۱۶٬۲۷۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۱۴: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيا ترتيب آيات قرآنى، توقيفى است؟
| خط ۱۸۲: | خط ۱۸۲: | ||
و از مازرى نقل كرده كه گفته است: جماعتى از ملحدين به اين گفتار انس تمسك بر الحاد خود كرده اند، و حال آن كه اين روايت، دلالتى بر مرام آن ها ندارد. | و از مازرى نقل كرده كه گفته است: جماعتى از ملحدين به اين گفتار انس تمسك بر الحاد خود كرده اند، و حال آن كه اين روايت، دلالتى بر مرام آن ها ندارد. | ||
چون اولا ما قبول نداريم كه ظاهر آن مقصود باشد، و لاجرم حمل بر خلاف ظاهرش مى كنيم، و ثانيا به فرضى كه ظاهرش را بگيريم، از كجا معلوم است كه واقع امر همف همين طور بوده. (ممكن است انس اشتباه كرده باشد). و ثالثا تسليم شويم كه انس اشتباه نكرده، وليكن اين كه فرد فرد گروه بسيارى، تمامى قرآن را حفظ نكرده | چون اولا: ما قبول نداريم كه ظاهر آن مقصود باشد، و لاجرم حمل بر خلاف ظاهرش مى كنيم، و ثانيا: به فرضى كه ظاهرش را بگيريم، از كجا معلوم است كه واقع امر همف همين طور بوده. (ممكن است انس اشتباه كرده باشد). | ||
و ثالثا: تسليم شويم كه انس اشتباه نكرده، وليكن اين كه فرد فرد گروه بسيارى، تمامى قرآن را حفظ نكرده باشند، لازمه اش اين نيست كه تمامى قرآن را مجموعا گروه بسيار حفظ نكرده باشند، و شرط تواتر اين نيست كه تمامى قرآن را يك يك مسلمانان حفظ كرده باشند، بلكه اگر همه قرآن را همه افراد حفظ داشته باشند، هرچند كه به نحو توزيع بوده باشدف در تحقق تواتر كافى است. | |||
اما اين كه ادعا كرد كه: «ظاهر كلام انس مقصود نبوده»، سخنى است كه در بحث هاى لفظى (كه اساس آن ظاهر الفاظ است، و تنها وقتى از ظاهر صرف نظر مى شود كه قرينه اى از كلام خود متكلم، يا از نائب مناب متكلم در بين باشد)، هرگز پذيرفته نيست، و اهل بحث اين معنا را نمى پذيرند كه شما به خاطر كلمات ديگران، از ظاهر كلام كسى صرف نظر كنيد. | اما اين كه ادعا كرد كه: «ظاهر كلام انس مقصود نبوده»، سخنى است كه در بحث هاى لفظى (كه اساس آن ظاهر الفاظ است، و تنها وقتى از ظاهر صرف نظر مى شود كه قرينه اى از كلام خود متكلم، يا از نائب مناب متكلم در بين باشد)، هرگز پذيرفته نيست، و اهل بحث اين معنا را نمى پذيرند كه شما به خاطر كلمات ديگران، از ظاهر كلام كسى صرف نظر كنيد. | ||
