۱۷٬۰۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۳ بخش۳۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۴۷ - ۵۹ سوره كهف
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
==آيات ۴۷ - ۵۹ سوره كهف == | ==آيات ۴۷ - ۵۹ سوره كهف == | ||
وَ يَوْمَ | وَ يَوْمَ نُسيّرُ الجِْبَالَ وَ تَرَى الاَرْض بَارِزَةً وَ حَشرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنهُمْ أَحَداً(۴۷) | ||
وَ عُرِضوا عَلى رَبِّك | |||
وَ وُضِعَ | وَ عُرِضوا عَلى رَبِّك صَفًّا لَّقَدْ جِئْتُمُونَا كَمَا خَلَقْنَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةِ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّن نجْعَلَ لَكُم مَّوْعِداً(۴۸) | ||
وَ إِذْ قُلْنَا | |||
مَّا أَشهَدتهُمْ خَلْقَ | وَ وُضِعَ الْكِتَابُ فَترَى الْمُجْرِمِينَ مُشفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَ يَقُولُونَ يَا وَيْلَتَنَا مَا لِ هَذَا الْكتَابِ لا يُغَادِرُ صغِيرَةً وَ لا كَبِيرَةً إِلا أَحْصاهَا وَ وَجَدُوا مَا عَمِلُوا حَاضِراً وَ لا يَظلِمُ رَبُّك أَحَداً(۴۹) | ||
وَ يَوْمَ يَقُولُ نَادُوا | |||
وَ رَءَا الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظنُّوا أَنهُم مُّوَاقِعُوهَا وَ لَمْ | وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائكَةِ اسجُدُوا لآدَمَ فَسجَدُوا إِلّا إِبْلِيس كانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَفَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّيَّتَهُ أَوْلِيَاءَ مِن دُونى وَ هُمْ لَكُمْ عَدُوُّ بِئْس لِلظالِمِينَ بَدَلاً(۵۰) | ||
وَ لَقَدْ صرَّفْنَا فى هَذَا | |||
وَ مَا مَنَعَ النَّاس أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَى وَ يَستَغْفِرُوا رَبَّهُمْ | مَّا أَشهَدتهُمْ خَلْقَ السمَاوَاتِ وَ الاَرْضِ وَ لا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَ مَا كُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُداً(۵۱) | ||
وَ مَا نُرْسِلُ الْمُرْسلِينَ | |||
وَ مَنْ أَظلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ | وَ يَوْمَ يَقُولُ نَادُوا شرَكائى الَّذِينَ زَعَمْتُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَستَجِيبُوا لهَُمْ وَ جَعَلْنَا بَيْنهُم مَّوْبِقاً(۵۲) | ||
وَ رَءَا الْمُجْرِمُونَ النَّارَ فَظنُّوا أَنهُم مُّوَاقِعُوهَا وَ لَمْ يَجِدُوا عَنهَا مَصرِفاً(۵۳) | |||
وَ لَقَدْ صرَّفْنَا فى هَذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلٍ وَ كانَ الانسانُ أَكثرَ شئٍ جَدَلاً(۵۴) | |||
وَ مَا مَنَعَ النَّاس أَن يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَى وَ يَستَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلّا أَن تَأْتِيهُمْ سنَّةُ الاَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيهُمُ الْعَذَاب قُبُلاً(۵۵) | |||
وَ مَا نُرْسِلُ الْمُرْسلِينَ إِلّا مُبَشّرِينَ وَ مُنذِرِينَ وَ يُجَادِلُ الَّذِينَ كفَرُوا بِالْبَاطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الحَْقَّ وَ اتَّخَذُوا آيَاتى وَ مَا أُنذِرُوا هُزُواً(۵۶) | |||
وَ مَنْ أَظلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِآيَاتِ رَبِّهِ فَأَعْرَض عَنهَا وَ نَسىَ مَا قَدَّمَت يَدَاهُ إِنَّا جَعَلْنَا عَلى قُلُوبِهِمْ أَكنَّةً أَن يَفْقَهُوهُ وَ فى آذَانهِمْ وَقْراً وَ إِن تَدْعُهُمْ إِلى الْهُدَى فَلَن يهْتَدُوا إِذاً أَبَداً(۵۷) | |||
وَ رَبُّك الْغَفُورُ ذُوالرَّحْمَةِ لَوْ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كسبُوا لَعَجَّلَ لهَُمُ الْعَذَاب بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن يجِدُوا مِن دُونِهِ مَوْئلاً(۵۸) | وَ رَبُّك الْغَفُورُ ذُوالرَّحْمَةِ لَوْ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كسبُوا لَعَجَّلَ لهَُمُ الْعَذَاب بَل لَّهُم مَّوْعِدٌ لَّن يجِدُوا مِن دُونِهِ مَوْئلاً(۵۸) | ||
وَ تِلْك الْقُرَى | |||
وَ تِلْك الْقُرَى أَهْلَكْنَاهُمْ لَمَّا ظلَمُوا وَ جَعَلْنَا لِمَهْلِكِهِم مَّوْعِداً(۵۹) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۴۵ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۴۵ </center> | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
روزى كه كوه ها را به راه اندازيم | روزى كه كوه ها را به راه اندازيم و زمين را (از زير آن) نمودار بينى و محشورشان كنيم، و يكى از آن ها را وا نگذاريم. (۴۷) | ||
