تفسیر:المیزان جلد۱۰ بخش۴۱: تفاوت میان نسخه‌ها

البته اشكال ديگرى نيز در روايت هست و آن اين است كه كلمه «'''ضحك '''» را به معناى تعجب گرفته در نتيجه جمله «'''فضحكت فبشرناها باسحق و من وراء اسحق يعقوب '''» را جمله اى مقدم و موخر دانسته كه بنا بر معنايى كه روايت براى «'''ضحك '''» كرده ، تقدير آيه چنين مى شود:  

«فبشرناها باسحاق و من وراء اسحاق يعقوب فضحكت». چون خنده آن بانو از بشارت بوده ، پس اول بايد بشارت ذكر شود و بعد خنده او، و ارتكاب تقديم و تاخير بدون نكته بارزى خلاف ظاهر است.

و نيز در تفسير عياشى از فضل بن ابى قره روايت آمده كه گفت : من از امام صادق (عليه السلام ) شنيدم كه ميفرمود: خداى تعالى وحى كرد به ابراهيم كه بزودى فرزندى برايت متولد مى شود، ابراهيم (عليه السلام) جريان را به ساره گفت ، ساره اظهار تعجب كرد كه آيا من فرزند مى آورم با اينكه پيرى عجوزه ام ؟ خداى تعالى مجددا به آن جناب وحى كرد كه آرى ، ساره بزودى فرزند خواهد آورد و اولادش به خاطر همين كه ساره كلام مرا رد كرد چهار صد سال معذب خواهند شد.

امام (عليه السلام ) فرمود: و چون عذاب بنى اسرائيل طول كشيد، صدا به ضجه و گريه بلند نموده ، چهل شبانه روز گريستند، خداى تعالى به موسى و هارون (عليه السلام ) وحى فرستاد كه آنان را از شر فرعون نجات خواهد داد، پس آنگاه صد و هفتاد سال شكنجه را از آنان برداشت . راوى ميگويد امام (عليه السلام ) سپس فرمود: شما نيز چنين خواهيد بود اگر دعا بكنيد و ضجه و گريه داشته باشيد خداى تعالى فرج ما را ميرساند و اما اگر نكنيد بلا به منتها درجه اش مى رسد.