القمر ٣٤
| کپی متن آیه |
|---|
| إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ حَاصِباً إِلاَّ آلَ لُوطٍ نَجَّيْنَاهُمْ بِسَحَرٍ |
ترجمه
| القمر ٣٣ | آیه ٣٤ | القمر ٣٥ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«حَاصِباً»: بادی که سنگریزه را بردارد و پرت کند و ریگها را جابجا سازد (نگا: اسراء / ، عنکبوت / ). «بِسَحَرٍ»: در بامدادان. در سحرگاهان.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۹ - ۴۲ سوره قمر
- بيان چگونگى وفور آب بر سراسر زمين، پس از نفرين نوح «ع»
- توضيحى درباره ویژگی كشتى نوح «ع»
- معناى آسان کردن قرآن براى ذكر
- بيان كيفيت عذاب قوم عاد
- ۱ سعادت و نحوست ايام، از نظر عقل، قرآن و سنّت
- سعادت و نحوست، در آيات قرآن كريم
- سعادت و نحوست، در روايات
- برخی از احاديث ائمّه «ع» كه بر عدم نحوست ذاتى زمان دلالت مى كند
- رواج عقيده به سعادت و نحوست ايام، در بين اهل سنّت
- ۲ سعادت و نحوست كواكب
- اقوال منجمين درباره ارتباط كواكب با حوادث زمينى
- اقسام رواياتى كه در اين باره وارد شده اند
- بررسی روايات وارده در بارۀ سعد و نحس بودن بعضى كواكب
- ۳ تفأل خوب و بد
- امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است
- مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر»
- ناقه صالح و آزمايش الهى قوم ثمود
- سرگذشت قوم لوط و عذابى كه دامنگيرشان شد
- بحث روایتی: (چند روايت در ذيل برخى آيات گذشته)
تفسیر نور (محسن قرائتی)
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ «33» إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ «34»
قوم لوط نيز هشدار دهندگان را تكذيب كردند. ما نيز بر آنان بادى همراه با سنگ فرو فرستاديم و فقط خانواده لوط را در سحرگاه نجاتشان داديم.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلاَّ آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ (34)
إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً: بدرستى كه ما فرستاديم بر ايشان بادى سنگ بارنده كه سنگها بر ايشان مى‌ريخت تا همه را هلاك كرد، إِلَّا آلَ لُوطٍ: مگر حضرت لوط عليه السّلام و دختران او، نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ: نجات داديم ايشان را از آن عذاب در وقت سحر، و آن سدس آخر شب بود كه عذاب بر آنها واقع شد.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (32) كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ (33) إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً إِلاَّ آلَ لُوطٍ نَجَّيْناهُمْ بِسَحَرٍ (34) نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنا كَذلِكَ نَجْزِي مَنْ شَكَرَ (35) وَ لَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنا فَتَمارَوْا بِالنُّذُرِ (36)
وَ لَقَدْ راوَدُوهُ عَنْ ضَيْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْيُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ (37) وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُكْرَةً عَذابٌ مُسْتَقِرٌّ (38) فَذُوقُوا عَذابِي وَ نُذُرِ (39) وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ (40) وَ لَقَدْ جاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ (41)
كَذَّبُوا بِآياتِنا كُلِّها فَأَخَذْناهُمْ أَخْذَ عَزِيزٍ مُقْتَدِرٍ (42)
ترجمه
و بتحقيق آسان نموديم قرآن را براى پند گرفتن پس آيا پند گيرنده‌اى هست
تكذيب كردند قوم لوط بيم دهندگان را
همانا ما فرستاديم بر آنها باد ريزنده سنگ‌ريزه را مگر كسان لوط كه نجات داديمشان سحرگاه
براى نعمت دادن از قبل خودمان اين چنين پاداش ميدهيم كسى را كه شكرگزارى نمود
و بتحقيق ترساند آنها را از گرفتن ما آنانرا بعذاب پس تشكيك و ترديد نمودند در بيم‌دهندگان
و بتحقيق خواستند از او كام گرفتن از ميهمانانش را پس محو كرديم چشمهاشان را پس بچشيد عذاب من و بيم دادن مرا
و بتحقيق وارد شد بر آنها در اول روز عذابى برقرار
پس بچشيد عذاب و بيم دادن مرا
و بتحقيق آسان نموديم قرآن را براى پند پس آيا پندگيرنده‌اى هست
و بتحقيق آمدند آل فرعون را بيم‌دهندگان
تكذيب كردند نشانه‌هاى قدرت ما را بتمامى پس گرفتيمشان مانند گرفتن توانائى با اقتدار.
