۱۶٬۸۸۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←چهار طائفه اى كه در اين آيه مورد انعام الهى قرار گرفته اند
| خط ۱۴۶: | خط ۱۴۶: | ||
<span id='link81'><span> | <span id='link81'><span> | ||
==چهار | ==چهار طایفه اى كه در اين آيه، مورد انعام الهى قرار گرفته اند == | ||
خداى تعالى در اين | خداى تعالى در اين آيه، افرادى را كه بر آنان انعام نموده، چهار طایفه معرفى كرده است: | ||
۱ - | ۱ - ذرّيه آدم. ۲- آنان كه با نوح در كشتی شان قرار داد. ۳ - ذرّيه ابراهيم. ۴ - ذرّيه اسرائيل. و اين چهار طایفه، هر يك نسبت به طایفه بعد خود شمول دارد، و با ذكرش حاجت به ذكر آن نمى گذارد. زيرا مثلا ذرّيه اسرائيل، خود ذرّيه ابراهيم بودند و ذرّيه ابراهيم و اسرائيل از آنان كه با نوح به كشتى در آمدند بودند، و همه نامبردگان از ذرّيه آدم «عليه السلام» بودند. | ||
و شايد وجه اين تعبير، و ذكر خاص بعد از | و شايد وجه اين تعبير، و ذكر خاص بعد از عام، اشاره به اين باشد كه نعمت سعادت، و بركت نبوت بر نوع بشر، دفعةً بعد دفعة نازل شده، و اين معنا را قرآن كريم، در چهار جا، براى چهار طايفه ذكر فرموده: | ||
اول : براى | اول: براى عامّه بنى آدم، كه فرموده: «قُلنَا اهبِطُوا مِنهَا جَمِيعاً فَإمَّا يَأتِيَنَّكُم مِنِّى هُدىً فَمَن تَبِعَ هُدَاىَ فَلَا خَوفَ عَلَيهِم وَ لَا هُم يَحزَنُون * وَ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَئِكَ أصحَابُ النَّارِ هُم فِيهَا خَالِدُون». | ||
دوم : | دوم: آن جا كه مى فرمايد: «قِيلَ يَا نُوحُ اهبِط بِسَلَامٍ مِنّا وَ بَرَكَاتٍ عَلَيكَ وَ عَلَى أُمَمٍ مِمَّن مَعَكَ وَ أُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُم ثُمَّ يَمَسُّهُم مِنَّا عَذَابٌ ألِيم». | ||
سوم : | سوم: آن جا كه مى فرمايد: «وَ لَقَد أرسَلنَا نُوحاً وَ إبرَاهِيمَ وَ جَعَلنَا فِى ذُرِّيتِهِمَا النُّبُوَّة وَ الكِتَابَ فَمِنهُم مُهتَدٍ وَ كَثِيرٌ مِنهُم فَاسِقُون». | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۰۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۰۱ </center> | ||
چهارم : | چهارم: آن جا كه مى فرمايد: «وَ لَقَد آتَينَا بَنِى إسرَائِيلَ الكِتَابَ وَ الحُكمَ وَ النُّبُوّة وَ رَزَقنَاهُم مِنَ الطَّيِّبَات وَ فَضَّلنَاهُم عَلَى العَالَمِين». | ||
پس در اين چهار ميعاد، نوع بشرى را به نعمت | پس در اين چهار ميعاد، نوع بشرى را به نعمت نبوت، و موهبت سعادت اختصاص داده، و در آيه مورد بحث كه مى فرمايد: «مِنَ النَّبِيّينَ مِن ذُرِّيةِ آدَم وَ مِمَّن حَمَلنَا مَعَ نُوحٍ وَ مِن ذُرِّيةِ إبرَاهِيمَ وَ إسرَائِيل» بدان اشاره نموده، و در داستان هاى گذشته از ذرّيه هاى چهارگانه، نمونه هایى - يعنى ادريس از ذرّيه آدم، و ابراهيم از ذرّيه كشتى نشينان با نوح، و اسحاق و يعقوب از ذرّيه ابراهيم، و زكريا و يحيى و عيسى و موسى و هارون و اسماعيل، آن طور كه استظهار نموديم - از ذريّه اسرائيل گذشت. | ||
جمله ((و ممن هدينا و اجتبينا(( عطف است بر ((من النبيين ((، و اين نبيين غير آن كسانى است كه خدا بر آنان انعام نمود زيرا اين نعمت مخصوص به نبيين و منحصر در ايشان نيست تا بگوئيم ((الذين انعم اللّه عليهم (( همان نبيين هستند، به دليل اينكه آيه ((و من يطع اللّه و الرسول فاولئك مع الذين انعم اللّه عليهم من النبيين و الصديقين و الشهداء و الصالحين و حسن اولئك رفيقا(( صريحا فرموده كه ((الذين انعم اللّه عليهم (( هم نبيين هستند و هم صديقين و شهداء و صالحين . | جمله ((و ممن هدينا و اجتبينا(( عطف است بر ((من النبيين ((، و اين نبيين غير آن كسانى است كه خدا بر آنان انعام نمود زيرا اين نعمت مخصوص به نبيين و منحصر در ايشان نيست تا بگوئيم ((الذين انعم اللّه عليهم (( همان نبيين هستند، به دليل اينكه آيه ((و من يطع اللّه و الرسول فاولئك مع الذين انعم اللّه عليهم من النبيين و الصديقين و الشهداء و الصالحين و حسن اولئك رفيقا(( صريحا فرموده كه ((الذين انعم اللّه عليهم (( هم نبيين هستند و هم صديقين و شهداء و صالحين . | ||
