۱۶٬۱۹۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۱۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱۰ - ۱۵ سوره حجر
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
وَ لَقَدْ أَرْسلْنَا مِن قَبْلِك فى شِيَع الاَوَّلِينَ(۱۰) | وَ لَقَدْ أَرْسلْنَا مِن قَبْلِك فى شِيَع الاَوَّلِينَ(۱۰) | ||
وَ مَا يَأْتِيهِم مِن | وَ مَا يَأْتِيهِم مِن رَسُولٍ إِلّا كانُوا بِهِ يَستهْزِءُونَ(۱۱) | ||
كَذَلِك نَسلُكُهُ فى قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ(۱۲) | كَذَلِك نَسلُكُهُ فى قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ(۱۲) | ||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
لا يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ قَدْ خَلَت سُنَّةُ الاَوَّلِينَ(۱۳) | لا يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ قَدْ خَلَت سُنَّةُ الاَوَّلِينَ(۱۳) | ||
وَ لَوْ فَتَحْنَا عَلَيهِم بَاباً | وَ لَوْ فَتَحْنَا عَلَيهِم بَاباً مِنَ السَّمَاءِ فَظلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ(۱۴) | ||
لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَت | لَقَالُوا إِنَّمَا سُكِّرَت أَبْصَارُنَا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسحُورُونَ (۱۵) | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
ما پيش از تو (نيز) پيامبرانى در ميان | ما پيش از تو (نيز)، پيامبرانى در ميان امت هاى نخستين فرستاديم. (۱۰) | ||
و نيامد ايشان را | و نيامد ايشان را رسولى، مگر اين كه او را استهزاء می كردند. (۱۱) | ||
اين چنين راه مى دهيم قرآن را در دل هاى | اين چنين راه مى دهيم قرآن را در دل هاى گناهكاران، براى اتمام حجت. (۱۲) | ||
با وجود اين ايمان نمى آورند به آن | با وجود اين ايمان نمى آورند به آن قرآن، و به تحقيق سنت اقوام پيشين نيز چنين بود. (۱۳) | ||
و اگر درى از آسمان به روى آنان بگشاييم و | و اگر درى از آسمان به روى آنان بگشاييم و آن ها مرتبا در آن بالا روند (و عجائب قدرت ما را ببينند). (۱۴) | ||
هر آينه از شدت | هر آينه از شدت عناد، گويند: جز اين نيست كه چشم بندى شده ايم، بلكه ما قومى هستيم كه سحر شده ايم. (۱۵) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
بعد از آن كه داستان استهزاء كفار به كتاب خدا و پيغمبرش و معجزه آمدن ملائكه را كه به عنوان آيت رسالت اقتراح و پيشنهاد كردند، | بعد از آن كه داستان استهزاء كفار به كتاب خدا و پيغمبرش و معجزه آمدن ملائكه را كه به عنوان آيت رسالت اقتراح و پيشنهاد كردند، ذكر نمود، اينك در دنبالش، سه دسته از آيات را آورده كه در ابتدائش كلمۀ «وَ لَقَد» به كار رفته. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۱۹۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۱۹۵ </center> | ||
يكى آيه: «وَ لَقَد أرسَلنَا مِن قَبلِكَ...» است. و يكى آيه: «وَ لَقَد جَعَلنَا فِى السَّمَاءِ بُرُوجاً». و سوم، آيه: «وَ لَقَد خَلَقنَا الإنسَانَ مِن صَلصَالٍ». | |||
در | در اولى، اين معنا را بيان كرده كه «استهزاء»، عادت و سنّت جارى مجرمان است و اين ها، ايمان آور نيستند، هرچند كه هر قسم آيتى برايشان بياورى. | ||
و در | و در دومى، اين معنا را كه اگر كسى بخواهد ايمان بياورد، به قدر كفايت، آيات آسمانى و زمينى هست. | ||
و در | و در سومى، اين معنا را كه اختلاف ميان نوع بشر به ايمان و كفر و ضلالت از چیزهایی است كه خداوند در روز آغاز خلقتشان تقدير و تعيين نمود، از همان ابتداء خلقت آدم را خلق كرد و آن ماجراى ميان او و ملائكه و ابليس در امر سجود پيش آمد. | ||
<span id='link128'><span> | <span id='link128'><span> | ||
