها آيات الهى و معجزات متعدّد آنحضرت را كه مكرّر بيان شده بكلّى منكر شدند و تكذيب نمودند تمامى را و خداوند گرفت آنها را بكيفر اعمالشان مانند گرفتن شخص تواناى غالب قادر مقتدرى كه كسى از دست او رهائى ندارد و او هر چه بخواهد ميكند و تفصيل اين واقعه در سوره بقره و غيرها گذشته است.

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)

---

نِعمَةً مِن‌ عِندِنا كَذلِك‌َ نَجزِي‌ مَن‌ شَكَرَ (35)

نعمت‌ و تفضلي‌ ‌بود‌ ‌از‌ جانب‌ ‌ما و همين‌ نحو جزاء مي‌دهيم‌ كسي‌ ‌را‌ ‌که‌ شكر گزار ‌باشد‌ ‌اينکه‌ معامله‌اي‌ ‌بود‌ ‌که‌ خداوند ‌با‌ انبياء و مؤمنين‌ بآنها فرموده‌ نوح‌ و ‌من‌ آمن‌ معه‌ هود و مؤمنين‌ بآن‌ صالح‌ و كساني‌ ‌که‌ ايمان‌ آورده‌ بودند.

نِعمَةً مِن‌ عِندِنا چه‌ نعمت‌ بزرگي‌ ‌که‌ ‌از‌ عذاب‌ ‌بر‌ قوم‌ نجات‌ پيدا كردند.

كَذلِك‌َ نَجزِي‌ مَن‌ شَكَرَ همين‌ نحو ‌با‌ ديگران‌ ‌هم‌ رفتار كرده‌ايم‌ و مي‌كنيم‌ ‌که‌ مؤمنين‌ بحضرت‌ رسالت‌ ‌هم‌ قلب‌ ‌آنها‌ آرام‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌اگر‌ بلائي‌ ‌بر‌ قوم‌ نازل‌ شود ‌آنها‌ ‌در‌ كنف‌ حفظ الهي‌ مصون‌ هستند امروز ‌هم‌ مؤمنين‌ ‌اگر‌ بوظائف‌ ‌خود‌ رفتار كنند قلب‌ ‌آنها‌ مطمئن‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌اگر‌ يك‌ دنيا بلا ريزش‌ كند آسيبي‌ بآنها نمي‌رسد.

برگزیده تفسیر نمونه

---

(آیه 35)- در این آیه برای تأکید می‌فرماید: نجات خاندان لوط «نعمتی بود از ناحیه ما، آری این گونه کسی را که شکر کند پاداش می‌دهیم» (نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا کَذلِکَ نَجْزِی مَنْ شَکَرَ).

ج5، ص38

---

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - نجات لوط(ع) و خاندان آن حضرت از مهلکه عذاب، نعمت و امتنان الهى بر ایشان (نجّینهم ... نعمة من عندنا)

۲ - شکرگزارى لوط(ع) و خاندان مؤمن ایشان، عامل برخوردار شدن آنان از نعمت و لطف ویژه خداوند و نجات یافتن از مهلکه عذاب (نجّینهم ... نعمة من عندنا)

۳ - صرف انتساب به خداوند و یا پیوند خویشاوندى با پیامبران، موجب نجات و سعادت انسان نمى شود. (ءال لوط نجّینهم ... کذلک نجزى من شکر)

۴ - سنت الهى بر اعطاى پاداش عالى، به شکرگزاران و نجات ایشان از عذاب هاى فراگیر (کذلک نجزى من شکر)

۵ - گرایش به ایمان و مصون داشتن خویش از فساد فراگیر جامعه، نمود بارز شکر به درگاه خداوند (ءال لوط نجّینهم ... کذلک نجزى من شکر) برداشت یاد شده با توجه به این نکته است که وجه تمایز خاندان لوط از دیگر اعضاى جامعه خویش، در پیروى از لوط و آلوده نساختن خویش به گناه رایج جامعه بود و خداوند بر تمامى مواضع آنان عنوان شکر را اطلاق کرده است.

۶ - شکر، عصاره ایمان و روح بندگى انسان به درگاه خداوند (کذلک نجزى من شکر) از این که به جاى هر وصف دیگرى براى خاندان مؤمن لوط، وصف شکرگزارى آورده شده، مى توان مطلب بالا را استفاده کرد.

موضوعات مرتبط

• انبیا: خویشاوندى با انبیا ۳
• ایمان: آثار ایمان ۵، ۶
• تقرب: ارزش تقرب ۳
• خدا: سنتهاى خدا ۴; نعمتهاى خدا ۱
• سعادت: عوامل سعادت ۳
• سنتهاى خدا: سنت پاداش ۴; سنت نجات بخشى ۴
• شاکران: پاداش شاکران ۴; نجات شاکران ۴
• شکر: آثار شکر نعمت ۲; حقیقت شکر ۶; نشانه هاى شکر ۵
• عبودیت: آثار عبودیت ۶
• عذاب: نجات از عذاب ۴
• لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۲
• لوط(ع): شکرگزارى خانواده لوط(ع) ۲; شکرگزارى لوط(ع) ۲; عوامل نجات خانواده لوط(ع) ۲; عوامل نجات لوط(ع) ۲; قصه لوط(ع) ۲; نجات خانواده لوط(ع) ۱; نجات لوط(ع) ۱; نعمتهاى خانواده لوط(ع) ۱; نعمتهاى لوط(ع) ۱
• مفاسداجتماعى: اعراض از مفاسداجتماعى ۵
• نجات: عوامل نجات ۳
• نعمت: زمینه نعمت ۲; مشمولان نعمت ۱; نعمت نجات از عذاب ۱