نتایج جستجو

قلب القاء مى‏شود و گاهى از مردمان ناپاك درهر صورت فقط پناه بردن به خدا از شر آنها مصون ميدارد. انس من ف ه فى ل الذى خنس وسوس شرر صدر شطن الى لا اله ما

[هود:65]. اين «وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «عليه‏السلام» است ايضا [اعراف:44]. فعل اول در وعده خير ودوم در وعده شر وعذاب است. ايضاآيه [ق:14]

[هود:65]. اين «وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «عليه‏السلام» است ايضا [اعراف:44]. فعل اول در وعده خير ودوم در وعده شر وعذاب است. ايضاآيه [ق:14]

«شَرَر» از مادّه «شَرّ» (بر وزن ضرر) جمع «شراره» به معناى اجزاء کوچکى است که از آتش جدا مى شود، و به هوا پرتاب مى گردد، و از مادّه «شر» گرفته شده است. ب‌

انسان] ضرر می رسانند، از شر آنچه بيافريده است، از شر هر آنچه آفریده است‌ از شر آنچه آفريده است از شر هر آنچه خداوند آفریده است. «از شرّ آنچه آفریده است؛» از

مردم در سفرهایشان به آن منطقه تفسیر کرده اند، چرا که کاروانیان براى این که از شر این قوم در امان بمانند، چاره اى نداشتند جز این که از بیراهه بروند تا به دست

هر اكتساب كسب است و هر كسبى اكتساب نيست. ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]

هر اكتساب كسب است و هر كسبى اكتساب نيست. ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]

هر اكتساب كسب است و هر كسبى اكتساب نيست. ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]

الْخالِدُونَ» 3- گرچه خير و شر، هر دو ابزار آزمايش‌اند، ولى آزمايش با تلخى‌ها مناسب‌تر است. «نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ» (شايد تقدّم «شرّ» نيز به همين مناسبت

هر اكتساب كسب است و هر كسبى اكتساب نيست. ناگفته نماند:كسب در كارهاى خير و شر هر دو به كار رفته ولى اكثر در عمل بداست. در آيه [انعام:158]. و آيه [بقره:202]

مصدر ميمى است به معنى ثقل و سنگينى يعنى: هر كه به سنگينى ذره‏اى عمل خير يا شر انجام دهد آن راخواهد ديد، ايضا [انبياء:47]. يعنى اگر عمل به وزن دانه خردل

[فلق:2-3]. از شر آنچه آفريده و از شر غاسق آنگاه كه داخل شود رجوع كنيد به «غسق - فلق» اين لفظ فقط يكبار در كلام الله مجيد بكار رفته است. وَ شَرّ مِن إِذَا غَاسِق

از شيطان مطرود به خدا پناه بر، (ای رسول ما) چون خواهی تلاوت قرآن کنی اول از شر وسوسه شیطان مردود به خدا پناه بر. پس هنگامی که قرآن می خوانی از شیطان رانده

خیر و شر، پندارى باطل و موهوم است. (و إن یمسسک اللّه بضر فلا کاشف له إلا هو و إن یمسسک بخیر فهو على کل شىء قدیر) بیان قدرت خداوند بر رساندن خیر و شر مى تواند

((بيدك الخير)) دلالت دارد بر اينكه خير منحصر در خداى تعالى است خير و شر تكوينى و خير و شر تشريعى مراد از بيرون آوردن زنده از مرده و مرده از زنده چهار مقابله

فِیْهِ»، مسلم است سایه اى که از دود سیاه و خفه کننده است، (در واقعه، 34) جز شر و زیان چیزى از آن انتظار نمى رود، «لاکَرامَةَ فِیْهِ». در تفسیر «کَرِیم» تعبیرات

اسب دراز دم، نصيب، دلو پر از آب و غيره گفته است. قاموس: اسب دم كلفت، روز پر شر، دلوى كه آب دارد. نصيب و غيره معنى كرده است. لِلّذِين ظَلَمُوا مِثْل ذَنُوب

پروردگارشان مى‌خواهد به راه راستشان ببرد. و ما خود نمی‌دانیم که در حق زمینیان شر خواسته شده است، یا پروردگارشان در حق آنان رهیافت خواسته است‌ و ما نمى‌دانيم

الْحِرصِ اَلشَّديدُ الْجَزَعِ» در قاموس و اقرب الموارد گويد: هلوع كسى است كه از شر و ضرر مى‏نالد و بر مال حريص و بخيل مى‏باشد اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد