نتایج جستجو

جاهلیت مشرکان در بالای کوه «صفا» بتی نصب کرده بودند به نام «اساف» و بر کوه «مروه» بت دیگر به نام «نائله» و به هنگام سعی از این دو کوه بالا می‌رفتند و آن دو

آدم و حوا را به شهر مبارک مکّه فرود آور. پس جبرئیل آدم(ع) را بر کوه صفا و حوا را بر کوه مروه فرود آورد ...». ۲۴ - رسول خدا(ص) فرموده اند: «حین أمر آدم (ع)

عبادت قرار داده و هر محل معين براى عبادت مشعر آن عبادت است. على هذا صفا و مروه دو محل و دو معبد اند كه خدا را ياد مى‏آورند و مكان عبادت اند. در آيه [حج:36]

را از مسجد الحرام بيرون ريخت ، قريش تقاضا كردند كه اجازه دهد بتى كه بر كوه مروه نزديك خانه خدا بود به حال خود بماند، پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم

آیات شامل این کلمه مروه‌ (۱ بار) [بقره:158]. صفا و مروه از عبادتگاههاى خدا است. مروه كوهى است دركنار مسجدالحرام در مكّه ميان آن و كوه صفا محل سعى عمل حجّ

عبادت قرار داده و هر محل معين براى عبادت مشعر آن عبادت است. على هذا صفا و مروه دو محل و دو معبد اند كه خدا را ياد مى‏آورند و مكان عبادت اند. در آيه [حج:36]

عبادت قرار داده و هر محل معين براى عبادت مشعر آن عبادت است. على هذا صفا و مروه دو محل و دو معبد اند كه خدا را ياد مى‏آورند و مكان عبادت اند. در آيه [حج:36]

آدم بر كوه صفا هبوط كرد، و همسرش حوا بكوه مروه ، و بمناسبت اينكه آدم صفى خدا بود، صفا را صفا، و بمناسبت اينكه حوا مرئه ل و زن بود، كوه مروه را مروه خواندند

برهان. جلد 10 - صفحه 472 ذى‌الحجه (عيد قربان) است و يا مراد از شفع، دو كوه صفا و مروه است و مراد از وتر، كعبه كه يكى است. و يا مراد از وتر، خداوند يكتا و

برهان. جلد 10 - صفحه 472 ذى‌الحجه (عيد قربان) است و يا مراد از شفع، دو كوه صفا و مروه است و مراد از وتر، كعبه كه يكى است. و يا مراد از وتر، خداوند يكتا و

‌اينکه‌ چه‌ كاريست‌ ‌شما‌ مسلمين‌ ميكنيد دور كعبه‌ ميگرديد ‌بين‌ دو كوه‌ صفا و مروه‌ رفت‌ و آمد ميكنيد رمي‌ جمره‌ و امثال‌ اينها حضرت‌ ‌در‌ جوابش‌ قريب‌

إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ «12» شأن نزول: در روز فتح مكه، چون حضرت به كوه صفا و مروه برآمد، با رجال مكه بر اسلام و جهاد بيعت نمود. زنان ايشان در پيروى بيعت

یعنى، پیاده. «ضامر» نیز به شتر لاغر گفته مى شود. «فجّ» در اصل به معناى شکاف کوه است و در این جا به معناى راه است. «عمیق» معادل بعید است; یعنى، دور. بنابراین

فرمود: كسى كه وقوف كند وقوف عرفه و مزدلفه را، و سعى كند بين اين دو كوه (صفا و مروه)، پس طواف نمايد اين خانه را و نماز گزارد پشت مقام ابراهيم. بعد بگويد

پیمانتان را (از شما) گرفتیم، و (کوه) طور را بر فرازتان افراشتیم (فرمودیم:) «آنچه را به شما داده‌ایم به نیرویی (شایسته همچون کوه بر فرازتان) برگیرید و آنچه را

كه دنبالش شب نيايد و آن، روز قيامت است. بعضى ديگر گفته اند: «شفع»، صفا و مروه، و «وتر»، بيت الحرام است. بعضى گفته اند: مراد از كلمۀ «شفع»، روزهاى قوم عاد،

او را تداوم بخشيد. و يا هنگامى كه به صفا و مروه مى آئيم و مى بينيم گروه گروه مردم از اين كوه كوچك به آن كوه كوچكتر مى روند، و از آنجا به اين باز مى گردند،