به | به صف، به پروردگارت عرضه شوند. (گويد) چنان كه اول بارشان خلق كرده بوديم، باز پيش ما آمده ايد، ولى پنداشتيد كه هرگز براى شما موعدى ننهاده ايم. (۴۸) | ||
و نامه ها پيش آرند | و نامه ها پيش آرند و گنهكاران را از مندرجات آن هراسان بينى و گويند: اى واى بر ما! اين نامه چيست كه گناه كوچك و بزرگى نگذاشته مگر آن را به شمار آورده و هرچه كرده اند، حاضر يابند كه پروردگارت به هيچ كس ستم نمى كند. (۴۹) | ||
و چون به فرشتگان گفتيم : آدم را سجده | و چون به فرشتگان گفتيم: آدم را سجده كنيد، همه سجده كردند، مگر ابليس كه از جنيان بود و از فرمان پروردگارش بيرون شد، چرا او و فرزندانش را كه دشمن شمايند، سواى من اولياى خود مى گيرند؟ براى ستمگران چه عوض بدى است. (۵۰) | ||
آفرينش | آفرينش آسمان ها و زمين را با حضور آن ها نكردم و نه آفرينش خودشان را، كه من گمراه كنندگان را به كمك نمى گيرم. (۵۱) | ||
به خاطر بياوريد روزى را كه خدا مى گويد | به خاطر بياوريد روزى را كه خدا مى گويد شريك هايى را كه براى من مى پنداشتيد، صدا بزنيد (تا به كمك شما بشتابند)، ولى هرچه آن ها را مى خوانند، جوابشان نمى دهند و ما در ميان اين دو گروه، كانون هلاكتى قرار داده ايم. (۵۲) | ||
و گنهكاران جهنم را ببينند و يقين كنند كه در آن افتادنى هستند و گريزگاهى نيابند (۵۳) | و گنهكاران جهنم را ببينند و يقين كنند كه در آن افتادنى هستند و گريزگاهى نيابند. (۵۳) | ||
در اين قرآن همه قسم | در اين قرآن همه قسم مَثَل براى مردم بيان كرده ايم و انسان از همه چيز بيشتر مجادله مى كنند. (۵۴) | ||
مانع اين مردم هنگامى كه هدايت | مانع اين مردم هنگامى كه هدايت برايشان آمد، از اين كه مؤمن شوند و از پروردگارشان آمرزش بخواهند، جز اين نبود كه (انتظار داشتند) طريقه گذشتگان تكرار شود، يا عذاب از پيش به آن ها در آيد. (۵۵) | ||
ما پيغمبران را جز | ما پيغمبران را جز نويدبخش و بيم رسان نمى فرستيم، كسانى كه كافرند، به باطل مجادله كنند كه حق را بدان باطل سازند و آيه هاى مرا و آن بيم كه به آن ها داده اند را مسخره گرفته اند. (۵۶) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۴۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۳ صفحه : ۴۴۶ </center> | ||
كيست ستمگرتر از | كيست ستمگرتر از آن كه به آيه هاى پروردگارش اندرزش داده اند و از آن روى بگردانيده و اعمالى را كه به دستش از پيش كرده، از ياد برده و ما بر دل هايشان پوشش ها نهاده ايم كه آيه هاى ما را نمى فهمند و گوش هايشان را گران كرديم. بنابراين اگر به سوى هدايتشان بخوانيم، هرگز و هيچ وقت هدايت نيابند. (۵۷) | ||
پروردگارت آمرزگار رحيم است | پروردگارت آمرزگار رحيم است. اگر آنان را به اعمالى كه كرده اند، مؤاخذه مى كرد، در عذابشان تعجيل مى كرد. (چنين نيست)، بلكه موعدى دارند كه هرگز در قبال آن گريزگاهى نيابند. (۵۸) | ||
اين دهكده ها هنگامى كه ستم | اين دهكده ها هنگامى كه ستم كردند، هلاكشان كرديم و براى هلاك كردنشان موعدى نهاديم. (۵۹) | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
اين آيات متصل به آيات قبل است | اين آيات متصل به آيات قبل است و در پى همان آيات سير مى كند و به بيان اين كه اين اسباب ظاهرى و زخارف فريبنده دنيوى كه زينت حيات هستند، به زودى زوال و نابودى بر آن ها عارض مى شود، مى پردازد، و براى انسان روشن مى كند كه مالك نفع و ضرر خويش نيست، و آنچه براى انسان مى ماند، همان عمل او است كه بر طبقش كيفر و يا پاداش مى بيند. | ||
در اين آيات، ابتدا، مسأله قيام قيامت مطرح شده، و بيان مى فرمايد كه هر انسانى تك و تنها بدون اين كه كسى به غير از عملش همراه او باشد، محشور مى گردد، و سپس مسأله امتناع ابليس از سجده بر آدم و فسقش نسبت به امر پروردگار را ذكر مى كند، كه پيروانش او و ذريه او را اولياى خود مى گيرند، و به جاى خدا، او را كه دشمن ايشان است، سرپرست خود اتخاذ مى كنند. | |||
آنگاه دوباره مسأله قيامت را عنوان مى كند كه در آن روز، خداوند خود پيروان شيطان و نيز شيطان ها را كه شريك خدايش گرفته بودند، احضار مى كند، در حالى كه رابطه ميان آنان قطع شده باشد. و در آخر آياتى چند در خصوص وعده و وعيد آمده و مجموع آيات از نظر هدف با آيات قبل متصل است. | |||
«'''وَ يَوْمَ نُسيرُ الجِْبَالَ وَ تَرَى الاَرْض بَارِزَةً وَ حَشرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنهُمْ أَحَداً'''»: | «'''وَ يَوْمَ نُسيرُ الجِْبَالَ وَ تَرَى الاَرْض بَارِزَةً وَ حَشرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنهُمْ أَحَداً'''»: | ||
