گمنام

تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۲۸: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
خط ۱۷۵: خط ۱۷۵:
راغب گفته: كلمۀ «جزاء»، به معناى بى نيازى و كفايت است، و گفته: «غَرَرتُ فُلَاناً»، به اين معنا است كه من رگ خواب او را جستم، و آنچه از او مى خواستم، گرفتم. و «غرّة»، به معناى غفلت در بيدارى است. و كلمۀ «غرار»، به معناى غفلت با چرت و فتور است - تا آن جا كه مى گويد:  
راغب گفته: كلمۀ «جزاء»، به معناى بى نيازى و كفايت است، و گفته: «غَرَرتُ فُلَاناً»، به اين معنا است كه من رگ خواب او را جستم، و آنچه از او مى خواستم، گرفتم. و «غرّة»، به معناى غفلت در بيدارى است. و كلمۀ «غرار»، به معناى غفلت با چرت و فتور است - تا آن جا كه مى گويد:  


پس «غرور»، به معناى هر چيزى است كه آدمى را فريب مى دهد. چه مال باشد، و چه جاه، و چه شهوت، و چه شيطان. چيزى كه هست، بعضى از مفسران، كلمۀ «غرور» را به شيطان تفسير كرده اند، و اين، بدان جهت است كه او، خبيث ترين فريب دهندگان است. و بعضى ديگر، آن را به دنيا تفسير كرده اند. چون در مَثَل گفته شده: «الدُّنيَا تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ: دنيا غرور مى آورد و ضرر مى زند و مى گذرد»!
پس «غرور»، به معناى هر چيزى است كه آدمى را فريب مى دهد. چه مال باشد، و چه جاه، و چه شهوت، و چه شيطان. چيزى كه هست، بعضى از مفسران، كلمۀ «غرور» را به شيطان تفسير كرده اند، و اين، بدان جهت است كه او، خبيث ترين فريب دهندگان است.  


و بنا به گفته وى، معناى آيه اين مى شود: «اى انسان ها! بپرهيزيد از پروردگارتان»، و او، خداى سبحان است. «و بترسيد روزى را»، و آن، روز قيامت است، كه «لَا يَجزِى» كفايت نمى كند، «پدرى از فرزندش، و نه مولودى، كفايت كننده و بى نياز كننده است» چيزى را «از والد خويش، كه وعده خدا» به آمدن قيامت، «حق» است. يعنى ثابت است و تخلف ناپذير. «فَلَا تَغُرَّنَكُمُ الحَيَوةُ الدُّنيَا». پس زنهار، كه زندگى دنيا با زينت فريبنده خود، شما را بفريبد. «وَ لَا يَغُرَّنَّكُم بِاللهِ الغِرُورُ»، و به طور كلّى بهوش باشيد، كه هيچ فريبنده اى، چه از شؤون زندگى باشد، و چه خصوص شيطان، شما را گول نزند.
و بعضى ديگر، آن را به «دنيا» تفسير كرده اند. چون در مَثَل گفته شده: «الدُّنيَا تَغُرُّ وَ تَضُرُّ وَ تَمُرُّ: دنيا غرور مى آورد و ضرر مى زند و مى گذرد»!


«'''إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ يُنزِّلُ الْغَيْث وَ يَعْلَمُ مَا فى الاَرْحَامِ وَ مَا تَدْرِى نَفْسٌ مَّا ذَا تَكسِبُ غَدًا وَ مَا تَدْرِى نَفْسٌ بِأَىِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ'''»
و بنا به گفته وى، معناى آيه اين مى شود: «اى انسان ها! بپرهيزيد از پروردگارتان»، و او، خداى سبحان است. «و بترسيد روزى را»، و آن، روز قيامت است، كه «لَا يَجزِى» كفايت نمى كند، «پدرى از فرزندش، و نه مولودى، كفايت كننده و بى نياز كننده است» چيزى را «از والد خويش، كه وعده خدا» به آمدن قيامت، «حق» است. يعنى ثابت است و تخلف ناپذير.
 
«فَلَا تَغُرَّنَكُمُ الحَيَوةُ الدُّنيَا». پس زنهار، كه زندگى دنيا با زينت فريبنده خود، شما را بفريبد. «وَ لَا يَغُرَّنَّكُم بِاللهِ الغِرُورُ»، و به طور كلّى بهوش باشيد، كه هيچ فريبنده اى، چه از شؤون زندگى باشد، و چه خصوص شيطان، شما را گول نزند.


كلمۀ «غيث» به معناى باران مى باشد، و معناى جمله هاى آيه روشن است.
<span id='link226'><span>
<span id='link226'><span>


۱۶٬۹۳۶

ویرایش