۱۷٬۲۵۲
ویرایش
خط ۱۰۳: | خط ۱۰۳: | ||
<span id='link128'><span> | <span id='link128'><span> | ||
'''چهارم اين كه:''' در آيه شريفه، تنها تسبيح را كه از صفات جلال خدا است، ذكر كرده، با اين كه موجودات عالَم، تنها به منزه بودن خدا دلالت ندارند، بلكه به همه صفات كماليه اش نيز دلالت دارند، و در نتيجه، جا داشت تحميد را هم ذكر مى كرد، همچنان كه در آيه: «وَ إن مِن شَئٍ إلَّا يُسَبِّحُ بِحَمدِهِ»، هم تسبيح را كه مربوط به جلال خدا است و هم حمد را كه مربوط به كمال او است، ذكر كرده. | |||
چهارم | |||
و شايد وجه اين | و شايد وجه اين اختصاص، اين باشد كه: سياق آيات مورد بحث، سياق توحيد و نفى شركاء است، و اين با تنزيه بيشتر سر و كار دارد. زيرا كسانى كه غير از خدا معبودهايى مى خوانند، و يا به نوعى به غير خدا ركون و اعتماد مى كنند، از اين نظر كافرند كه خصوصيات وجودى آن معبودها را براى خداى تعالى نيز اثبات مى كنند و نفى و ردّ اين اعتقاد، تنها با تنزيه خدا انجام مى شود، و حاجتى به ذكر حمد او نيست، (دقت بفرماييد). | ||
و اما مراد از نماز در | و اما مراد از نماز در جملۀ «كُلٌّ قَد عَلِمَ صَلَاتَهُ وَ تَسبِيحَهُ»، دعاى موجودات است. چون «دعا» عبارت است از اين كه داعى، مدعو را متوجه حاجت خود كند. حاجتى كه مدعو، بى نياز از آن است. بنابراين، اين كلمه بر تنزيه خدا بيشتر دلالت دارد، تا بر تحميد و ثناى او. | ||
<span id='link129'><span> | <span id='link129'><span> | ||
==نور عمومى خدا و نور خصوصى او همچون رحمت او دو گونه است == | ==نور عمومى خدا و نور خصوصى او همچون رحمت او دو گونه است == | ||
پنجم اينكه : اين آيه شريفه تسبيح را به عموم ساكنان زمين نسبت مى دهد، چه كافر و چه مؤمن و از اين تعبير معلوم مى شود كه در اين ميان دو نور است. يكى عمومى است كه شامل همه چيز مى شود و آيات ديگرى از قرآن مانند آيه ذر نيز به همين معنا دلالت دارد، و آن آيه اين است: «و اشهدهم على انفسهم الست بربكم قالوا بلى شهدنا ان تقولوا يوم القيمة انا كنا عن هذا غافلين». و همچنين آيه: «فكشفنا عنك غطاءك فبصرك اليوم حديد»، و آيات ديگر كه روى سخن در آنها به عموم انسانها است، از عموم آنان بر ربوبيت خود و حقانيت | پنجم اينكه : اين آيه شريفه تسبيح را به عموم ساكنان زمين نسبت مى دهد، چه كافر و چه مؤمن و از اين تعبير معلوم مى شود كه در اين ميان دو نور است. يكى عمومى است كه شامل همه چيز مى شود و آيات ديگرى از قرآن مانند آيه ذر نيز به همين معنا دلالت دارد، و آن آيه اين است: «و اشهدهم على انفسهم الست بربكم قالوا بلى شهدنا ان تقولوا يوم القيمة انا كنا عن هذا غافلين». و همچنين آيه: «فكشفنا عنك غطاءك فبصرك اليوم حديد»، و آيات ديگر كه روى سخن در آنها به عموم انسانها است، از عموم آنان بر ربوبيت خود و حقانيت |
ویرایش