گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
خط ۱۱۲: خط ۱۱۲:
همان طور كه گفتيم: جمله مورد بحث، اشاره است به برهان توحيد ربوبيت، و جملۀ «يَدعُوكُم...»، اشاره است به برهان بر نبوت، كه ايشان آن را انكار مى كردند و مى گفتند: «إنَّا كَفَرنَا بِمَا أُرسِلتُم بِهِ»، و مقصودشان اين بود كه اصولا ما دين انبياء و شريعت هاى آسمانى را كه به وسيله وحى آمده باشد، انكار مى كنيم.
همان طور كه گفتيم: جمله مورد بحث، اشاره است به برهان توحيد ربوبيت، و جملۀ «يَدعُوكُم...»، اشاره است به برهان بر نبوت، كه ايشان آن را انكار مى كردند و مى گفتند: «إنَّا كَفَرنَا بِمَا أُرسِلتُم بِهِ»، و مقصودشان اين بود كه اصولا ما دين انبياء و شريعت هاى آسمانى را كه به وسيله وحى آمده باشد، انكار مى كنيم.


جملۀ مذكور، گفتار ايشان را به اين بيان ابطال مى كند كه: يكى از سنت هاى الهى، اين است كه هر موجودى را به سوى كمال و سعادت نوعى اش ‍هدايت نمايد، و انسان يكى از انواع موجودات و يكى از مشمولين اين هدايت است،.و عنايت الهى، ايجاب مى كند كه او را هم به سوى سعادت زندگی اش هدايت نمايد، و چون زندگى او، يك زندگى جاودانه و هميشگى است، و محدود به حدود دنيا و ختم پذير به رسيدن مرگ نيست، قهرا سعادت زندگى او هم، به اين خواهد بود كه در دنيا به نحوى زندگى كند كه زندگى او را تا ابد قرين سعادت نمايد، و آن، به اين است كه در اين دنيا، بر اساس تعديل قوا، قدم بردارد.  
جملۀ مذكور، گفتار ايشان را به اين بيان ابطال مى كند كه:  
 
يكى از سنت هاى الهى، اين است كه هر موجودى را به سوى كمال و سعادت نوعى اش هدايت نمايد، و انسان يكى از انواع موجودات و يكى از مشمولين اين هدايت است،.و عنايت الهى، ايجاب مى كند كه او را هم به سوى سعادت زندگی اش هدايت نمايد، و چون زندگى او، يك زندگى جاودانه و هميشگى است، و محدود به حدود دنيا و ختم پذير به رسيدن مرگ نيست، قهرا سعادت زندگى او هم، به اين خواهد بود كه در دنيا به نحوى زندگى كند كه زندگى او را تا ابد قرين سعادت نمايد، و آن، به اين است كه در اين دنيا، بر اساس تعديل قوا، قدم بردارد.  


يعنى در بهره مندى از متاع هاى دنيوى، از خوردنى ها و آشاميدنی ها و شهوات جنسى و غير ذلك، همه قواى خود را متمتع سازد، نه اين كه يكى را اشباع نموده، ديگرى را بى بهره سازد، و اين قسم زندگى را همان عقايد حق و اعمال صالح تأمين مى كند و در آخرت هم به وسيله همين عقاید و اعمال، داراى زندگى خوشى خواهد بود.
يعنى در بهره مندى از متاع هاى دنيوى، از خوردنى ها و آشاميدنی ها و شهوات جنسى و غير ذلك، همه قواى خود را متمتع سازد، نه اين كه يكى را اشباع نموده، ديگرى را بى بهره سازد، و اين قسم زندگى را همان عقايد حق و اعمال صالح تأمين مى كند و در آخرت هم به وسيله همين عقاید و اعمال، داراى زندگى خوشى خواهد بود.
۱۷٬۰۰۸

ویرایش