۱۴٬۵۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۱۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بحث روایتی
| خط ۲۳۴: | خط ۲۳۴: | ||
==بحث روایتی == | ==بحث روایتی == | ||
قمى، در تفسيرش، به سند خود، از پدرش، از ابن ابى عمير، از عمر بن اذينه، از رفاعه، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: چون روز قيامت مى شود، منادى از ناحيه خداى تعالى ندا مى كند كه هيچ كس جز مسلمان به بهشت نخواهد رفت. آن روز است كه كفار آرزو مى كنند اى كاش در دنيا مسلمان بودند. آنگاه اين آيه را تلاوت فرمودند: «ذَرهُم يَأكُلُوا وَ يَتَمَتَّعُوا وَ يُلهِهِمُ الأمَلُ». يعنى رهايشان كن تا مشغول عمل خود شوند، «فَسَوفَ يَعلَمُونَ». | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۱۴۸ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۱۴۸ </center> | ||
مؤلف: | مؤلف: عياشى، از عبدالله بن عطاء مكى، از امام باقر و امام صادق «عليهما السلام»، نظير اين روايت را آورده است. | ||
و در الدر المنثور است كه طبرانى - در كتاب الاوسط - و ابن | و در الدر المنثور است كه طبرانى - در كتاب الاوسط - و ابن مردويه، به سند صحيح، از جابر بن عبدالله انصارى روايت كرده اند كه گفت: رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» فرمود: | ||
مردمى از امت من به جرم گناهانشان عذاب مى شوند و هر قدر كه خدا | مردمى از امت من به جرم گناهانشان عذاب مى شوند و هر قدر كه خدا بخواهد، در آتش خواهند بود. آنگاه مشركان در آن جا ايشان را سرزنش مى كنند و مى گويند: چرا ايمان و تصديق شما سودى برايتان نداشت. در نتيجه هيچ موحدى نمى ماند، مگر آن كه خداوند از آتش بيرونش مى آورد. آنگاه اين آيه را تلاوت فرمودند: «رُبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَو كَانُوا مُسلِمِينَ». | ||
مؤلف: اين | مؤلف: اين معنا، به طريق ديگرى از ابوموسى اشعرى و ابوسعيد خدرى و انس بن مالك نيز، از آن جناب روايت شده است. | ||
و در همان كتاب است كه ابن ابى حاتم و ابن شاهين - در كتاب السنة - از على بن ابى طالب | و در همان كتاب است كه ابن ابى حاتم و ابن شاهين - در كتاب السنة - از على بن ابى طالب «عليه السلام» روايت كرده اند كه فرمود: رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» فرمود: | ||
موحدين هر امتى كه مرتكب گناهان كبيره شده | موحدين هر امتى كه مرتكب گناهان كبيره شده باشند، در صورتى كه توبه نكرده و از آن پشيمان نباشند، داخل جهنم مى شوند و در آن جا نه چشم هايشان كبود مى شود، و نه بدنشان سياه مى گردد، و نه همنشين شيطان مى شوند و نه دچار غُل و زنجير مى گردند. نه حميم مى آشامند و نه قطران مى پوشند. و خداوند، خلود در جهنم را بر جسدهايشان حرام مى كند. براى همين كه موحدند، و صورت هايشان را بر آتش حرام مى كند، به خاطر اين كه سجده كرده اند. | ||
و از همين ها افرادى هستند كه آتش تا روى پايشان را و افرادى تا پشت پاهايشان را مى گيرد، و افرادى تا رانشان و افرادى تا كمرشان و عده اى تا گردنشان فرا مى گيرد. و | و از همين ها افرادى هستند كه آتش تا روى پايشان را و افرادى تا پشت پاهايشان را مى گيرد، و افرادى تا رانشان و افرادى تا كمرشان و عده اى تا گردنشان فرا مى گيرد. و اين، به خاطر تفاوت گناهانى است كه مرتكب شده اند. از نظر مدت هم، بعضى يك ماه در آتش هستند و بعضى يك سال، ولى سرانجام بيرون مى آيند و طولانى ترين توقف ايشان، به قدر عمر دنياست از روزى كه خلق شده، تا روزى كه فانى مى گردد. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۱۴۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۱۴۹ </center> | ||
