تفسیر:المیزان جلد۱۵ بخش۲: تفاوت میان نسخه‌ها

البته همه اين ها با صرف نظر از آيه ۲۴ سوره نساء است، و گرنه آن آيه تصريح به حليت دارد و مى فرمايد: «فما استمتعتم به منهّن فاتوهن اجورهن».

و نيز لازمه زنا بودن متعه اين است كه: آيه سوره مورد بحث كه مى فرمايد: «الاّ على ازواجهم او ما ملكت ايمانهم ...العادون»، ناسخ اباحه تمتع باشد و آنگاه دوباره تحليل رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله) و آيه سوره نساء، ناسخ همه آيات مكى كه از زنا نهى مى كرد و بعضى از آيات مدنى كه قبل از تحليل نازل شده، بوده باشد.

و مخصوصا لازمه قول كسانى كه مى گويند رسول خدا (صلى الله عليه و آله) اّول آن را حلال كرده و سپس چند نوبت پشت سر هم آن را حرام نمود - كه ما روايات دال بر اين را در بحث روايتى، در ذيل آيه «فما استمتعتم به منهن فاتوهن اجورهن»، در جلد چهارم اين كتاب ايراد كرديم - اين مى شود كه رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله) آيات نهى كننده از زنا را نسخ كرده باشد و دوباره آن را محكم ساخته و بار سوم باز نسخ كرده و بار چهارم محكم ساخته باشد، و حال آن كه هيچ كس از مسلمانان نگفته كه آيات زنا حتى يك بار هم نسخ شده باشد، تا چه رسد به نسخ بعد از نسخ، و آيا اين سخنان بازى كردن با آيات خدا نيست؟ و آيا ساخت رسول خدا (صلى الله عليه و آله)، اجلّ از چنين عملى نيست؟

علاوه بر اين، آيات نهى كننده از زنا، با آن سياقى كه دارند و آن تعليل هايى كه دنباله آن ها هست، قابل نسخ نيست، چطور تصور مى شود بعد از آن كه خداى تعالى عملى را فاحشه و يا فحشاء و يا راه زشت (سبيل سوء) دانست و فرمود: كسى كه چنين كند، عذابش مضاعف مى شود، و خوار و ذليل در آتش جاويد مى گردد، آن وقت دوباره ارتكابش را جايز دانسته، بار ديگر منع و بار سوم باز تجويز كند؟