تفسير
نكته تكرار آيه اولى در آيات سابقه گذشت و قوم لوط پيغمبر هم تكذيب نمودند بنوبه خود پيغمبران خدا را كه منذرين مردم از عذاب اويند بتقريبى كه ذكر شد قبلا يا انذار الهى را اگر نذر مصدر باشد و اينجا آن معنى آكد است چون حضرت لوط ظاهرا از طرف حضرت ابراهيم عليه السّلام هم مبعوث بوده و تكذيب او تكذيب آنحضرت هم محسوب ميشود و تكذيب آن حضرت چون پايه گذار توحيد در عالم بوده مسلّما تكذيب تمام اتباع و مروّجين آن مسلك است و خداوند علاوه بر آنكه قراء آنها را زير و زبر فرمود بباديكه سنگ‌ريزه بر سر
جلد 5 صفحه 106
آنها ميزد معذّب نمود و حضرت لوط و دو دختر او را نجات داد از آن عذاب در سحرگاه براى انعام بايشان و پاداش شكر نعمتى كه بجا آورده بودند و اين اختصاص بآنها ندارد خداوند هر شاكر نعمتى را جزاى خير ميدهد و آن حضرت قبلا آنها را از مؤاخذه و انتقام الهى و عذاب ناگهانى او ترسانده بود ولى آنها تشكيك و ترديد نموده يا مجادله بباطل با آن حضرت كرده بودند و اخيرا بى‌شرمى را از حدّ گذرانده ميخواستند با ملائكه‌ئى كه بصورت جوانان نيكو منظر در آمده بودند و ميهمان حضرت شده بودند عمل بدى انجام دهند پس جبرئيل كه يكى از آنها بود باشاره يا مشتى سنگ‌ريزه همه را كور كرد و شرح اين قصه در سوره هود گذشت و خداوند باقتضاء حال يا لسان ملائكه بآنها فرمود پس بچشيد عذاب مرا در نتيجه انذارات من و بتحقيق نازل شد صبح بر آنها اوّل وقت عذابى كه باقى و برقرار بود تا همه مردند و بجهنّم رفتند و فيض ره در اينمقام فرموده تكرار اين آيات بعد از هر قصه‌اى براى اشعار بآنست كه تكذيب هر پيغمبرى مقتضى نزول عذاب و استماع هر قصه‌اى مستدعى تذكّر و اتّعاظ است و براى اعاده آگاه نمودن و بيدار كردن است تا غلبه ننمايد بر آنها سهو و غفلت و همچنين است تكرار قول خداوند فبأى آلاء ربّكما تكذّبان و ويل للمكذّبين و مانند آن دو و خداوند فرعون و فرعونيان را بانذار يا انذاراتى تهديد فرمود بتوسط حضرت موسى و آنها آيات الهى و معجزات متعدّد آنحضرت را كه مكرّر بيان شده بكلّى منكر شدند و تكذيب نمودند تمامى را و خداوند گرفت آنها را بكيفر اعمالشان مانند گرفتن شخص تواناى غالب قادر مقتدرى كه كسى از دست او رهائى ندارد و او هر چه بخواهد ميكند و تفصيل اين واقعه در سوره بقره و غيرها گذشته است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم حاصِباً إِلاّ آلَ لُوطٍ نَجَّيناهُم بِسَحَرٍ (34)
بدرستي که ما فرستاديم بر قوم لوط حاصب که سنگ ريزه باشد مگر آل لوط را نجات داديم در سحر، سه بلاء بر آنها متوجّه شد.
1: باران سنگ بر فرق آنها باريد.
2: چشمهاي آنها كور شد.
3: شهر آنها واژگون گرديد.
