۱۶٬۱۹۷
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
علاوه | علاوه بر اين، تمامى انبياء و رسولان از جانب او آمده اند و فرستادن پيامبران، براى اين است كه مردم را به سوى حق هدايت كنند - حقى كه سعادت ايشان در آن است - و همين ارسال رسولان از شؤون ربوبيّت است. و اگر خدا شريكى مى داشت و غير او ربّى ديگر مى بود، ربوبيت او هم اقتضاء مى كرد رسولانى بفرستد. | ||
و اين نكته، از لطائف كلمات مولى اميرالمؤمنين «عليه السلام» است كه مى فرمايد: «لَو كَانَ لِرَبِّكَ شَرِيكٌ لَأتَتكَ رُسُلَهُ: اگر براى پروردگار تو شريكى مى بود، پيغمبران او هم براى تو مى آمدند». | |||
آنگاه فرموده: «وَ الَّذِينَ يُؤتُونَ مَا آتَوا وَ قُلُوبُهُم وَجِلَةٌ أنَّهُم إلَى رَبِّهِم رَاجِعُون». كلمّ «وَجَل»، به معناى ترس است، و جملۀ «يُؤتُونَ مَا آتَوا»، به معناى «يُعطُونَ مَا أعطوا» است. يعنى آنچه خدا به آنان داده، در راه او مى دهند. | |||
بعضى گفته اند: مراد از «إيتَاء مَا آتَوا»، اين است كه تمامى اعمال صالح را انجام مى دهند، و جملۀ «وَ قُلُوبُهُم وَجِلَةٌ»، حال از فاعل در «يُؤتُونَ» است. | |||
و معناى اين آيه، اين است كه: مؤمنان، كسانى هستند كه آنچه مى دهند - و يا بنابه آن تفسير ديگر، آنچه از اعمال صالح بجا مى آورند - در حالى انجام مى دهند و به جا مى آورند كه دل هايشان ترسناك از اين است كه به زودى به سوى پروردگارشان بازگشت خواهند كرد. يعنى باعث انفاق كردنشان و يا آوردن اعمال صالح، همان ياد مرگ، و بازگشت حتمى به سوى پروردگارشان است و آنچه مى كنند، از ترس است. | |||
آنگاه فرموده: | در اين آيه شريفه، دلالت است بر اين كه مؤمنان، علاوه بر ايمان به خدا و به آيات او، ايمان به روز جزا نيز دارند. پس تا اين جا، صفات مؤمنان متعين شد. | ||
و خلاصه اش، اين شد كه: تنها به خدا ايمان دارند و براى او شريك نمى گيرند و به رسولان او و به روز جزا هم ايمان دارند، و به همين جهتف عمل صالح انجام مى دهند. | |||
آنگاه فرموده: «أُولَئِكَ يُسَارِعُونَ فِى الخَيرَاتِ وَ هُم لَهَا سَابِقُون». ظاهرا «لام» در «لَهَا»، به معناى «إلَى» باشد و «لَهَا»، كه جار و مجرور است، متعلق به «سَابِقُون»، و معنايش چنين باشد: مؤمنانى كه وصفشان را كرديم، در خيرات و اعمال صالح سرعت نموده، و به سوى آن سبقت مى جويند. يعنى از ديگران پيشى مى گيرند. چون همه مؤمن اند و لازمه آن، همين است كه از يكديگر پيشى گيرند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۵۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۵۶ </center> | ||
«خيرات» در جمله: | ==معنای «خيرات» در جمله: «مؤمنان، به سوی خیرات پیشی می گیرند»== | ||
پس روشن شد كه از نظر اين آيات خيرات عبارت است از اعمال صالح، اما نه هر عمل صالح، بلكه عمل صالحى كه از اعتقاد حق منشاء گرفته باشد. خيرات اين ها است كه مى بينيم مؤمنين بر سر آن از يكديگر سبقت مى گيرند، نه آنچه نزد كفار از مال و اولاد است، و ايشان آنرا خيرات پنداشته اند، و خيال كرده اند به خاطر احترامى كه نزد خدا دارند خدا در دادن خيرات به ايشان سرعت كرده. | پس روشن شد كه از نظر اين آيات خيرات عبارت است از اعمال صالح، اما نه هر عمل صالح، بلكه عمل صالحى كه از اعتقاد حق منشاء گرفته باشد. خيرات اين ها است كه مى بينيم مؤمنين بر سر آن از يكديگر سبقت مى گيرند، نه آنچه نزد كفار از مال و اولاد است، و ايشان آنرا خيرات پنداشته اند، و خيال كرده اند به خاطر احترامى كه نزد خدا دارند خدا در دادن خيرات به ايشان سرعت كرده. | ||
