۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۴۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←خصوصيات روحى، همچون خصوصيات جسمى، قابل توارث است
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
در مباحث سابق نيز مكرر گذشت كه بين صفات روحى انسان و اعمالش و بين حوادث خير و شرّ خارجى و جهانى، رابطه اى تامّ و كامل وجود دارد. همچنان كه آيات زير نيز، به آن اشاره نموده، مى فرمايد: «وَ لَو أنَّ أهلَ القُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنَا عَلَيهِم بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الأرض». و نيز مى فرمايد: «وَ مَا أصَابَكُم مِن مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَت أيدِيكُم». | در مباحث سابق نيز مكرر گذشت كه بين صفات روحى انسان و اعمالش و بين حوادث خير و شرّ خارجى و جهانى، رابطه اى تامّ و كامل وجود دارد. همچنان كه آيات زير نيز، به آن اشاره نموده، مى فرمايد: «وَ لَو أنَّ أهلَ القُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوا لَفَتَحنَا عَلَيهِم بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الأرض». و نيز مى فرمايد: «وَ مَا أصَابَكُم مِن مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَت أيدِيكُم». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۴۹۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۴۹۵ </center> | ||
بنابراين، چه مانعى دارد كه از فردى از افراد انسان و يا از مجتمعى از مجتمعات بشرى، عملى از اعمال سر بزند، يا صالح و يا طالح (غير صالح)، و يا صفتى از صفات فضيلت و يا رذيلت در آن ها پيدا شود و به دنبالش، اثر خوب و يا بد آن، در اعقاب و نسل آينده او ظاهر گردد، كه در حقيقت، ملاك در اين تأثير، نوعى وراثت است كه بيانش گذشت. در جلد چهارم اين كتاب نيز، در ذيل آيه شريفه: «وَليَخشَ الَّذِينَ لَو تَرَكُوا مِن خَلفِهِم ذُرِّيَةً ضِعَافاً خَافُوا عَلَيهِم»، بحثى در پيرامون اين وراثت گذشت. | بنابراين، چه مانعى دارد كه از فردى از افراد انسان و يا از مجتمعى از مجتمعات بشرى، عملى از اعمال سر بزند، يا صالح و يا طالح (غير صالح)، و يا صفتى از صفات فضيلت و يا رذيلت در آن ها پيدا شود و به دنبالش، اثر خوب و يا بد آن، در اعقاب و نسل آينده او ظاهر گردد، كه در حقيقت، ملاك در اين تأثير، نوعى وراثت است كه بيانش گذشت. | ||
در جلد چهارم اين كتاب نيز، در ذيل آيه شريفه: «وَليَخشَ الَّذِينَ لَو تَرَكُوا مِن خَلفِهِم ذُرِّيَةً ضِعَافاً خَافُوا عَلَيهِم»، بحثى در پيرامون اين وراثت گذشت. | |||
و در همان كتاب، از زراره و حمران و محمّد بن مسلم، از امام ابى جعفر «عليه السلام» و از عبدالرحمان، از امام صادق «عليه السلام» روايت آورده در ذيل جملۀ «إنَّ إبرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أوّاهٌ مُنِيبٌ» فرمود: ابراهيم «عليه السلام»، بسيار دعا مى كرد. | و در همان كتاب، از زراره و حمران و محمّد بن مسلم، از امام ابى جعفر «عليه السلام» و از عبدالرحمان، از امام صادق «عليه السلام» روايت آورده در ذيل جملۀ «إنَّ إبرَاهِيمَ لَحَلِيمٌ أوّاهٌ مُنِيبٌ» فرمود: ابراهيم «عليه السلام»، بسيار دعا مى كرد. | ||
