۱۶٬۸۸۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | ||
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ(۱) | قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ(۱) | ||
الَّذِينَ هُمْ فى | |||
الَّذِينَ هُمْ فى صَلاتهِمْ خَاشِعُونَ(۲) | |||
وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضونَ(۳) | وَ الَّذِينَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضونَ(۳) | ||
وَ الَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَوةِ فَاعِلُونَ(۴) | وَ الَّذِينَ هُمْ لِلزَّكَوةِ فَاعِلُونَ(۴) | ||
وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظونَ(۵) | وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظونَ(۵) | ||
إِلّا عَلى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَت أَيْمَانهُمْ فَإِنّهُمْ غَيرُ مَلُومِينَ(۶) | |||
فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِك فَأُولَئك هُمُ الْعَادُونَ(۷) | فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِك فَأُولَئك هُمُ الْعَادُونَ(۷) | ||
وَ الَّذِينَ هُمْ لاَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ(۸) | وَ الَّذِينَ هُمْ لاَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ(۸) | ||
وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى | |||
وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى صَلَوَاتهِمْ يُحَافِظونَ(۹) | |||
أُولَئك هُمُ الْوَارِثُونَ(۱۰) | أُولَئك هُمُ الْوَارِثُونَ(۱۰) | ||
الَّذِينَ يَرِثُونَ | |||
الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ(۱۱) | |||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
به نام خداى بخشنده مهربان همانا اهل | به نام خداى بخشنده مهربان. | ||
همانا اهل ايمان، پيروز و رستگار شدند.(۱) | |||
مؤمنان، همان هايند كه در نماز خاضع و خاشع اند. (۲) | |||
و آن هايند كه از لغو روى گردانند. (۳) | و آن هايند كه از لغو روى گردانند. (۳) | ||
و آنانند كه زكات دادن را تعطيل نمى كنند. (۴ | و آنانند كه زكات دادن را تعطيل نمى كنند. (۴) | ||
و همان هايند كه عورت خود را از حرام و نامحرم حفظ مى كنند. (۵) | و همان هايند كه عورت خود را از حرام و نامحرم حفظ مى كنند. (۵) | ||
خط ۴۹: | خط ۶۳: | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
در اين سوره، بر ايمان به خدا و روز قيامت دعوت شده و فرق هايى كه ميان | در اين سوره، بر ايمان به خدا و روز قيامت دعوت شده و فرق هايى كه ميان مؤمنان و كفار هست، شمرده شده است. صفات پسنديده و فضایى كه در مؤمنان و رذائل اخلاقى و اعمال زشتى كه در كفار هست، ذكر شده و به دنبالش مژده ها و بيم ها داده، كه بيم هاى آن، متضمن ذكر عذاب آخرت و بلاهاى دنيايى است. | ||
بلاهايى كه امت هاى گذشته را به خاطر تكذيب دعوت حق از بين برد و منقرض ساخت. و از دوران نوح «عليه السلام» گرفته، از هر امتى نمونه اى ذكر كرده، تا به عيسى «عليه السلام» رسيده است. | |||
سياق آيات اين سوره، شهادت مى دهد كه اين سوره مكى است. | |||
==معناى «فلاح» و «ايمان واقعى»== | |||
«'''قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ'''»: | «'''قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ'''»: | ||
راغب در مفردات مى گويد: كلمه «فلح» - به فتحه فاء و سكون لام - به معناى شكافتن است و لذا مى گويند: «الحديد بالحديد يفلح: آهن با آهن شكافته مى شود» و كلمه «فلاح» به معناى ظفر يافتن و به دست آوردن و رسيدن به آرزو است. و اين به دو نحو است: يكى دنيوى، و ديگرى اخروى. اما ظفر دنيوى رسيدن به سعادت زندگى است. يعنی به چيزى كه زندگى را گوارا سازد و آن، در درجه اول بقاء و سپس توانگرى و عزت است. | راغب در مفردات مى گويد: كلمه «فلح» - به فتحه فاء و سكون لام - به معناى شكافتن است و لذا مى گويند: «الحديد بالحديد يفلح: آهن با آهن شكافته مى شود» و كلمه «فلاح» به معناى ظفر يافتن و به دست آوردن و رسيدن به آرزو است. و اين به دو نحو است: يكى دنيوى، و ديگرى اخروى. اما ظفر دنيوى رسيدن به سعادت زندگى است. يعنی به چيزى كه زندگى را گوارا سازد و آن، در درجه اول بقاء و سپس توانگرى و عزت است. |
ویرایش