إِنّا أَرسَلنا عَلَيهِم حاصِباً حاصب را تفسير كردند بصغار حجاره که بتوسط باد ريزش كرد.
إِلّا آلَ لُوطٍ فقط دختران لوط بودند که امر شد شبانه وقت سحر که تمام چشمهاي آنها خواب است مخفيانه از ميانه قوم بيرون روند، و دارد هفت شب طول كشيد تا آنها رسيدند بمركزي که از شهرهاي قوم بيرون بود سپس امطار حجاره
جلد 16 - صفحه 362
شد نَجَّيناهُم بِسَحَرٍ.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 34)- سپس در یک جمله کوتاه به گوشه‌ای از عذاب آنها و نجات خانواده حضرت لوط اشاره کرده، می‌گوید: «ما بر آنها تندبادی که ریگها را به حرکت در می‌آورد فرستادیم» و همه را هلاک کردیم (إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ حاصِباً).
«جز خاندان لوط را که سحرگاهان از (آن سرزمین بلا) رهائی بخشیدیم» (إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّیْناهُمْ بِسَحَرٍ).
در آیات دیگر قرآن نیز هنگامی که عذاب قوم لوط را می‌شمرد علاوه بر زلزله‌ای که شهرهای آنها را زیر و رو کرد سخن از باران سنگ می‌گوید، چنانکه در آیه 82 سوره هود می‌خوانیم: «هنگامی که فرمان ما فرا رسید آن شهر و دیار را زیر و رو کردیم و بارانی از سنگ از گلهای متحجر و متراکم بر آن نازل نمودیم».
نکات آیه
۱ - مجازات قوم حق ستیز لوط، به وسیله طوفانى از شن و سنگریزه (إنّا أرسلنا علیهم حاصبًا) «حاصب» به باد شدیدى که با خود سنگریزه حمل کند، گفته مى شود (مختار الصحاح).
۲ - اراده الهى، محرک اصلى عوامل طبیعى در انهدام جوامع حق ستیز (إنّا أرسلنا علیهم حاصبًا) تأکید بر انتساب یافتن عذاب و کیفر به مبدأ الهى (إنّا أرسلنا)، بیانگر مطلب یاد شده است.
۳ - هلاکت تمامى قوم لوط با عذاب الهى; به جز شخص لوط(ع) و خاندان او (إنّا أرسلنا علیهم حاصبًا إلاّءال لوط)
۴ - نجات یافتن خاندان لوط، از سرنوشت هلاکت بار قومشان به هنگام سحر (نجّینهم بسحر)
۵ - سحرگاهان، لحظاتى مبارک، براى صالحان * (نجّینهم بسحر) تصریح به «سحر» و تعیین زمان نجات خاندان لوط، ممکن است بیانگر مطلب یاد شده باشد.
۶ - خروج مخفیانه خاندان لوط، تدبیرى الهى، براى دفع مزاحمت کافران نسبت به ایشان * (نجّینهم بسحر) انتخاب لحظات تاریک سحر براى خروج خاندان لوط، احتمال دارد از آن جهت باشد که خروج علنى، آنان را در معرض مزاحمت کافران قرار مى داد.
موضوعات مرتبط
- جامعه: عوامل انقراض جامعه ۲
- خدا: آثار اراده خدا ۲; تدبیر خدا ۶
- سحرگاه: ارزش سحرگاه ۵; نجات در سحرگاه ۴
- عذاب: ابزار عذاب ۱; عذاب با طوفان شن ۱; نجات از عذاب ۳، ۴
- عوامل طبیعى: منشأ تأثیر عوامل طبیعى ۲
- قوم لوط: حق ستیزى قوم لوط ۱; رفع مزاحمت قوم لوط ۶; عذاب قوم لوط ۳; کیفر قوم لوط ۱; هلاکت قوم لوط ۳
- لوط(ع): قصه لوط(ع) ۳، ۴، ۶; نجات خانواده لوط(ع) ۳; نجات لوط(ع) ۳; وقت نجات خانواده لوط(ع) ۴; هجرت خانواده لوط(ع) ۶
- وقت: وقت ارزشمند ۵
منابع
