نتایج جستجو

دیواره هایى است که ساختمان یا اشیاء دیگر را بر سر پا مى دارد، و سپس به معناى اعتماد و تکیه کردن بر چیزى به کار رفته است. گر چه، مفسران معانى بسیارى براى این

علیه إلاّ کما أمنتکم على أخیه من قبل) یعقوب(ع) اعتماد و اطمینان به فرزندانش درباره بنیامین را، به اعتماد و اطمینانش به آنان درباره یوسف(ع) تشبیه کرد. وجه

شرک ۴ طغیان: موارد طغیان ۶ ظالمان: آثار اعتماد به ظالمان ۲; اعتماد به ظالمان ۶; بى لیاقتى ظالمان ۱۱; حرمت اعتماد بر ظالمان ۱; ظالمان در جهنم ۳; ظالمان و

وى، اعتماد کردن به او و جدى گرفتن هشدارهایش (ألاتتّقون . إنّى لکم رسول أمین) واژه «أمین» مى تواند از ریشه «أمن» و به معناى «مأمون» (فرد مورد اعتماد) باشد

و به معناى «مأمون»; (فرد مورد اعتماد) باشد. در این صورت آوردن قید «أمین» دعوتى است از جانب هود(ع) به قومش که به او اعتماد کنند (به سخنانش گوش فرا دهند و

و به معناى «مأمون»; (یعنى، فرد مورد اعتماد) باشد. بنابراین آوردن این قید دعوتى است از جانب صالح(ع) که به او اعتماد کنند و به سخنانش گوش فرا دهند و هشدارهایش

قبول وكالت. اعتماد. راغب گويد: توكل دو جور است گويند:«تَوَكَلْتُ لِفُلانٍ» يعنى قبول وكالت از او كردم و «تَوَكَلْتُ عَلَيْهِ» يعنى به او اعتماد كردم- و اميدوار

قبول وكالت. اعتماد. راغب گويد: توكل دو جور است گويند:«تَوَكَلْتُ لِفُلانٍ» يعنى قبول وكالت از او كردم و «تَوَكَلْتُ عَلَيْهِ» يعنى به او اعتماد كردم- و اميدوار

قبول وكالت. اعتماد. راغب گويد: توكل دو جور است گويند:«تَوَكَلْتُ لِفُلانٍ» يعنى قبول وكالت از او كردم و «تَوَكَلْتُ عَلَيْهِ» يعنى به او اعتماد كردم- و اميدوار

این کلمه وثق‌ (۳۴ بار) وُثُوق، ثِقَهْ به معنى اعتماد است. «وَثِقَ بِهِ وُثوُقاً وثِقَهً» يعنى به او اعتماد كرد. وَثاقَةً به معنى محكم وثابت شدن است «وَثُقَ

عقل و درایت او پی برد؛ و) گفت: «تو امروز نزد ما جایگاهی والا داری، و مورد اعتماد هستی!» |و شاه گفت: او را نزد من آوريد تا وى را [نديم‌] ويژه‌ى خود سازم.

زندگى دنياست، و آنچه پيش خداست براى كسانى كه گرويده‌اند و به پروردگارشان اعتماد دارند بهتر و پايدارتر است. پس چیزی که نصیب شما گردیده متاع (فانی) زندگی

كفايت مى‌كند و كافران و منافقان را فرمان مبر، و از آزارشان بگذر و بر خدا اعتماد كن و كارسازى [چون‌] خدا كفايت مى‌كند. ای رسول، هرگز به فرمان کافران و منافقان

اندیشه شبانه آنها را خواهد نوشت. پس (ای پیغمبر) از آنها روی بگردان و به خدا اعتماد کن، که تنها خدا تو را نگهبان کافی است. و [آنان در محضر تو] می گویند: ما

الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جاءَكُمْ فاسِقٌ‌ ... فَتَبَيَّنُوا 5- اصل در اسلام، اعتماد به مردم است، امّا حساب كسى كه فسق او بر همه روشن شد، از افراد عادّى جداست

استخدام كن، چرا كه بهترين كسى است كه استخدام مى‌كنى: هم نيرومند [و هم‌] در خور اعتماد است.» یکی از آن دو دختر (صفورا) گفت: ای پدر این مرد را (که به شجاعت و امانت

(انسان) باشد! و بر خدا توكّل كن، و همين بس كه خدا نگهبان [تو] است و بر خدا اعتماد كن، همين بس كه خدا نگهبان [تو]ست. و در کارها بر خدا توکّل کن، و تنها خدا

أن یجعلوه فى غیبت الجب) ۳- پیامبران الهى ، از فریب خوردن مصون نبوده و از اعتماد کردن بر نااهلان معصوم نیستند. (إنا له لحفظون ... فلما ذهبوا به و أجمعوا

آن قرآن را دروغی ساختگی بدانند]، و پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم تا [با اعتماد به گفتار او] نبوّت تو را انکار کنند، پيش از اين، كتابى كه آن را بخوانند

بر خدا توكل كنند خدا[ست كه‌] جز او معبودى نيست، و مؤمنان بايد تنها بر خدا اعتماد كنند. خدای یکتاست که جز او خدایی نیست و تنها بر خدا اهل ایمان توکل باید