۱۶٬۰۵۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معنا و موارد استعمال كلمه «وحى»
| خط ۲۲۹: | خط ۲۲۹: | ||
«'''وَ أَوْحَى رَبُّك إِلى النَّحْلِ أَنِ اتخِذِى مِنَ الجِْبَالِ بُيُوتاً... لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ'''»: | «'''وَ أَوْحَى رَبُّك إِلى النَّحْلِ أَنِ اتخِذِى مِنَ الجِْبَالِ بُيُوتاً... لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ'''»: | ||
كلمه | كلمه «وحى»، به طورى كه راغب گفته: به معناى اشاره سريع است، كه البته همواره از جنس كلام و از باب رمزگويى و يا به صورت صوت و مجرد از تركيب و يا به اشاره و امثال آن است. | ||
و از موارد استعمالش | و از موارد استعمالش به دست مى آيد كه از باب القاى معنا به نحو پوشيده از اغيار است. پس الهام به معناى القاى معنا در فهم حيوان از طريق غريزه هم از وحى است، همچنان كه ورود معنا در نفس انسان، از طريق رؤيا و همچنين از طريق وسوسه و يا اشاره، همه از وحى است. | ||
قسم ديگرى از وحى | در كلام خداى تعالى هم، در همه اين معانى استعمال شده. يك جا در القاء در فهم حيوان از راه غريزه استعمال كرده و فرموده: «وَ أوحَى رَبُّكَ إلَى النَّحلِ»، و در القاء از باب رؤيا استعمال كرده و فرموده: «وَ أوحَينَا إلَى أُمّ مُوسَى»، و در وسوسه استعمال كرده، فرموده: «ألَا إنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إلَى أولِيَائِهِم»، و در القاء از باب اشاره استعمال كرده و فرموده: «فَأوحَى إلَيهِم أن سَبِّحُوا بُكرَةً وَ عَشِيّاً». | ||
قسم ديگرى از وحى الهى، با تكلم با انبياء و رسل است. همچنان كه فرموده: «وَ مَا كَانَ لِبَشَرٍ أن يُكَلِّمَهُ اللهُ إلّا وَحياً». چيزى كه هست، ادب دينى چنين رسم كرده كه «وحى»، جز به كلامى كه بر انبياء و رسل القاء مى شود، اطلاق نگردد. | |||
