۱۶٬۲۶۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←فرزند خواستن زكريا «ع» از خداوند
| خط ۱۸۷: | خط ۱۸۷: | ||
«'''وَ اجعَلهُ رَبِّ رَضِيّاً'''» - كلمۀ «رَضِىّ» به معناى «مَرضِى:پسنديده» است. و اطلاق «رضاء»، اقتضاء دارد كه اين مطلق شامل علم و عمل هر دو شود. پس مراد آن كسى خواهد بود كه هم اعتقادش و هم عملش، مورد پسند باشد. يعنى خدايا او را آراسته به علم نافع و عمل صالح گردان. | «'''وَ اجعَلهُ رَبِّ رَضِيّاً'''» - كلمۀ «رَضِىّ» به معناى «مَرضِى:پسنديده» است. و اطلاق «رضاء»، اقتضاء دارد كه اين مطلق شامل علم و عمل هر دو شود. پس مراد آن كسى خواهد بود كه هم اعتقادش و هم عملش، مورد پسند باشد. يعنى خدايا او را آراسته به علم نافع و عمل صالح گردان. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۱۰ </center> | ||
خداى عزوجل، اين داستان را در سوره «آل عمران» هم، كه سوره اى است مدنى و بعد از سوره «مريم» نازل شده، در ذيل داستان مريم آورده و فرموده: «فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أنبَتَهَا نَبَاتاً حَسَناً وَ كَفَّلَهَا زَكَرِيّا كُلَمّا دَخَلَ عَلَيهَا زَكَرِيّا المِحرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزقاً قَالَ يَا مَريَمُ أنّى لَكِ هَذَا قَالَت هُوَ مِن عِندِ اللّهِ إنَّ اللّهَ يَرزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيرِ حِسَاب هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَب لِى مِن لَدُنكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إنَّك سَمِيعُ الدُّعَاء. | خداى عزوجل، اين داستان را در سوره «آل عمران» هم، كه سوره اى است مدنى و بعد از سوره «مريم» نازل شده، در ذيل داستان مريم آورده و فرموده: «فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٍ وَ أنبَتَهَا نَبَاتاً حَسَناً وَ كَفَّلَهَا زَكَرِيّا كُلَمّا دَخَلَ عَلَيهَا زَكَرِيّا المِحرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزقاً قَالَ يَا مَريَمُ أنّى لَكِ هَذَا قَالَت هُوَ مِن عِندِ اللّهِ إنَّ اللّهَ يَرزُقُ مَن يَشَاءُ بِغَيرِ حِسَاب * هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَب لِى مِن لَدُنكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إنَّك سَمِيعُ الدُّعَاء. | ||
و هر كس در اين دو آيه دقت كند، جاى شكى برايش باقى نمى ماند كه تنها چيزى كه زكريا را به دعاء وادار كرد و آن دعاى مذكور را نمود، همان كرامتى بود كه از خدا نسبت به مريم مشاهده كرد، و عبوديت و خلوصى بود كه مريم نسبت به خدايش داشت. از مشاهده اين وضع لذت برد، و دوست داشت كه اى كاش بعد از او هم، فرزندى داراى قرب و كرامتى اين چنين مى داشت. | و هر كس در اين دو آيه دقت كند، جاى شكى برايش باقى نمى ماند كه تنها چيزى كه زكريا را به دعاء وادار كرد و آن دعاى مذكور را نمود، همان كرامتى بود كه از خدا نسبت به مريم مشاهده كرد، و عبوديت و خلوصى بود كه مريم نسبت به خدايش داشت. از مشاهده اين وضع لذت برد، و دوست داشت كه اى كاش بعد از او هم، فرزندى داراى قرب و كرامتى اين چنين مى داشت. | ||
