۱۶٬۳۳۸
ویرایش
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
و اما اين كه در تفسير جملۀ «كَانَ لَهُ وِزرَهَا وَ وِزرَ مَن عَمِلَ بِهَا» گفته: كلمۀ «مِثل» در تقدير است، از نظر لفظ و ظاهر، حرف بدى نيست، و عيبى ندارد كه به وسيله آن تقدير، تناقضى را كه ميان اين روايات و آيات مطابق آن و ميان آيه: «لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزرَ أُخرَى» و امثال آن، مانند: «لَيُوَفِّيَنَّهُم رَبُّكَ أعمَالَهُم» به چشم می خورد، بر طرف نمود. | و اما اين كه در تفسير جملۀ «كَانَ لَهُ وِزرَهَا وَ وِزرَ مَن عَمِلَ بِهَا» گفته: كلمۀ «مِثل» در تقدير است، از نظر لفظ و ظاهر، حرف بدى نيست، و عيبى ندارد كه به وسيله آن تقدير، تناقضى را كه ميان اين روايات و آيات مطابق آن و ميان آيه: «لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزرَ أُخرَى» و امثال آن، مانند: «لَيُوَفِّيَنَّهُم رَبُّكَ أعمَالَهُم» به چشم می خورد، بر طرف نمود. | ||
زيرا اگر بگویيم: باب كننده سنّت بد، همه وزرهاى عاملين آن را به گردن مى گيرد، و خود عاملين، مسؤول نيستند، بر خلاف آيه اولى سخن گفته ايم. و اگر بگویيم: باب كننده و عاملين، شريك در | زيرا اگر بگویيم: باب كننده سنّت بد، همه وزرهاى عاملين آن را به گردن مى گيرد، و خود عاملين، مسؤول نيستند، بر خلاف آيه اولى سخن گفته ايم. و اگر بگویيم: باب كننده و عاملين، شريك در «وِزر» هستند، بر خلاف آيه دومى سخن گفته ايم. اما اگر بگویيم: باب كننده و دستور دهنده، مثل «وِزر» عامل را دارد، بر خلاف هيچ يك از اين دو آيه حرف نزده ايم. | ||
<span id='link229'><span> | <span id='link229'><span> | ||
ویرایش