تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۳۳: تفاوت میان نسخه‌ها

و كلمۀ «كَلّ»، به معناى سنگين است. وقتى گفته مى شود: «كَلَّ عَنِ الأمرِ، يَكِلُّ، كَلّاً»، يعنى: فلان امر بر او سنگين آمد و به همين جهت، براى انجامش برنخاست. و «كَلَّت السِّكِّينُ كَلُّولاً»، به معناى كند شدن و كلفت شدن لبۀ كارد است. و «كَلَّ لِسَانُهُ»، به معناى اين است كه زبانش كُند شد و سخن گفتن بر او دشوار آمد، و به همين جهت تصميم بر سخن نگرفت، و اين، در حقيقت به خاطر كُند شدن زبان است.

پس جملۀ «'''لا يقدر على شى ء : بهيچ چيز قادر نيست '''» با كلمه «'''ابكم '''» تخصيص خورده ، چون ابكم همانطور كه گفتيم قادر بر مختصرى از درك هست ، پس در نتيجه معناى جمله مزبور اين مى شود كه «'''يكى از آن دو فرد، ابكم است كه قادر به هيچ دركى كه غير ابكم دارد نيست '''».

و معناى جمله «'''و هو كل على مولاه '''» اين است كه او بار و عيال كسى است كه امورش را تدبير مى كند، پس او خودش نمى توانند امور خود را تدبير كند، و اينكه فرموده : «'''اينما يوجهه لا يات بخير'''» معنايش اين است كه مولايش به هر طرف كه بفرستد و به دنبال هر حاجتى از حوائجش روانه اش كند قادر بر انجام آن نيست ، پس او نه مى تواند حاجت مولايش را بر آورد و نه حاجت خود را.

اين مثال يكى از آن دو نفر مفروض بود، مثال نفر دوم را ذكر نكرد، چون شنونده از صفات اولى مى تواند صفات دومى را هم بفهمد تنها جامعى از صفات دومى را ذكر كرد تا اختصارى لطيف هم بكار برده باشد، و آن جامع عبارت است از عدالت ، فرمود: «'''آيا اين با كسى كه امر به عدالت مى كند برابر است '''».

پس جمله «'''هل يستوى هو و من يامر بالعدل و هو على صراط مستقيم '''» اشاره است به وصف شخص مفروض دومى ، و پرسش از اينكه آيا اين دو نفر اگر با هم مقايسه شوند مساويند يا نه ؟