۱۶٬۰۵۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۳۲: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←عدم دلالت جمله: «تَتَّخِذُونَ مِنهُ سَكَراً وَ رِزقاً حَسَناً»، بر مباح بودن مسكرات
| خط ۱۸۷: | خط ۱۸۷: | ||
==عدم دلالت جمله: «تَتَّخِذُونَ مِنهُ سَكَراً وَ رِزقاً حَسَناً»، بر مباح بودن مسكرات== | ==عدم دلالت جمله: «تَتَّخِذُونَ مِنهُ سَكَراً وَ رِزقاً حَسَناً»، بر مباح بودن مسكرات== | ||
اين آيه شريفه نمى خواهد بفرمايد «مسكرات»، حلال و مباح است، و حتى نمى خواهد بگويد كار خوبى مى كنيد كه از ميوه هاى مذكور «مسكر» مى گيريد، بلكه ممكن است بگوييم دلالت بر زشتى اين كار دارد. چون شراب گرفتن را در مقابل «اتّخاذ رزق خوب» قرار داده، تا بفهماند شراب، | اين آيه شريفه نمى خواهد بفرمايد «مسكرات»، حلال و مباح است، و حتى نمى خواهد بگويد كار خوبى مى كنيد كه از ميوه هاى مذكور «مسكر» مى گيريد، بلكه ممكن است بگوييم دلالت بر زشتى اين كار دارد. چون شراب گرفتن را در مقابل «اتّخاذ رزق خوب» قرار داده، تا بفهماند شراب، «رزق حسن» نيست. | ||
ولى اگر اين دلالت را قبول نكنيم، آن را نيز قبول نداريم. زيرا اصلا آيه شريفه در مقام بيان حلال و حرام نيست، بلكه در اين مقام است كه منافعى را كه بشر آن روز، از اين ميوه ها مى بردند، بشمارد، و بفرمايد همه اين انتفاعات از نعمت هاى خداست، و از ذكر آن، نتيجه توحيد را بگيرد. چون آيه شريفه در مكه نازل شده و خطابش به مشركان است. | ولى اگر اين دلالت را قبول نكنيم، آن را نيز قبول نداريم. زيرا اصلا آيه شريفه در مقام بيان حلال و حرام نيست، بلكه در اين مقام است كه منافعى را كه بشر آن روز، از اين ميوه ها مى بردند، بشمارد، و بفرمايد همه اين انتفاعات از نعمت هاى خداست، و از ذكر آن، نتيجه توحيد را بگيرد. چون آيه شريفه در مكه نازل شده و خطابش به مشركان است. | ||
