الأعراف ٩٩: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پس آیا ایمن شدند مکر خدا را که ایمن نشود مکر خدا را جز گروه زیانکاران | |-|معزی=پس آیا ایمن شدند مکر خدا را که ایمن نشود مکر خدا را جز گروه زیانکاران | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الأعراف | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الأعراف | نزول = [[نازل شده در سال::9|٩ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::99|٩٩]] | قبلی = الأعراف ٩٨ | بعدی = الأعراف ١٠٠ | کلمه = [[تعداد کلمات::11|١١]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«مَکْرَ»: چاره نهانی و مجازات ناگهانی. مراد از مکر خدا در حق بندگان این است که ایشان را در ناز و نعمت و کفر و معاصی آزاد میگذارد و به ناگاه تازیانه عذاب را بر آنان مینوازد و کار ایشان را میسازد (نگا: آلعمران / ). | «مَکْرَ»: چاره نهانی و مجازات ناگهانی. مراد از مکر خدا در حق بندگان این است که ایشان را در ناز و نعمت و کفر و معاصی آزاد میگذارد و به ناگاه تازیانه عذاب را بر آنان مینوازد و کار ایشان را میسازد (نگا: آلعمران / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۴۶
ترجمه
الأعراف ٩٨ | آیه ٩٩ | الأعراف ١٠٠ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«مَکْرَ»: چاره نهانی و مجازات ناگهانی. مراد از مکر خدا در حق بندگان این است که ایشان را در ناز و نعمت و کفر و معاصی آزاد میگذارد و به ناگاه تازیانه عذاب را بر آنان مینوازد و کار ایشان را میسازد (نگا: آلعمران / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۹۴ - ۱۰۲، سوره اعراف
- سنن الهى در مورد امت هايى كه به سويشان پيامبر مى فرستاد
- دود كجروى هر امتى به چشم خودش مى رود
- تمدن بشرى توانائى تسلط بر نظام كون و نواميس طبيعت را ندارد.
- چكيده سخن در سنت لايتغير الهى
- سنت ابتلاء به سختى ها (باءساء و ضرّاء) و سنتعطاء نعمت ، دو سنت الهى براى آزمايش امت ها است .
- مكر خدا به عنوان مجازات صحيح و مكر ابتدائى از خداوند ممتنع است .
- چند وجه از وجوهى كه در معناى آيه : (( اولم يهد للذين يرثون الارض ...(( گفته شدهاست .
- تفسير و شرح آيه شريفه : (( تلك القرى نقص عليك ...((
- اقوال متعدد ديگرى كه در تفسير آيه فوق گفته شده است
- بحث روايتى (روايتى در ذيل جمله : (( و ما وجدنا لاكثرهم من عهد((
نکات آیه
۱- تکذیب کنندگان انبیا، در معرض مکر خداوند و برنامه هاى پنهانى و ناشناخته وى براى مجازات آنان (أفأمنوا مکر اللّه)
۲- فراگیرى عذاب بر کفرپیشگان بى تقوا به هنگام غفلتهاى شبانه و سرگرمیهاى روزانه، از مکرها و برنامه هاى پنهانى خداوند با آنان (أن یأتیهم بأسنا بیتا ... ضحى و هم یلعبون. أفأمنوا مکر اللّه)
۳- کفرپیشگان به پندار باطل، خویشتن را از مکر خدا و کیفرهاى ناگهانى وى ایمن مى شمارند. (أفأمنوا مکر اللّه)
۴- کسانى که على رغم تکذیب انبیا، خویشتن را از عذاب الهى مصون مى پندراند، زیانکار هستند. (و لکن کذبوا ... فلا یأمن مکر اللّه إلا القوم الخسرون)
۵- تکذیب کنندگان انبیا، زیانکار هستند. (و لکن کذبوا ... فلا یأمن مکر اللّه إلا القوم الخسرون)
روایات و احادیث
۶- عن امیرالمؤمنین (ع): لا تأمننّ على خیر هذه الامة عذاب اللّه لقوله تعالى: «فلا یأمن مکر اللّه إلا القوم الخاسرون» ... .[۱] از امیرالمؤمنین (ع) روایت شده است: هیچ کس، حتى بهترین فرد این امت را، نباید از عذاب خداوند در امان دانست ; زیرا خداوند متعال فرمود: «جز مردم زیانکار، کسى خود را از مکر خدا ایمن نمى داند».
موضوعات مرتبط
- انبیا: زیان مکذبان انبیا ۴، ۵ ; کیفر تکذیب انبیا ۴ ; کیفر مکذبان انبیا ۱
- خدا: کیفر ناگهانى خدا ۳ ; کیفرهاى خدا ۱ ; مکر خدا ۱، ۲
- زیانکاران:۴، ۵
- عذاب: در شب ۲ ; عذاب ناگهانى ۲ ; مصونیت از عذاب ۴
- کافران: احساس امنیت کافران ۳ ; سرگرمى کافران ۲ ; عذاب کافران ۲ ; عقیده کافران ۳ ; کیفر کافران ۳ برداشت فوق از صفاءَّ تفریع استفاده شده است.
منابع
- ↑ نهج البلاغه، قصار ۳۷۷ ; نورالثقلین، ج ۲- ، ص ۵۲، ح ۲۰۱.