تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۲۱: تفاوت میان نسخه‌ها

فَآتِ ذَا الْقُرْبى حَقَّهُ وَ الْمِسكِينَ وَ ابْنَ السبِيلِ ذَلِك خَيرٌ لِّلَّذِينَ يُرِيدُونَ وَجْهَ اللَّهِ وَ أُولَئك هُمُ الْمُفْلِحُونَ(۳۸)

<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۲۵۸ </center>

بعد از استدلال بر وحدانيت خدا و بر معاد، از طريق شمردن آيات داله بر آن، كه پشت سرِ هم فرمود: «وَ مِن آيَاتِهِ»، «وَ مِن آيَاتِهِ» تا آن جا كه فرمود: «وَ لَهُ مَن فِى السَّمَاوَاتِ وَ الأرض...»، كه خود يكى از صفات فعلى خداست، اينك در اين آيات، روش استدلال را از راه شمردن آيات به استدلال به صفات فعلى خدا تغيير داد، كه آن ها را تا آخر سوره در چهار فصل بيان مى فرمايد، در هر فصل چند صفت از صفات فعل كه مستلزم وحدانيت خدا و معاد است، ذكر مى كند.  

و اگر فصل اول مانند ساير فصول، با نام جلاله «الله» آغاز نشده، بدين جهت است كه متصل به آيه سابق است كه مى فرمود: «وَ لَهُ مَن فِى السَّمَاوَاتِ وَ الأرض كُلٌّ لَهُ قَانِتُون»، كه در حقيقت واسطه و برزخ است بين دو سياق. پس آيه مورد بحث كه مى فرمايد: «وَ هُوَ الَّذِى يَبدَؤُا الخَلقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ»، فصل در صورت وصل است.