نتایج جستجو

تشبیهات: تشبیه به کر ۱; تشبیه به کور ۱; تشبیه به لال ۱ ظلمت: موارد ظلمت ۴، ۵ قرآن: تشبیهات قرآن ۱ گمراهى: ظلمت گمراهى ۵ منافقان: حق ناشنوایى منافقان ۲، ۴; سوء

نجم ثاقب يعنى ستاره نورانى (مجمع البيان، صحاح، نهايه) گويا كه با نور خود ظلمت را مى‏شكافد و تا مى‏توانيد نفوذ مى‏كند چنانكه در افرب الموارد از اساس نقل

ظلمتها به نور»! از ظلمت جهل به نور دانش، از ظلمت کفر به نور ایمان، از ظلمت ستمگری و ظلم به نور عدالت، از ظلمت فساد به نور صلاح، از ظلمت گناه به نور پاکی

تدبير عالم دو مبدء قائلند: مبدء خير و مبدء شرّ (يزدان و اهريمن - يا نور و ظلمت)... عناصر بسيط مخصوصاً آتش را تقديس مى‏كنند در ايران، چين و هند آتشكده‏هائى

پوشيده است [يس:37]. «مُظْلِمُونَ» به ظلمت داخل شوندگان‏اند. * [زمر:6]. در الميزان فرموده: ظلمات ثلث به قولى عبارت‏اند از ظلمت شكم و رحم و بچّه‏دان، و آن را در

«یُسْر» اشاره به جمع شدن تدریجى سایه است، و یا اشاره به این که: نظام ویژه نور و ظلمت، در برابر قدرت پروردگار، چیز ساده و آسانى است، و کلمه «اِلَیْنَا» نیز تأکید

بنورهم و ترکهم فى ظلمت لایبصرون) نکره بودن «ظلمات» حاکى از شدت ظلمت است. ۸ - گمراهى داراى شعبه ها و چهره هایى گوناگون است. (و ترکهم فى ظلمت لایبصرون) برداشت

«غاسِق» از مادّه «غَسَق» (بر وزن شفق) به گفته «راغب» در «مفردات»: به معناى شدت ظلمت شب است که در نیمه شب حاصل مى شود، و لذا قرآن مجید به هنگام اشاره به پایان

تار و در ظلمت ساكن و آرام. معنى آيه: قسم به روشنى روز و قسم به شب آن گاه كه آرام شود اين آيه نظير [تكوير:17]، [ليل:1]. است در اول شب نور با ظلمت به هم آميخته

انواع ظلمت ها و گمراهى هایند. (لیخرج الذین ءامنوا و عملوا الصلحت من الظلمت إلى النور) تأکید خداوند بر این مطلب که قرآن، رهایى بخش انسان ها از ظلمت ها و

النور) مراد از «ظلمت» و «نور» در این آیه، معنوى است و منظور از آن دو - به قرینه این که خداوند، با اعطاى رحمت، خواسته است تا مؤمنان را از ظلمت ها به نور رهنمون

روز، يعنى به پرده ظلمت شب نور روز را مى‌پوشاند. وَ يُكَوِّرُ النَّهارَ عَلَى اللَّيْلِ‌: و در مى‌آورد روز بر شب، يعنى به شعاع ضياء روز، ظلمت شب را پنهان مى‌سازد

روشنائی روز را از پیکر سیاه شب می‌کنند، و ظلمت موجود در جو زمین، هویدا می‌گردد. «مُظْلِمُونَ»: به تاریکی افتادگان. ظلمت زدگان. فَالِقُ‌ الْإِصْبَاحِ‌ وَ جَعَلَ‌

تا پند گيرند. طبرسى ذوق را استعاره از امتحان دانسته است. * [فرقان:47]. چون ظلمت شب همه را مثل لباس فرا مى‏گيرد لذا به آن لباس اطلاق شده واللَّه العالم. ل

ولى مى‏شود آن را اسم زمان گرفت يعنى: شب را لباس و زمان ستر قرار داديم كه با ظلمت خود اشياء را مى‏پوشاند و مردم را به استراحت مجبور مى‏كند و روز را زمان زندگى

ولى مى‏شود آن را اسم زمان گرفت يعنى: شب را لباس و زمان ستر قرار داديم كه با ظلمت خود اشياء را مى‏پوشاند و مردم را به استراحت مجبور مى‏كند و روز را زمان زندگى

روشن و پديدار شود. و به روز سوگند در آن هنگام که جلوه‌گر و روشن می‌گردد (و ظلمت شب را می‌راند و مردمان و جانداران را دیگر باره به جنبش و تلاش می‌اندازد)

بذى سايه است و خلقت آسمانها و زمين و ايجاد آفتاب و ماه و غيره، به وجود آمدن ظلمت و نور «جعل» آورده است. در بعضى از آيات جعل و خلق در جاى يكديگر آمده‏اند مثل

زايل مى‏گردد و اگر خدا مى‏خواست سايه ممتّد را همانطور نگاه مى‏داشت و بشر در ظلمت مى‏ماند چنانكه فرموده [قصص:71] اين آيه با آيات بعدى چنانكه الميزان گفته تمثيل

چراغ، ظلمت را محو كند، نور وجود آن حضرت نيز ظلمت كفر را از عرصه جهان نابود ساخت: چراغى روشن از نور خدائى‌ جهان را داده از ظلمت رهائى‌ 2- هر چه در ظلمت گم